Oorlog

Nina is sad... Ernstig ruzie gehad met ouders.. Me op laten halen (weglopen ging zo moeilijk) en per direct weer terug verhuist. Fijn hoor, de aankomende feestdagen die we gezellig met z'n allen gaan vieren.
Ik weet niet hoe dit ooit nog goed moet komen. Of het ooit nog goed kan komen...
En ik voel me echt n ondankbaar kreng na alle goede zorgen van afgelopen tijd....

meer volgt.. Ligt geschreven thuis, maar mn laptop ligt nog bij ouders, dus kan het niet uittypen.

tuurlijk...

Gevoelens
zonder woorden
drijven in mijn
hoofd
als wolken
met hun lading
soms donker en
soms licht

Gevoelens
Als wolken
Dan zou mijn hoofd
De hemel zijn

Yeah right....

diep...

Can you have a future
when your past is
present???

?!?

Ze had gezegd dat ze iedere dag zou melen... Waarom doet ze dat dan niet.. Is ze me alweer vergeten?!?

Gips!!!

Jippie! Gips! En wat voor gips! De koele kleurtjes knallen van mijn pootje af en ik ben helemaal vrolijk. Niet alleen om de kleurtjes, maar vooral ook omdat ik al weer mag proberen om te gaan steunen, en zelfs lopen!! Wie had dat ooit gedacht....

Beetje jammer is alleen dat ik in het ziekenhuis spontaan niet goed werd... flauw bleef vallen, geen idee waarom. Uiteindelijk maar naar de ehbo gebracht waar het uiteindelijk weer wat beter ging. EEN UUR LATER!!!
Dat heb ik weer hoor..

En dan zit je in de auto op weg naar huis, belt tikker.. Hij heeft ons NET misgelopen op de ehbo... Balen man!! Heb m nu al bijna twee dagen niet gezien.

Goede nieuws is wel dat ik ook eindelijk mn visspelletje uitgespeeld heb. De verslaving is afgelopen!!! Jippie!!!

liefde

En gelukkig is daar sochtends vroeg dan Tikker, vroeg wakker als altijd, online as usual, om mijn dag een stukje op te vrolijken :) Een zonnestraaltje schijnt mijn hart binnen als ie tegen me praat, en de kou verdwijnt bij de gedachte aan hem... Dat moet liefde zijn...!!!

Internet

Ik zit ook echt de hele dag te internetten nu.. Neem me voor om aan school te gaan, te lezen, mn sinterklaaskadootje af te maken, maar er komt nix van.... Internet is TE leuk... En vooral dat klote spelletje Fishy...

I'm an addict...

Instorttinkie

Vannacht complete instortting.. Naar beneden paniek/huilbui. Ouders hebben twee uur lang monoloog zitten houden, toen lukte het weer een beetje. Werd rustig toen ze het kaarsje van Tikker aanstaken :)

Veel verdriet.. Omdat ik zo verdomd hard gewerkt heb het afgelopen jaar, eigenlijk voor nix... Omdat ik nu weer bewijs dat ik het allemaal niet kan... Omdat ik faal..
Gewoon, omdat ik pijn heb, nix kan en compleet afhankelijk ben..

Verdriet, vermengd met frustratie en machteloosheid...

Pijn, hand in hand met wanhoop en onmacht...

En mijn ouders, die met glaasjes water bleven lopen en me weer naar bed brachten...

De wonderen zijn de wereld nog niet uit.. Misschien is dit wel ergens goed voor?!?

Verslaafd...

Ik ben verslaaaaafd!!! Aan het stomste computerspelletje allertijden: fishy!!! Aaaaerrgh. dat overkomt mij weer ;)

Uitgelaten

Jippie, ik ben net even uitgelaten. Tikker is met mij een blokje om geweest en ik voel me als een jonge hond als ik met mn rolstoel buiten rijd.. Even terug het echte leven in, even de wereld voelen.

Nu, ooit, nooit...

Soms heb ik het gevoel dat ik in een herbeleving van 6 jaar geleden terechtgekomen ben, vergeet ik dat het nu is. Lijkt het weer toen, toen ik hier ook zo zat, maar dan net anders.

