van alles wat van me af schrijfsel

Ik weet het, ik blog teveel. Maar ik schrijf ook zoveeel... Er zit zoveel..

T was een lange dag gister. Moeilijke start ook. Ik voelde me rot en 'op' en toen moest ik nog naar therapie. Dat ging op zich wel goed, maar was ook heel moeilijk. Moeilijk om toe te geven dat het veel pipijn doet dat mn ouders nu zo 'involved' bij mijn ziusje zijn. Moeilijk ook om dat voor heel even toe te laten. Te voelen.
Gehad over automutilatie. Hoe ik mezelf 'gestraft' heb afgelopen week. Wat ik 'gedaan' heb. Zo eng en moeilijk om op te biechten. Zo sick ook, ik schaamde me zo. Ik wilde dat ik weer gewoon kon snijden. Dat 'werkte'het beste. Dit lijkt allemaal niet te helpen en ik verzin steeds ziekere dingen... Maar ik wil gewoon perse m'n armen 'clean'houden. Met de kiddo's enzo. Dat kan gewoon echt niet dan. Ja of ik moet het hele jaar lange mouwen dragen. Ook s'zomers. En met mijn actieve werkveld is dat gewon bjina niet te doen. Ben ik achter gekomen.
Heb ook heel veel nagedacht over snijden op andere pleken. Ik gebruik nu af en toe mijn voeten, (dat voel je ook de hele dag) maar ben achteraf erg bang om spieretn teraken. Die zitten daar nogal wat, en mn enkelspiertjes zijn al zo slecht...
M'n ehhm.. ja daar dus.. :$ heb ik ook wel gesneden. Maar dat triggerde enorm. Weinig optie.
Vroeger sneed ik altijd in mn bovenbenen.. Ik weet het niet, mar dat lijkt nu ook niet mer te voldoen. Geen enkele optie lijkt te kunnen tippen aan mn armen.. Dus blijf ik bezig met alternatieven.. :S

We kwamen tourwns ook tot de conclusie dat ik afgelopen week eigenlijk continue pannetje vier inloop. als er maar iets, gebeurd, of ik me maa reen beetje in moet spannend... Dus zodra er dan iets van stres of trigger bijkomt schiet ik 5 in... Gelukkig blijf ik er niet echt lang in hangen..
Maar het is wel klote om te beseffen dat mijn uitgangswaarde dus 3/4 is en dat ik dicht bij eeen crisis ben. En dat terwijl ik midden in mijn valkuil gestapt ben en het volgned blok weer te vol gepropt eb. Ik ga er dus niet echt naar handlen. Maar heb ook even het gevoel dat ik geen andere keuze heb. Even alle grip op mn leven kwijt, het stuur. Terwijl ik daar eigenlijk heel bewust mee bezig was...

S avonds kwam Tikkers mamma.
De kleintjes zijn helemaal gek oop haar. Ik ook trouwens, ze is ook heel lief, maar ik wil het eigenlijk niet zo weten of laten merken. (is risico...) We hebben een tijdje zitten praten. Over mn ouders, over mijn geloven..
Soms zou ik dan gewoon willen vertellen.. Ze straalt warmte uit, veiligheid. Dan zou ik willen vertellen, wilen delen. Zodat ze me vast zou houden en zou troosten. Zodat ze zou begrijpen. Zodat ik erom kan huilen.. Getroost door een mamma.

Maar goed dat kan niet, dat weet ik ook wel.Het zou ook te schaamtevoel en eng zijn. Te belastend... Ikwil haar niet ook afschrikken.
Maar ga haar wel een mail sturen. Om te vertellen hoe bijzonder het is voor me, dit. Hoe dankbaar ik haar ben.. Kweet niet of dat stom is.. maar .. nouja kweetniet...

Ben trouwens ook bang om peutje kwijt te raken.. Ze zij vandaag dat ik geen nr was. Mn hart maakte een sprongetje. Ik houd het bij me, maar wil het niet geloven. Te gevaarlijk.. Nog kwetsbaarder..

blurrie!

