Erg gezond (ahum)

Nou, mijn gezond eten ging okee vandaag. Vind ik zelf wel. Lekker flink groente, twee stuks fruit, cashewnootjes en zelfs rustig een sundeaijsje met sjokola en nootjes van de mac vanaaf :D
Ik moest namelijk studeren en dat lukte van geen kanten...
Mijn hoofd zat zo barstensvol dat ik gek werd van alle letters die ik las maar niet snapte...
Zo'n chaos.. en ik schoot maar neit op... Ik voel me zo onmachtig om mee te doen in de wereld. Ik kan het gewoon allemaal niet op de manier die zij willen... de manier waarop het hoort.

Nu heb ik dus een mooi verband om mn arm zitten.. nouja mooi..
Zolang ingehouden, en nu in een vlaag gewoon gedaan... Btje bang maakte het me wel..
Heb t resultaat ook niemand laten zien.. nu de hele aaf al duizelig.. Ik wil graag rust..

Nieuwe Nina in de maak

Uhm.. wanneer is dit precies gebeurd vraag ik me af?.. Hoe lang heb ik niet opgelet?
Wat?
Dat Mijn Broek Veel Te Strak Zit!!!!!

Grrrrrrrrrrrrr. Dus. Het is weer zover. Het moet er toch van komen.. De hoogste tijd zelfs. Er moet een weegschaal komen...
Twee jaar is het me gelukt zonder weegschaal te leven, twee jaar van ongeveer gokken dat het wel goed zit enzo, maar nu, nu is dat over! Ik kan potverdikkie niet lekker meer zitten in mn spijkerbroek!

Ik wil NU op de weegschaal en NU weten hoe erg het is... En dan, en dan, en dan... dan ga ik vrolijk op mn lijn letten tot ik fitter, slanker en gezonder ben dan ooit! Grrrr.

En neeee, ik ga NIET doorslaan, ik ga Wel gezond eten. Lekker veel groente en volkoren, helaas minder chocola, geen melk ed meer, en veeeeel lightproducten.
Ik Kan Dit Weer.

Ik wil gewoon nooit meer worden zoals ik was en het schokt me dat ik er gewoon 'ineens' achter kom dat ik weer zoveel dikker geworden ben... Ik merkte het wel een beetje, met sporten wat minder licht, in de spiegel ietsie voller, bh's beetje te klein... Maar niet echt bewust...
Net zag ik het ineens.. Ik voelde het.. Jakkiebakkie wat ben ik vies van mij zeg!

Dus... op uw plaatsen, klaar? Hier komt een Nina Gezond!

leren...

Eigenlijk zou ik nu moeten leren... maar ja ach he..
Chaos in mijn hoofdje.. Daarom ben ik maar aan het schilderen geslagen.
En voor het eerst heb ik een schilderijtje gemaakt dat eggies over mij gaat.. Niet zomaar iets leuks...
Dat voelt wel goed...

minderen

Pfff. Ik moet echt minder hooi op mn vork gaan nemen.. Beter nadenken over wat ik wel en wat ik niet perse wil gaan doen, en wat ik wel en niet aankan. Nu ren ik iedere keer als een kip zonder kop van hot naar her, telkens bekkie af, telkens op het randje van haal ik het wel of haal ik hetniet.

Hoe ik hier nou weer bij kom? Doordat ik gek wordt van mezelf laatste tijd. Op een of andere manier trek ik het gewoon niet meer om zonder na te denken gewoon door te gaan... Of mn moeheid/chaos opzij te zetten en gewoon te gaan doen wat ik zou moeten doen...
Met als gevolg dat ik continue dingen af moet zeggen, of na een enorme jankbui/drama/gevecht met mij alsnog half afwezig vertrek en er dus niets zinnigs uitkomt..

Afzeggen vind ik rampenplan. Dan haat ik mezelf. Onbetrouwbaar, mensen boosmaken.. vreselijk vind ik het. En er is geen reden waarom ik het niet zou kunnen. Ik bedoel, iedereen voelt zich wel eens rot. Mijn klasgenootje zji het ook nog een tijdje terug. Ja hallo, ik voel me ook heus wel eens naar hoor...
Waarom blijf ik er dan voor thuis? Of ga compleet over mn zijk als ik het wel probeer.. Wat is dat toch... Ik wil dat neit. Wil gewoon kunnen doen wat ik leuk vind en wat moet.