Het beseffen dat ik hierben doet me herrinneren aan toen.. Haalt de gevoelens boven die ik zo weggestopt heb. De naarste periode uit mijn leven... School, zo belangrijk, waar ik niet heen kon, de nare gedachten, het besef van de werkelijkheid.. alles drong in een keer in volle hevigheid door... Het opgesloten gevoel toen, het op zijn, de pijn, van alle kanten.

Maar ook het afhankelijk zijn... totaal machteloos zijn.. Weerloos... Zo voel ik me soms weer... Hier zittend, afwachtend hoe het allemaal zal lopen...

En dat terwijl het zoo goed gaat. Ik wordt vertroeteld, het is gezellig... Er wordt voor me gevlogen.. Allemaal zo anders dan vorige keer.. Waarom kan ik dan niet gewoon genieten?!
Ik wilde dat ik kon onthouden dat het nu is... Wat wat is.. Soms wordt ik snacht's wakker en vraag ik me af of ik het allemaal gedroomd heb de laatste jaren.. Dat het nog steeds 6 jaar geleden is en dit allemaal nooit gebeurd is.. Dat ik dus eigenlijk geen stap verder ben...

Wat is waar, wat niet... Wie leert mij of mijn dromen de waarheid vertellen of juist mijn nachtmerrie zijn?!

Slapen

Okeej, de baalbui is wel weer een beetje over. Ghostgirl is net geweest, heeft lekker wat boekjes meegebracht. En ik heb echt minder pijn, das ook fijn.

Zit nu lekker met Tikker op de msn. Je moet toch wat als je niet naast elkaar zit. Wanhopig tegen te houden dat ik zo naar bed moet. Vraag me niet waarom, maar ik probeer het zo lang mogelijk it te stellen. Terwijl ik toch eigenlijk best moe ben, en ook weer leuke boekjes heb nu... hmmm....

Ik ben vaaaaag...

Maar wel weer ietsje blijer...

ineens even hopeloos...

Ik voel me naar.. useless...

Na het meeltje met de indeling voel ik me ongewenst, leftover, afdankertje... Geen stagepartner, in het groepje lozers gedumpt.... Ik zit hier maar te zitten... Kan nu echt wel janken...

Wil dat ook, maar jah.. zit bij ouders.. Wil snijden.. maar kan ook niet. Gelukkig heb ik mijn dagelijkse prik nog niet gehad... dus maar even verplicht automutileren... Kommaarrrrr......

Ik haat het... ik haat mij.. Ik haat iedereen die mij nu niet mist...

Ik wil naar huis.. naar mn eigen stekkie eigen plekkie.... Bij Tikker zitten en wegkruipen...

Waarom nou, dit komt allemaal nooit meer goed...

Tikker en de panda..

Arme tikker staat ergens in het land vast. De deur van pandalief sprong zomaar open en toen was er schade.... Balen...

De ame jongen is nu dus nog bezig de boel te regelen.. ik wou dat ie hier was...

rotschool!!!

Ja hoor, je kan nog geen twee dagen op je gat zitten of het gebeurd.... Ze delen je 'gewoon' ergens in... K*tgroepje dus! En alle stagekoppels zijn al gemaakt, dus das lekker..... Zit ik daar alleen.. en het is toch al onzeker of ik nog stage kan lopen.. Mag lopen.. Zowieso met mijn gekheid, en nu dan ook met mn pootje. Nouja, hoop in de stageperiode gewoon lekker loopgips te hebben zodat ik weer mobiel kan zijn en wel stage kan lopen maar toch... Dit is wel een dompertje.... Erge domper...

Ik BAAL!!!!!

Waarom zit ALTIJD ALLES tegen.....

Updeetje

Zo, hier zit ik dan, twee dagen later en nog steeds zielig natuurlijk

Tikker en mijn mamma zijn nu de rolstoel van mijn oma aan het halen zodat ik me af en toe een klein beetje kan bewegen en er ff uit zou kunnen als ik het echt wil. Fijn idee!

Verder wordt ik heeeerlijk vertroeteld. Vanochtend hebben Tikker en ik lekker uitgeslapen in het grote bed van mijn ouders, waarna we ontbijt op bed kregen van mijn mamma!!! Wauwie...

