Ja, ik heb wel een hoop waar ik het over zou willen hebben. Gewoon met iemand kunnen delen hoe en wat. Waar ik over twijfel, wat er allemaal spookt. Ik kom er alleen niet zo toe.
Dagbehandeling... Ik wil het wel denk ik.. Volgend jaar gewoon gaan beginnen en kijken of het helpt... Niet geprobeerd is altijd mis.. Maar ik denk dat ik het er wel goed met peutje over moet hebben.. Ik voel me een beetje een aanstelster... Bij mijn peutje schaam ik me er een beetje voor... Bang dat zij dat ook vind, dat ik me gewoon niet zo moet aanstellen en verder gaan met leven...
We zijn nu druk bezig met crisissignaleringsplan. Moeilijk vind ik dat.. De gevoelens en acties opschrijven gaaan nog wel, maar de achterliggende gedachten... Moeilijk terug te halen, moeilijk opnieuw te denken, en heel erg moeilijk te omschrijven... Echt hoor.. Ik heb er thuis al vrij veel tijd ingestoken, maar het lukt niet echt. Niet duidelijk genoeg iig. Wel bladen vol gekalkd ;)
Daardoor paniek ik op therapie... Ik wil het goed doen. Dat is de algemene achterliggende gedachte die voor de angst zorgt :P ik moet het goed doen.
A: een vraag, B: ik moet het goed doen C: paniek, dichtklappen
Nou, nu mn crisisplan nog zo :P:P:P
Verder... Verder heb ik verdriet. Om iemand die niets meer van zich laat horen. Iemand die zo belangrijk was, waar ik tegenop keek. Iemand waar ik in geloofde.. Geloofde dat ze echt om mij gaf op een bepaald niveau. Echt geinteressseerd was. Maar sinds de crisis... Ze weet het, ze is gebeld toen savonds, Tikker heeft haar om hulp gevraagd.. Sindsdien niets meer... Niks, nakkes, nada. Ik heb een tijd terug een sms'je gestuurd.. Niets gehoord. Nu, dit weekend een kort mailtje. Heel kort. Want ik wil gewoon zo graag weten waar ik aan toe ben.
Maar haar niet nog meer lastig vallen. Ik snap het als ze er genoeg van heeft. Ik snap het als ze hier geen zin meer in heeft, als ze ineens inziet hoe gek ik echt ben en daar een beetje bang van is. Zichzelf een beetje schaamt omdat ze nu pas inziet hoe gek ik ben, en dat niet aan mij wil laten merken?! Zoiets. Of dat het gewoon teveel is, dat ze genoeg heeft aan dr eigen dingen.
In ieder geval, ik was er altijd op voorbereid dat ze me neit meer zou moeten. Het was een van mijn angsten, is een van mijn angsten. Bij de meeste mensen die belangrijk voor me zijn. Ik ben er continue mee bezig, en denk altijd dat het nu zover is.
Toch, of misschien juist daarom, doet het zeer. Omdat ik het niet echt meer verwacht had. Omdat ik haar eerlijker ingeschat had... Omdat het gewoon pijn doet, omdat ik haar mis. Daarom. Omdat ik het naar vind dat ze niet meer om me geeft. Of in ieder geval niet niet genoeg meer aan me denkt om terug te smsén/ mailen weet ik het wat.
Ik laat haar maar. Als ze geen contact meer wil is dat okee. Ik kan het alleen maar begrijpen, niet kwalijk nemen. Maar ik vind het wel naar dat ze het dan niet eerlijk laat weten... Na alles wat ze altijd gezegd heeft... Voel ik me weeer alleen, onzeker en bedrogen. ... Stom he.
Nu moet ik trainen. Probeer echt snel weer te spuien. Ik heb het wel nodig merk ik.
woensdag 23 maart 2005
woensdag 2 maart 2005
inspiratieloos logje ;)
Te lang niet gelogd. Ook weinig inspiratie daartoe. Niets te zeggen. Heb vakantie nu, dat is fijn.
Vanmiddag therapie, zie ik tegenop na mn mail. Nouja, ik zie het wel.
gister veel geld uitgegeven. Onzinnige en zinnige dingen gekocht. Was wel leuk om te doen.
En toevallig ben ik nu helemaal verliefd op mn nieuwe thermosfles. :D
Vanmiddag therapie, zie ik tegenop na mn mail. Nouja, ik zie het wel.
gister veel geld uitgegeven. Onzinnige en zinnige dingen gekocht. Was wel leuk om te doen.
En toevallig ben ik nu helemaal verliefd op mn nieuwe thermosfles. :D
Abonneren op:
Posts (Atom)