En zo druk ben ik echt niet meer tegenwoordig hoor.. Ik ben gestopt met training geven, ga zo goed als nooit meer uit (dat trek ik gewoon niet, dan ben ik de volgende dag echt superpaniekerig/ paranoia), doe thuis veel minder dan ik altijd deed, ik zeg veel verjaardagen en sociale dingen als etentjes enzo af... En echt niet omdat ik dat niet leuk vind... Sterker nog,ik voel me vrij eenzaam als ze me vragen om te gaan stappen en ik weer eens nee zeg.. Ik wil wel.. Ik houd van dansen, van muziek... Maar het idee om weg te meoten gaan doet me soms al huilen.. De chaos in mn hoofd de volgende dag zorgt dat ik alles verkeerd doe...

Ik wil gewoon niet nog meer niet doen... Maar ook niet nog meer afzeggen.. Mensen worden het zat. Ik haat het dat ze het neit begrijpen. Maar ach, waarom zouden ze ook.. Zij voelen zich toch ook wel eens naar.. en dan gaan ze ook door...
*zucht*

In mijn hoofd
zitte dingen
die ik niet weten mag
geheimen
goed verborgen
ik voel ze wel
maar
mag niet weten
wat
er is
Gebeurd
is gebeurd

-----------------------------------------------

Vele ogen
om me heen
kleden me uit
volgen me
ik wil vluchten
maar zit vast
gevangen
in hun blik
handen
straffen en
liefkozen
door elkaar
allebei
doet pijn
Vele mensen
kijk, lachen
schuiven me weg
vele malan
hetzelfde
toch altijd
anders
altijd weer
nieuw

------------------------------

Mama
wat denk je
als je me ziet
moet je lachen
heb je
verdriet

Mamma
wat voel je
als je denkt aan die tijd
geniet je, vergeet je
of heb je
spijt

Mamma wanner
zal je er zijn
me eindelijk troosten
wanneer stop je
den pijn

-----------------------

Waarom
moest dit
wat
deed ik fout
ik
was nog klein
toen
al stout

waarom
die keuze
wat
maakte dat
jullie zo deden
ik
niets meer had

memoriez

Ik zie... ik voel. Sommige dagen waren 'speciale dagen'. Kleine feestjes werden het ook wel genoemd. Dan mocht ik bij iemadn anders gaan spelen, of zelfs slapen. Dan kon ik laten zien dat ik ook lief kon zijn.. Misschien dat diegene me dan aardig zou gaan vinden. Voor feestjes moest je mooi zijn.. Soms 's avonds, soms 's ochtends al in bad met schuim erin. Haren wassen en samen met mamma voor de spiegel. Dan borstelde ze mn haar, maakte me mooi. Bijzonder was dat. Speciaal voelde ik me dan.. Dan, limonade. Er was altijd bijzonder limonade op zo'n dag. Vlak voordat we weggingen. Er zat geloof ik iets in dat ik niet ziek zou worden in de auto. Maar ik werd nooit ziek in de auto. Maar voor het geval dat.. Dat ik niet over mn jurk zou spugen. Daarna weet ik het niet goed meer.. Meestal viel ik in slaap in de auto. Al was ik nog zo wakker en hyper. Nu nog als ik in n auto zit, als ik alleen al aan meerijden in een auto denk overvalt me een enorme moeheid.. zinloos dit.. sorrie.. t is zo aanwezig, het maakt me zo bang.. En toch, ik kan er niets mee