Leuk bed trouwens, alles kan eraan bewegen. Dus ben ik op z'n minst 10 minuten zoet geweest met voeten omhoog en weer naar benee, rug omhoog en weer naar benee, allebei omhoog en dan dubbelgeklapt zitten. Maar ik moet eerlijk zeggen, omdat ik mijn beentje omhoog moet houden is het i-de-aal!

Nou, je hoort het al.. Het gaat wel aardig. Heb vanochtend verder niet veel pijn en voel me lekker uitgeslapen, zin in de dag.
Maarruh.. bezoekjes blijven natuurlijk welkom!!!

breekebeentje

Nina ligt op de bank.. Met haar beentje omhoog... What happened? Enkel uit de kom...

*auwie*

Dus nu lig ik hier te balen...
Gelukkig hebben ouderslief (waar ik nu dus maar ff logeer) net kabel genomen.

Pffff...

Hoe het afliep

De decaan was positief... Maar...
Wil graag weten wat een 'deskundige' ervan vindt... Dus of ik het met de loog wil overleggen.. En of die haar bezwaren (liefste geen) voor stagelopen zwart op wit wil zetten voor de school...

Slik... Hoe lang was ik ook al weer niet naar de loog geweest? Beviel me eigenlijk prima... Maar nu zal ik toch weer moeten.... Toch....

Slik...

Zomaar...

En toen vannacht, was ie er zomaar. Mijn grote liefde... Terwijl ik dacht dattie thuis in zn eigen bedje zou slapen. Da's toch n droom die waarheid wordt?!

wat ik me nu afvraag.....

Of het nou ook echt werkt zoals ik wil.... Na lang klooien...

Doet ie het al?!?!

Ja, dat blijft de grote vraag....

Titeltje

Voortaan krijgen mijn blogjes lekker een titeltje :)

Waaar blijft die decaan nou?!?!?!? Wachten duurt zooo lang....

Vnaaf de eennalaatste training voor de wedstrijden.... Spannend... Leuk, blij dat we er bijna vanaf zijn. Maar dat wordt dus nog ff er flink tegen aan.

Morgen dacht ik dat ik vrij had, maar ik heb helaas nog ergens een hoorcollege extra gekregen. Op mijn vrije dag!!! Om 9 uur!!!!!!!! Potverdikikie

Wist je dat ik 140 keer touwtje kan springen in een minuut?

Nee, ik wist het ook niet. Tot net....

Heb zo afspraak met decaan... T lieve mens had me nog gebeld om nog een keer lekker met mij te praten voor ze met mentor wilde praten. Prima!

Maar nu ben ik toch wel weer een beetje zenuwachtig.... Sjit.. wat als zij nou ook ineens van gedachten veranderd is? Don't hope so....

Probleem:

WAT KOOP IK VOOR TIKKER VOOR SINTERKLAAS?

zonder dat het stom, afgezaagd of onpersoonlijk is?!

Alle opties naar mn meelbox he jongens? Anders leest ie het nog zo!

Help Nina!!!! :)

Zo, eindelijk weer eens even posten. Vorige week zoveel vrij, heerlijk!!! Maar dus ook niet op school, en aangezien ik bij mij thuis was, ook geen internet... Tsja... Je kan niet alles tegelijk hebben:)

Maar lekker rustig weekje dus...

Nouja rustig....

-de wasmasjien was ineens kapot en moest gemaakt worden
-de nodige sinterklaas-stress begint zich weer aan te kondigen
-de help-hoe-ga-ik-zoveel-verplichtingen-in-zoweinig-feestdagen-stoppen stress is er weer
-ik moest ECHT mijn benen doen (sorrie jongens... dit willen jullie niet weten)
-Ik had de Tikker-je-wil-niet-naar-mij-komen kriebels toen ik m drie dagen niet gezien had en bijna ruzie daardoor
-de nieuwe huisgenoot liep in en uit
-de kat verhuisde
-ik vergat dat ik nog wel wat huiswerkjes had... (die ik nu dus a la minute nog moet doen terwijl het 10 studieuren kost:S)

Maar dat zijn wel de betere zorgjes... De niet schoolverplichtingen zorgjes.. Heerlijk is dat
Lekker in huis rommelen, dingetjes doen, mensjes zien, blablabla :) Tijd voor alles en toch altijd tijd te kort aan het einde van de dag. LEUK!

waahooeeee!!! Dappere ikje!