kvoel me echt doods.. Das een soort van mengeling tussen superklote en het maakt me allemaal niet meer uit...
T ging al een paar dagen niet zo lekker, maar nu, de wetenschap dat ik over een weekje weer voortaan Elke Dag Heel Vroeg Op Moet en tot Heel Laat Door Moet en over het algemeen Heel Veel Moet... :S dat maakt me gek... Echt, ik heb eigenlijk best zin om weer wat te doen. Alleen die stage was prima geweest. Eng, maar wel leuk om weer wat te doen. Mijn eigen klassenvakken van dit jaar waren ook goed geweest. Dat waren maar twee dagen die ingeroosterd waren.. en dan een dag dagbehandeling, dat was ook goed te doen geweest.. Maar alles lijkt Ineens tegelijk te komen...
Een stage die ik niet meer verwacht had, En inhaalvakken (die eigenlijk maar 4 vakken per week zijn zit ik net te rekenen, dus dat is 'maar' 6 uur)die ergens ertussen gepropt meoten worden, en die natuurlijk zo gegeven worden dat ze neit samengaan met mijn eigen rooster.
Weetje, als je eht zo redeneert, tsja dan valt het wel mee op zich..
-Ik moet denk ik zo'n 10 u stage lopen per week.. Dat is anderhalve dag als het meezit, minimaal. Ik heb een hele en twee halve dagen ervoor ingeroosterd... Desnoods loop ik langer door. Daar ga ik eigenlijk maar al vanuit.. dat is altijd een optie
-Dus 6 uur per week inhaalvakken. Aanwezig zijn en meedoen met vreemde klassen (heb niet eens meer de energie om erover te freaken) en daarna afsluiten. (met de helft van de lessen, zij schijnen vorig jaar al een heel blok gehad te hebben.. :S)
-1 dag per week dagbehandeling.. Ik weet nog niet of het doorgaat, ik weet nog niet wat de uren zijn, maar ik weet op welke dag het valt, dus die houd ik er vrji voor.. Ik heb de intake gedaan.. ik wil dit gaan proberen.. (denk ik hoor.. als ik afgewezen wordt ben ik ook erg opgelucht)(heeeeeel erg opgelucht bedenk ik net.. )
-en ik ga nu 3 van de vijf 'praktijklessen' met mijn eigen klas meevolgen.. (de andere twee zijn gewoon niet in te passen.. echtniet.. reistijdtechnisch enzo.. ) dat is dan dus weer 6 uur
-ik wil perse 2 theorievakken proberen te volgen, puur alleen aanwezig zonder er wat voor te maken/leren enz. maar wel zodat ik 'opgestart' wordt, en de theorie (echt enorme opdrachten) de rest van het jaar kan gaan doen in mijn tempo. 3 uur per week op wisselende tijden (echt heel fijn want mijn rooster is redelijk naadloos :S)
-4 uur per week trainen. T is geen school, maar wel even een 'verplichting' in mijn rooster waar ik nu rekening mee moet houden.. Klote maar waar.. :S

Dus dat maakt.. hmm.. ehm 10+6+6+3 Dat is in totaal.. ehm.. 25 uur. ja.
Voor 4 schooldagen, dus dat is dan.. ehm. 6 uur per dag. Valt opzich mee zou je zeggen.. Jep. maar de reistijden zitten er nog niet bij .. Dus 6 uur per dag..
Dat betekend dat ik ( op een dag dat ik alleen maar naar school ga) om half negen moet beginnen, dan is het 6 uur later.. ehm.. half 3. met ietwat speling tussen de lessen door (ja je moet toch lopen enzo en af en toe eten) wordt dat dus half 4. dan nog anderhalf uur naar huis.. dus dan ben ik 5 uur thuis. Twee van de 4 dagen moet ik dan 6 uur alweer trainen. (en soggends om 6 uur op om op tijd op school te zijn..
Dat zijn dus dagen van 6 tot 8 saafs met zonder rust.. :S
En dat is als ik Geen stage loop, want anders is het dus
8 uur stage zijn. tot uur of half 1. als de sodemieter naar school daar om 2 uur weer beginnen (en dan hopen dat je er al bent)tot 5 uur dan als de sodemieter terug naar huis en kijken hoe je het gaat redden om om 6 uur weer te trainen.

Okee, dat eerste, met die cijfers en het optellen hielp beter ;) toen leek het wel mee te vallen, 6 uur per dag.

Nouja goed. ik heb dat rooster iig gemaakt, dat is fijn want nu heb ik iig weer duidelijkheid, en ik voel me veel minder nutteloos. :P mag ook wel :P En misschien valt het in praktijk ook wel mee. Het is maar voor een aantal weekjes. Daarna wort het weer beter!!!Dus.