Het is ff geleden, maar ik ga het weer proberen... T is vreselijk druk in mn hoofd. Gister vrij pittige therapie gehad.. Ik droeg zelf het onderwerp aan.. Ouders... Vind ik zo moeilijk om het over te hebben, maar ze spelen zoo'n grote rol in alles wat ik doe of laat, in alles wat ik denk of zie.. Ik wilde zo graag dingen vertellen, maar wist niet goed wat.. Gewoon even delen wat er in me omging, maar hoe moet dat. We hebben het veel gehad over de waarom vraag. waarom deden ze het.. Heel redelijk deze keer.. Geprobeerd heel rustig te kijken, voorbij het 'omdat ik het verdiende, omdat ze me probeerde te redden'gevoel. Maar juist dan maakt het me zo bang... Waarom... Uit te weinig beheersing?Dat er iets gebeurde en ze daar niet goed op wisten te reageeren? Maar... als ik echt heel reeel kijk weet ik dat het dat niet kan zijn... Ik bedoel... heel vaak werd ik pas later gestraft voor iets wat al eerder gebeurd was. Of als er neits gebeurd was... En als er andere mensen bijwaren reageerden ze zo anders.. Nee, het waren juist heel erg beheesde mensen.. Wat er gebeurde wsa neit in een vlaag van verstandsverbisjtering... Dat maakt me zo bang.. Ook nu ik het weer zo opschrijf. T valt me moeilijk om er zo nuchter naar te kijken.. maar als je dat doet.. Als mensen zo bewust dit soort dingen kunnen doen.. Gepland, overdacht..Wat kunnen ze dan nog meer.. Wat zullen ze nog meer doen.. Ik weet dat ik ze niet kan stoppen.. Ze hebben macht. Veel macht... Als ze willen dat ik volgende week kom, omdat er wat gepland is.. Omdat ze me nodig hebben.. Dan kan ik ze niet tegenhouden. Niemand niet.. Ze brengen het zo leuk. Lokken je mee. Anderen zullen het niet in de gaten hebben. Ze komen me gewoon halen... Het maakt me zo bang.. Ze kunnen het.. ze hebben het eerder gedaan.. Wat zullen ze doen als ze erachter komen dat ik praat... het erover heb... Mijn peutje vroeg me of ik me vrij genoeg voelde bij haar om te vertellen als er iets gebeurde.. Als er iets stond te gebeuren.. Hoe kan ik haar dat nou vertellen.. Hoe kan ik uitleggen wat er in mijn hoofd zit.. ze zou met haten.. Ik haat mezelf. Ze zou het niet snappen.. Ik snap het zelf maar half...

Werken.. werken werken...

Wat een dagje... Na vandaag nooit meer zelfverdediging! Heb het eindelijk afgesloten! Was er helemaal blij over.
Toen moezzik vanaaf trainen. Ze hebben een aantal zaterdag trainingen ingelast, oa aanstaande zaterdag.. Ik moet dan gewoon werken... Je weet wel, om geld te verdienen..
Ik zat er al een tijdje over te piekeren wat ik nou moest doen. Tuurlijk vind ik het leuk om op zaterdag zo'n extra lange training te doen in een extra goed ingerichtte zaal. Heel erg leuk zelfs...
maar.. ik heb het geld nodig.. Ik neem bijna nooit vrij omdat ik gewoon geld nodig heb.. Kerst was een uitzondering, maar...
En als ik alle zaterdagtrainingen mee zou gaan zou ik zo'n twee maanden niet werken in totaal (6 trainingen plus een uitvoering en blabla).. Das wel heeeel weinig centjes... En deze maand, na de feestdagen komt het gewoon helemaal klote uit...
Dus ik had eigenlijk besloten dat ik het grootste gedeelte van de trainingen gewoon niet mee kon... Maar hoe dat te zeggen..
Na lang voor me uit te schuiven moest het toch gebeuren vanaaf.. Sja, anders was het zadag wel errug lullig als ik er niet was...
Ik begon heel voorzichtig maar kreeg van een van mn trainsters de volle wind van voren.. Over mensen laten zitten, verantwoordelijkheden, keuzes maken. Ze had het toch al 5 maanden van tevoren aangekondigd, dan had ik toch wat kunnen regelen? Ja, ik had ook al 5 maanden van tevoren aangekondigd dat ik werk in het weekend. Je weet wel, om te overleven.
NOu, ik moest maar goed kijken wat ik het belangrijkste vond, niet trainen zou natuuriljk consequenties hebben.. Ze vond het dus gewoon niet kunnen. Mn andere trainster was er wat milder over.. Ik moest zelf mn keuzes maken over wat ik belangrijk vond. Ik raakte echt volledig over mn toertjes door de tirade die ik over me heenkreeg... Huilend weggegaan. Toen ik op gegeven moment in de kleedkamer weer een beetje bij positive kwam hebbik Tikker gebeld.. Die kwam. Trainster was ondertussen nog ff komen checken (iedereen was al weg na deze discussie) en vond me dus helemaal paniekerig daarzo... Ze heeft toen nog wel heel lief even zitten uitleggen dat ik moest kiezen wat voor MIJ belangrijk was, en dat een uitvoering best leuk is, maar niet belangrijk. En dat ik dan gewoon een demo minder mee zou doen enzo..
Tikker heeft me aangekleed en mee naar huis genomen.. Ik weet niet hoe lang het geduurd heeft, maar voor mn gevoel heb ik echt de hele aaf zitten huilen... Alles was zoo veel.. Leek zoveel... Ik moet gewoon meer gaan werken... zorgen dat ik vaker in het weekend vrij kan nemen. Maar van mn peut mag ik eigenlijk niet meer gaan werken.. Bovendien, als ik doordeweeks ook nog moet gaan werken naast twee avonden trainen, een avond therapie en mn school, wanneer doe ik dan mn huiswerk en het huishouden..
Om over de rusttijd, waar het in therapie nog wel eens over gaat, maar niet te spreken... Ik weet gewoon niet goed hoe ik het moet gaan regelen allemaal...