Vandaag hadden we de hele dag voetbaltoernooi. Niet mijn favo sport, fluit ik ook liever niet. Dus ik ging heel enthousiast achter de wedstrijdtafel zitten. Hoop gereken, hoop geschrijf en.... wat bleek... ik mocht (MOEST) iedere keer alles omroepen.

'alle meisjes opgelet, jullie speeltijd is bijna voorbij. Voor de volgende ronde mogen vast klaar gaan staan: op veld 9 blablablabla..'

Bloos... Rood hoofd, eerste keren veel te snel, maar al snel wat koelbloediger. Geplaagd door klasgenoten van het veld over mijn 'stadionstem', maar het ging wel steeds beter. Op het einde vond ik het bijna niet eng meer... ik.. praten voor zoveel man, door een microfoon zodat je je eigen stem anders hoort.... Wauwie...

Toen zat de dag erop. Laatste keertje omroepen. Dacht ik....
Bleek dat ik ook de prijsuitreiking mocht doen. *zweet* *bibber*
alle ouders binnen, alle kinderen binnen, de groepsleerkrachten en al mijn klasgenoten. En daar ga je dan... Stilte vragen... Niet erdoorheen gaan bleren... Pff.. dat lukte... ze werden stil...

Okee, klein verhaaltje: leuke dag, allemaal goed gespeeld.. hopenlijk veel plezier gehad blablabla... En dan de prijsuitreiking waar ze allemaal op zitten te wachten.

Gaat eigenlijk ook best goed! Had ook niet echt fout kunnen gaan, ze zijn allemaal wildenthousiast over de prijzen en hebben een leuke dag gehad. Wij eigenlijkj ook wel. Ondanks al het gestress....

En ik... Ik heb weer een klein beetje meer zelfvertrouwen gekregen... Zo groei ik iedere dag een klein stukje!

Ik ben vmiddag langs mijn oude maatschappelijk werkster gereden. Zomaar. Het waaide ineens in mijn hoofd op toen ik bij de bushalte wegliep. Leuk. Ze was druk, vrolijk en leuk, gewoon, herkenbaar zoals ik haar ken... En toch gaat het steeds makkelijker. Kan ik nu met plezier dan terug lopen naar huis in plaats van met verdriet. Fijn eigenlijk!!!!

Waaaah... Net terug van school. Mijn mentrix had al naar me gevraagd.. Of ik zo tijd had.. Ja.. Gesprek aangegaan dus maar. Over stage, hoe dat moet. Wat als er wat gebeurd? Ik kan niet garanderen dat er nix gebeurd.. Ik weet dat ik me dan niet snel bedreigd voel.. Dat degene die het overneemt er net zo veel, misschien wel meer verstand van heeft dan ik. Dat voel ik. Intuitief.. Maar ik kan niet garanderen dat de kleintjes niet om het hoekje zullen komen.. En dan? Wat dan?

Dit gesprek, geconfronteerd worden met deze vragen.. zo moeilijk, ze zijn zelf mijn grote angst. Is het wel verantwoord als ik les ga geven. Ik blijf het mezelf afvragen.. Of mag ik dat niet. Is dat slecht dat ik het probeer...
Ik probeerde eerst positief te doen, maar kon mezelf niet eens overtuigen, dus heb ik dat bij haar ook niet geprobeerd... Gezegd wat ik ervan dacht, hoe ik me erover voel... In mij de onzekerheid. Ze deed aardig, maar wat vind ze ervan... Ze ziet me als gek... ZO naar, dat je niet in het hoofd van een ander kan kijken. Meende ze zoals ze deed, of deed ze zich weer eens anders voor dan ze werkelijk is.

Bang nu, voor het vonnis dat komen zal, of ze me zullen veroordelen.. Want ze gaat het erover hebben met de stagecoordinator, met de decaan, en misschien ook met de andere leraren. Omdat die dit soort dingen nu eenmaal moeten weten...

Dus wacht ik nu
Met angst en beven
Op het vonnis
Dat zij gaan vellen
Mijn vonnis
Waar ik zelf
Nix over te zeggen heb...