Nu moet ik zo naar therapie. (wat ik nog niet heb weten in te roosteren in dat rooster :S). Er is zoveel om over te hebben.. Hoe kloterig ik me voel.. Dat ik zit met het schoolprobleem (maar daar kan zij oko weer niets mee behalve zeggen dati k het dan rustiger aan moet gaan doen.. maar dat betekent vakken missen (nog meer) en dat zie ik niet zo zitten :S), hoe dat zit met Nina en Nina... De gevolgen van vorige week. Doorgaan op vorige week..
En ik heb ineens het gevoel deze week dat ze 'weggaat'. Vraag me niet waarom.. maar dat is er.. En ik ben bang dat dat me veel gaat doen.. :S Verrek, ik haat het om afhankelijk te zijn.. Daarom heb ik dr altijd op afstand gehouden.. ! Te laaaaat...
maar daar wil ik het misschien ook over hebben. Iets meer zekerheid.

En mijn lijf doet overal zeer. Ik heb erge spierpijn van ineens 4 uur trainen uit het niets en houdingen aannemen die ik al heeeel lang niet aangenomen had (hoezo thuis grondoefeningen doen in de vakantie :S). En doordat we momenteel trainen met mattentekort ben ik dus echt beurs op rug schouders en heupen.... Veel rollen en doen op de grond. Die toch best hard is als je telkens op hetzelfde plekje neerkomt...
Op zich is dit geen ramp hoor, spierpijn is zeker te overleven.. Alleen.. Eeen soort van beursheid over je hele lijf.. Pijn bij het bewegen.. alles gezwollen, bijna gekneusd.. Blauwe plekken op vreemde plaatsen.. Het roept zoveel op..
En ik klaag me nu dan al gek.. Stom maar dat helpt eenbeetje.. Dan is het niet als vroeger, niet alleen van mij geheim.. Nouja niet uit te leggen laatmaar..

Te lang verhaal.. T gaat gewoon zo klote.. Ik voel me zo klote. Dat zal ook wel aan het tijdstip liggen en het feit dat ik snagts nog steeds niet veel slaap. Ochtenden zijn sowieso niet mijn ding.
oohw.. en dan straks weer elke ochtend om 6 uur op.. Verrek.. Waar doe ik het toch voor...
Ik weet het wel, maar ik weet het ook niet.. Misschien is het echt tijd om mn oxa weer te gaan slikken..

Weet ook niet of ik mn eetproblemen ter sprake moet gaan brengen. Wil wel, het neemt plaats in in mijn hoofd, maar wil niet, wil niet gezond moeten eten, ik weet zelf ookw el dat het zo niet goed is... maar toegeven is misschien al de eerste stap.. ?

navign vapiognipangaiognpna;gji Moet zo weg.. vmaiongaiopgnm

Niet dus

Pfff. klotezooi.

Naja, het is dus geen vervangende opdracht geworden, sterker nog, het moest Nu ingehaald worden (als ik het dit jaar nog wilde doen..)
Kortom: in plaats van een rustig blok heb ik nu een extreem overvol rooster waarin ik niet de dingen kan volgen die ik wilde, Wel stage loop (wat voor mij erg energievretend is, aangezien deze stage niet met kleine kinderen is) en ook Veel, en ook nog probeer het gewone rooster te volgen.

Nouja goed. Ik zie het dus ff helemaal niet zitten. Maar goed, het is even doorbikkelen. En dan wordt eht volgend blok hopenlijk eindelijk rustiger...
Na de vakantie heb ik altijd wel even wat energie om hard te werken.

Waar ik nu stiekum op hoop.. En dat is heel stom, want dat was echt het enige wat ik perse wilde, is dat mn dagbehandeling nog een blok uitgesteld wordt. Dat zou net wat meer speling geven. Nouja, net wat meer.
Het zou een hele dag extra tijd betekenen, dus minder stresslange dagen! Plus dat ik nog niet die zware dagbehadneling hoef te beginnen zonder tijd enzo om bij te komen, ruimte om in te stortten. :S

Stom.. maar dat hoop ik nu maar... Dus.. Nog ff geen dagbehandeling dan maar?
Ofzo.

Teringzooi, ik voel me gewoon klote. !

schoolstuff

Dapper Dodo Ikje! Na veel zorgen, piekeren en huilen over school en hoe het nu moet dit jaar heb ik net twee mailtjes de deur uitegedaan voor plaatsvervangende opdrachten!!! Dit omdat de dingen die ik in moet halen 1. onzinnig waren gezien ik de rest wel allemaal gehaald had (ook van jaar later), en er veel schooluren in gaan zitten die ik nu niet echt heb aangezien ik dit blok toch veel voller zit dat gedacht met een dag dagbehandeling erbij (ja die rooster ik lekker vast in :P). en 2. schaatsen niet gaat lukken met mijn kapotte poot. Vorig jaar geprobeerd, maar dat was na een keer flinke tijd geblesseerd. Heb ik niet zo'n zin in om dat zo wee te doen. Ik kan nl niet eens skeeleren (en dan vanwege mn poot, niet omdat ik dat niet kan!!!).
Dus ik hoop nu op twee vervangende theoretische opdrachten die ik lekker thuiz in mijn eigen tijd en indeling kan maken. Dat zou dan toch moeten lukken!
Vorige week heb ik ook al gevraagd hoe het moet met t gemiste kamp.. Heb nl niet zo'n zin om dat dit jaar met 150 vreemden in te gaan halen.. Als het al niet lukte met bekenden... :S