Door mn hoofd blijft maar spoken: als ik nu stop met therapie, heb ik wat meer tijd, kan ik meer gaan werken.. kan ik op zaterdag trainen, is er niemand meer boos. Kan ik ook weer eens op zaterdag naar verjaardagen enzo... Maar ja, dan moet ik op mn werk weer vaker afzeggen.. Dat vidn ik ook naar voor hen...
Waarom kan nooit iedereen tegelijk blij zijn.. Ik wordt er zo moe van...

gedeelde peut

mja... en net zo snel sloeg het weer om.. :S Moe en geen zin meer, nergens in... En eigenlijk ging het niet eens slecht de rest van de dag.. 8 dingetjes voldoende afgesloten :D Best wel blij, best wel onverwachts dat het allemaal zo goed ging.. nu nog een boel andere dingen, maar goed...

Vnaaf had ik therapie.. jeuj.. we hebben het eigenlik alleen over iets gehad wat zij belangrijk vond.. Op zich wel leerzaam hoor. Maar.. kweetniet..
En toen deelde ze aan het einde nog even doodleuk mede dat ze binnenkort ook bij Sera op de afdeling gaat werken... Leuk, dacht ik in eerste instantie...
Maar ondertussen wordt de brok in mn keel steeds groter en heb ik al 100 keer overwogen om toch maar te stoppen met therapie...
Ik snap het niet zo goed.. Voor Sera heb ik niet veel geheimen, juist wat dit soort dingen betreft niet. Met haar bespreek ik 'psychische problemen' zij was de eerste die hoorde van mn Dis, die er zelf zo'n beetje mee aankwam. We hebben dezelfde kronkels, kunnen daar heel goed samen over praten, hebben stuen aan elkaar... Als ik met iemand in therapie moest, of mijn peutje moest delen, zou zij het zijn.. (ja, zelfs makkelijker dan met Tikker.. kweet niet... :$) Dus mijn eerste 'okeej, wat mij part' reactie is wel logisch..

Maar waarom kreeg ik in de auto terug buikpijn, moet ik er al de hele tijd aan denken.. Dit was gewoon mijn ding.. Ik weet niet precies waar ik bang voor ben.. Ik weet alleen dat ik t niet wil delen... Ik vidn het niet fijn... Helemaal niet fijn..

Wat moet ik nou...?!.. *zucht*
Ik stel me aan.. Weetje, met Sera samen therapie, okeej... maar nu.. zij apart met mijn peutje..
Zal ik stoppen? Kijk, ik snap dat ze op de kliniek geen rekening kunnen houden met mijn gekke dingen.. En sera is zoo goed bezig.. Ik denk dat ik maar ga stoppen dan... *zucht* ik weet het niet....

Back to basic

Weetje, eigenlijk he... gaat het best wel okee, weer op school. Ik heb zelfs al 4 dingen afgesloten! :D bestwel okeej.
En na vandaag nog maar 4 daagjes, en dan heb ik weer een tijdje vrij :D hoera!!

Nee, maar eerlijk gezegd valt het me mee hoe niet erg ik het vind om weer op school rond te huppelen... T is wel weer gezellig, en de dagelijkse soap. Hopen dat dat zo blijft. T voelt goed om gewoon vol enthousiastme mee te doen.. aanwezig te zijn.

gek

Ik wordt zo moe van mij. De pijn, gewoon alle emoties. Zit mezelf in de weg enmeteen daarbij ook anderen. Doe Tikker pijn merk ik.
Ik wil gewoon liefde
maar als hij die wil geven
wordt ik gek
Een ander soort liefde..
Ik probeer te tekenen, het lukt niet
Te schrijven, ik zit vast
Ik weet niet wat ik moet zeggen, praten helpt ook niet.
Wat moet ik doen wanneer krijg ik rust.