Wauwie.. het gaat echt supergoed tussen mij en mijn ouders.... *jippie*

Ik heb wel een lekker weekend gehad. Nina heeft voor het eerst in tijden veel vrije tijd en ze geniet ervan. Slaap uit, doe dingen voor mezelf, rommel gewoon wat rond of verdoe tijd met kleppen, bezoekjes aan mn ouders en heen en weer reizen tussen de twee huizen.
Echt, ik wist niet dat ik het kon. Maar ik vind het heelijk om een wat minder vol dagprogramma te hebben... Zelfs minder bang om alleen te zijn en nix te doen te hebben... Bang om zelf te kunnen denken, tijd over te hebben enzo. Beter echt...

Ondertussen alweer een weekendje verder zoekt Nina de moed om haar mentrix te gaan melen... Ja, nog steeds dus...

Consequenties van woensdag:

Op school vandaag sprak de leraar even aan. Even sorrie zeggen, omdat ik m zo gek aankeek alsof ie een enge man was en dat ik m in real life heus niet zo'n enge man vond hoor. Grapje ervan makend.

Hij bleef bloedjeserieus... Beetje stotterend ook.. zenuw dus..
Ja, hij had het al gemerkt ja. Was ik nu weer in orde? Ja... Mooi. Ja, hij was natuurlijk wel even naar mentrix geweest. Wist nu wat meer. Logisch.
Ze maakten zich zorgen. Ja, iedereen.. Het kwam als verwijt. Afkeurend gezegd. Alsof ik besmettelijk ben en ik iedereen er kwaad mee zou doen.. Vooral hem.

Daarna liepen de woorden een beetje langs me heen.. verdoofd... Ik voeld alleen de afkeuring. Het ongeloof, dat ik echt dacht dat het op school goed zou komen, dat ik hier zomaar mee weg kon komen.

Bang. Zo bang.. Dat alles waar ik hard voor gewerkt heb voor nix is geweest. Dat als ik gewoon mijn mond gehouden had en niet in therapie gegaan was alles veel beter afgelopen was. Dat hij me gek vind. Te gek voor woorden.

mentrix opgezocht
wilde gesprek aanvragen

ze lachte lief en zei dat ze geen tijd had

ik moest maar melen
ik weet hoe ze is...
ze vind dit naar... veel gedoe, en ze vind dat ik gek ben
en gekke mensen mogen er niet zijn
ik mag er neit zijn

IK MAG ER NIET ZIJN!

Woensdag: Nina heeft rugby. Ze heeft al niet zo'n zin, maar komt toch haar bedje maar uit. Groot veld, fanatieke man, beetje donker, beetje eng.
Dapper begint Nina mee te doen met de rest.

Gooien: beetje kneuzig, veel gegiegel
Rennen en draaien: nog meer gegiegel
Op elkaar inlopen en 'beuken': op wat?!?!?!?

Goed... Nina bang.. beuken?! Help.. Okee, het uitvoeren van deze 'aanval' valt nog mee. Gelukkig hoeft ze zelf in eerste instantie neit de beuk te zijn. Het went, en het gelach komt weer terug. Toch blijft ze wel gespannen en op haar hoede.

Dan, 'groepsaanvallen' Om de beurt inlopen, met zijn allen tegen elkaar kracht zetten. 'Scrum' heeet dat. Leuk, denkt nina, dit was ook leuk. En enthousiast loopt ze als tweede ook aan. Om daarna nog negen man achter haar te krijgen, ingeklemt te raken en bang te worden.
Heeft Nina zich bezeert? Nee!

Maar waarom huilt ze dan en loopt ze weg?

Een kleintje is bovengekomen. Bang en compleet in tranen. Verdwaald, niet wetend waar ze was. Bang voor de 'vechtende mensen', bang, omdat ze niemand kende. Twee enge mannen die haar roepen, steeds dichterbji komen. Ze probeerd weg te lopen. Twee mevrouwen staan bij haar, troosten haar. Rugbie heet het wat ze doen. En ze zijn niet boos op elkaar, ze doen gewoon een spelletje. Ze vind het een stom spelletje. Ze mag aan de kant blijven, kijken. Das wel fijn. Iemand geeft haar een knuffeltje. Een lief hondje. De mensen op het veld doen grappig. Ze rennen heel hard tegen een soort kussen aan en vallen dan met het kussen op de grond. Iedereen moet lachen. Zo is het toch wel leuk om te kijken!