Ik wil zo graag gewoon zijn.

Ik wanhoop nu van mezelf. Wil genieten van de laatste vakantiedagen. Van alles wat ik vandaag gedaan heb. Gewoon genieten.
Het enige wat ik voel is kou en dofheid. Leegheid, soms ineen verscheurd door de emotie van dat moment. In mijn hoofd zijn dingen die ik niet mag zien, weet ik dingen die ik niet kan benoemen. Niet voor mezelf onder woorden kan brengen. Het is een eng besef van iets wat ik niet weet, maar toch ook wel.
In mij gaat iedereen zijn eigen gang, allen getroffen door hun eigen gedachten bij de dingen in mijn hoofd. Eigen reacties. Teruggetrokken, schreeuwen. Opstandig, kleintjes.. Zij weten, ik niet.

De onrust maakt me gek... Nog gekker..

druk hoofd

Sooow heej.. t spookt...

Van dat Giro 555 gedoe (ik moet alles storten wat ik heb.. die mensen hebben het veel erger, wij stellen ons hier maar aan, ik maak mn eigen problemen... / rot op, toen ik niet te eten had kreeg ik niet eens een boterham van anderen, laat staan een girorekening... rot toch op! / het is oneerlijk.. de wereld is zooo oneeerlijk), tot zorgen om vriendin...
Doe ik het wel goed. Ik reageer soms zo bot.. maar meepraten helpt ook niet. Als ze maar neits doet waar ze spijt van krijgt.. dan is het allemaal mjn schuld.

Veel shit in mn hoofd. Angst voor de rugbylessen die eraan zitten te komen... Weet dat ik dat eigenlijk niet moet doen.. maar toch.. Docent inlichten of niet? meedoen of niet? hoe op te lossen... Er komt ook weer een blok zelfverdediging aan. Ik zal eerst de docent weer onder ogen moeten durven komen nadat ik laatste keer compleet geflipt ben in zijn les.

Kleintjes dreinen en willen naar mamam toe.. t is moeilik om me te concentreren op mijn schoolwerk, dat toch echt eens af moet nu.

Heb onwijze lijst gemaakt waar ik me aan ga proberen te houden. Doen doen doen.. dan doe ik nog wat nuttigs.. hoop ik...

Kaboutertjes kijken

Gister lekker echt vakantie gehouden.. Dagje weg, 's avonds lekker naar de mc donalds.. Ik en vooral ook de kleintjes hebben heel erg genoten. Tikker ook! T was echt een superdag.
Saafs wel helemaal moe en kapotjes op hoor. Hoop drukte in mijn hoofd ook.

veel in weinig..

Boos ben ik. Omdat HAAR schoolwerk kwijt is. Omdat we weten wie het gedaan heeft. En omdat we weten dat er zo weinig aan te doen valt nu, achteraf...
Gefrustreerd, omdat ik niets kan doen. Wel hoop ik dat ze nu in zal zien dat dat niet haar thuis is. dat haar Thuis ergens anders ligt. Dat ze dat zelf moet gaan maken....

Op mezelf ben ik stiekum wel een beetje trots. Okee, ik ben weeeer veel te laat mijn bed uit gekomen. En okee, ik ben er na twee uur ook gewoon weer ingekropen :S. Okee, ik ben dus maar heel weinig wakker geweest vandaag.
Maar in de paar uur dat ik wakker was heb ik mooi wel:
-een was gedaan
-boodschappen gedaan
-een stuk aan mijn huiswerk gedaan (het stuk dat ik me voorgenomen had)
-mailtjes gestuurd wat ik al een tijd wilde maar niet aan toe kwam.

Goeie sjit dus.. Nouja, dan maakt het toch niet zo heel veel uit of ik de rest van de dag lees, puzzel, tv kijk of slaap? Ik hou gewoon van slapen... Zeker overdag.. Eigenlijk vooral overdag, snags ben ik er nog niet zo heel dol op. Soggends wel :D

Ohwja, nog een fijne mededeling: het enge spontane bloeden begint te minderen... Hoera.