IK BAAAAAAAAAL! Van de week druk bezig geweest met het maken van een losse pagina over DIS. Omdat het voor sommige mensen in mijn omgeving toch verduidelijkt moet worden. Dit leek me een goede manier.
Lukte redelijk, teksten van Nina's page gekopieerd, eindelijk klaar, kom ik erachter dat er meel2nina in de link zit.. Paniek.... google zoeken op meel2nina.. Ja hoor, kom je hier uit, op Nina's page, op mishandeling.nl..

Eigenlijk overal waar ik niet wil dat mensen me herkennen. Einde van de DIS site, Nina overstuur... Nu nog een beetje eigenlijk. En waarom? Alleen omdat die stomme page niet online komt? Nee.. wsl omdat ik nu pas een beetje begin te beseffen wat mijn vonnis inhoud...

Ik zit hier te surfen. Te wachtten tot Tikker komt. Al een tijdje. Eigenlijk wilde ik leuke dingen gaan doen. Mn blog bijwerken, ff wat slapen. Ik was vrolijk, heb vnaaf feest.

Nu ben ik moe. Beetje in de war ook. Heb natuurlijk verkeerd zitten surfen. Een link tegengekomen, andere links, weer doorgeklikt.. Dingen bekenen waar boven staat 'triggerend'. Zo stom. En toch kan ik het niet laten. Juist als dat erbij staat moet ik het bekijken. Het lijkt wel of ik altijd op zoek ben naar de meest gruwelijke plaatjes of verhalen. Vergelijkingsmateriaal? Ik weet het niet.
Net, op een website over ritueel misbruik kwam het pas tot rust. Verhalen gelezen... Foto's van automutilatie... Dat is toch ziek dat ik daar naar op zoek ga.... En toch brengt dat pas de rust.
Waar komt dit vandaan?

Nouja, einde van het verhaal: ik voel me best rot nu. Om alle nare dingen die ik gezien en gelezen heb, om alle nare dingen die ik me daardoor herrinner.. Omdat de dingen die ik meegemaakt heb in het niets vallen bij sommige andere verhalen. En omdat de dingen die ik meegemaakt heb gewoon erg zijn...

Ik wilde dat ik alles kon vergeten. Gewoon, alleen blij zijn... Normaal.. *zucht*

Ik wou..
Ik wou....

Goed, mn huiswerk heeft eronder geleden, maar ik heb een heel nieuw stuk aan mijn homepage toegevoegd... Over DIS. Jawel dames en heren, Nina is meteen diep op de stof ingedoken. Kan ik mensen niet overtuigen met mijn achterlijke gedrag, dan maar verbluffen met mijn enorme kennis ;))
Nee, het hield mij bezig, en de site is zo'n beetje mijn levenswerkje...

Commentaar graag op het DIS stuk?! Is het duidelijk zo?!

DIS is trouwens de officiele diagnose van de psyg... Dissociatieve identiteitsstoornis.. nou, das een mooi vonnis toch? Heb ik mooi levenslang gekregen voor een misdaad van een ander.. aangezien ik geen schuld heb zegt men.... T is fijn...

ik, verbitterd?! Nee!

Filmpjes spelen door mijn hoofd. Herinneringen die ik niet meer wist, of juist wel. Geluiden, gillen, stemmen.. Ik houd me bezig en probeer er niet aan te denken, het te vergeten. Concentreer me op andere dingen. Maar het is als een verzwikte enkel... Met afleiding gaat het wel, maar het blijft zeuren.. En zodra je stil zit gaat het deste harder bonken en zeer doen. Ik weet niet meer wat ik ermee moet.. Zit nu al een tijd met Tikker op de bank, te zitten, te huilen, te praten.. Ik weet niet of het helpt.. ik weet wel dat het minder zeer doet als ik zo bij hem zit... Maar ik ben bang hem zeer te doen. Hem af te schrikken met de zieke wereld van mijn werkelijkheid.

Ik zou zo graag even een tijdje niet meer mij zijn. Can you turn me off.. just one second please.. Turn me into something faceless, homeless, mindless, faithless little piece of me....