Vis-ites :D

Gister kwamen Anna en Beppie :D. Superzenuwachtig van te voren, maar wel heel veel zin in.
Lekker van tevoren al uitgebreid boodschapjes gedaan voor het avond eten enzo...
Toen ze dr eenmaal waren vond ik het eigenlijk meteen al heel gezellie... Gastvrouw zijn blijft altijd wel een beetje spannend en niet mijn sterktste kant, maar ik hoop dat ze het naar hun zinnetje gehad hebben..
Leuk om te zien ook hoe Kleine Poes meteen iedereen voor zich in weet te nemen met haar vleiende maniertjes en haar schuine kopje ;) Ze wordt dan ook altijd meer dan plat geknuffeld wat ze met eenheel genoegzaam gezichtje over zich heen laat komen. Jaaa, nu al een slimme meid.
Ik heb nu trouwens nog het zand in mijn oren zitten (ja ik heb al gedouched!) van onze wegwaai actie gister op het strand. Dat was wel heeerlijk moet ik zeggen!
En, wat me ook verbaasde: ik had vanochtend gewoon weer honger! Ik had gedacht na gisteravond de eerst komende zes weken niet meer te willen eten...
Nouja, in ieder geval vloog ook gister de tijd. 'S avonds twijfelde ik een beetje over vragen om te blijven slapen of niet, maar merkte dat ik zelf wel een beetje op was en toen maar besloten om de eerst volgende rit naar het station te maken. Niet omdat ik de meiden weg wilde hebben, maar meer omdat er een drukte in mijn hoofdje begon te komen... Wilde gewoon niet het risico dat ik later nog moest gaan rijden met teveel chaos in mijn hoofd...

De rest van de avond heb ik met een in-en-in tevreden grijns op de bank gezeten (te moe om naar mn bed toe te klimmen...hoe lui kan je zijn) om daarna toch maar naar bedje te gaan.. En door te slapen tot vanochtend (of moet ik zeggen middag) half twee.

Dus, Anna, Beppie, voor de gezelligheid is het misschien maar beter dat jullie niet deze keer zijn blijven logeren.... Ik lig nu nog half in coma... En een vriendin die de hele dag verslaapt is niet het gezelligst...

Ohw. trouwens... Ik wil nog wel ff zeggen:
Lieve *sterre*, ik miste je wel gister hoor. Heel erg jammer dat je niet kon... Ik hoop dat het neit was omdat je niet durfde... Ik beloof bij deze heilig dat ik je niet zal bijten volgede keer ;) Want ik hoop dat er een volgende keer komt met jou erbij.
Volgend jaar gaan we kaasfonduen. Kom je dan ook? Alsjebleieieieiif?
DIkke knuffel, helaas niet life, van Nina

happie nieuwe jaar

Soow heeej! Net pas uit bed!!! Zoooo lekker :D

Ik geniet echt van de vakantie! Het doet me goed! Donderdag en vrijdag was Tara er. Heerlijk.
Het is fijn om haar in de buurt te hebben. Alhoewel ik wel erg onzeker ben over hoe ze het vind en wat ze wil doen. Ik vond het zelf in ieder geval erg leuk en gezellig. Heb lekker weer eens een doek bekladderd (die Sera meteen trots aan de muur gehangen heeft... en zo mooi wassie egnie), en ook Tara, met haar knutseltrauma, heeft lekker zitten kladderen op een doek. Ik vond het erg leuk dat ze hem zelfs mee wilde nemen. Was nl wel een beetje bang dat ze het echt niet leuk vond ofzo.
De tijd vloog echt om zo, het was zoo snel vrijdag... Tara weer op de bus, ik nog snel even slapen, en daarna gezellie oud en nieuw vieren. Heerlijk met vrienden, een private party. Ik voelde me gewoon lekker thuis en fijn en heb tot diep in de nacht gedanst en gelachen. Wow.. Had niet gedacht dat dat zomaar zou gebeuren op die avond, aangezien ik het nog best wel eng vond. Maar t kon gewoon, en iedereen was zo... Lekker roezig, lekker vrolijk.
De twee daagjes werken daarna vielen wel ff ietsie tegen ;) Nee, t was heel gezellig hoor echt, maar ja.. vrij is toch ook wel erg lekker.