Nuja, t is gewoon een fijn gevoel dat ik er wat concreets mee gedaan heb ipv erover piekeren. Ik heb verschillende opties neergelegd bij de desbetrefende docenten, en heb er gewoon eindelijk wat aan gedaan! Dat is fijn... Nu hopen dat ze mijn opties okee vinden, of zelf een oplossing hebben (ik sta voor alle zinnigs open ;)).
T geeft me iets meer geruststelling voor dit jaar. Omdat het betekent dat ik dit in mijn eigen tempo in kan gaan halen dan. Zonder dat rooster gestress. En dat betekent weer dat ik makkelijker dingen van mijn eigen jaar kan gaan volgen. Want daar kwam ik anders wsl niet aan toe. Met vreemde klassen dingen inhalen kost niet alleen praktisch veel (reis en) tijd, maar ook heeeeeeeel veel energie..

En wat ook okee is is dat mijn stagegenootje van afgelopen jaren gister ineens belde dat ze een stageplek aan het regelen was (wel voor drie dagen in de week, maar goed). Lekker een schop onder mn kont, samen is zoiets toch makkelijker, ik begin er makkelijker aan, en dan heb ik dat tenminste afgerond en gedaan!! :D het eerste onderdeel van het vierde jaar wat ik dan WEL zou gaan doen.
Aangezien het er nog steeds naar uitziet dat de vakken die ik wilde voglen op de dag van mn dagbehandeling vallen ;)

Nouja, goed.. Ik ga nu zitten afwachten dan maar :P Nee. dat is bluf. Ik ga nog opdrachten maken.

Oei fuck. Er verschijtn nu net een pop-up schermje van msn. U heeft mail van. *docent*.. Sjit sjit sjit.
Ik ga nu zenuwachtig lezen denk ik :S Hellupp
Dit is nog enger dan die mail sturen... *wish me luck*

Nina of Nina???

Volgens mij is er nog een kleintje... Een 'tweede Nina' Ik weet niet of ze van elkaar weten.. Ik denk het niet.. maar ik heb dat idee. Nina weet namelijk niets van vroeger volgens mij. Meestal is ze vrolijk en enthousiast, nergens bang voor. Kortom, een gezonde kleuter, gek op Tikker
Soms echter merk ik dat er een kleuter is die Wel bang is. Erg bang. Die ook altijd bang is dat iemand boos is. Een kleuter met weinig eigenwaarde. Ik merk het aan de dignen die ze zegt.. die ze doet... Een kleuter ook die heel erg aan haar mamma hangt, die haar mamma mist.. maar.. het gevoel heeft dat ze daar niet heen mag? Daar niet welkom is? zoiets...
Heeft Nina een zusje? Ze lijken wel heel veel op elkaar? Is Nina een tweeling? ze zijn ongeveer even oud denk ik. Alhoewel het bij beiden nog wel eens wil wisselen.. tussen 3 en 5 denk ik..? nee nog geen 5... 3, 4?
Nina zegt altijd dat ze gee zusjes heeft... Maar volgens mij weten ze niet vna elkaars bestaatn af.. Het is jammer dat Pien niet kan praten, want ze lijken haar beiden te kennen... Ik vond het al langere tijd gek hoe het gedrag van Nina kon varieren.. dat ze soms zo bang was en soms ook helemaal niet. Soms alles leek te weten en soms niets... Nu denk ik dat het er twee zijn.
Eng idee... gek ook... Hoe kan dat nu weer. Ik dacht dat ik wist wat er zat.. Nouja, ongeveer...

Ik wou dat er gewoon eens even een rontgenfoto van mijn hoofd gemaakt kon worden. Lekker duidelijk wie wat en waar!
T maakt me onzeker... Kunnen er zomaar delen 'opfloepen'? Weten andere delen precies wie er zijn? Zijn er meer delen die ik niet ken? Kunnen er nu nog delen bijkomen ofzo?

Hellup.. :S

Nutteloze takenlijsten ;)

T slaat erg om van goed naar slecht. Op zich wel nuttig dagje gehad, dat voelt goed. Alhoewel het blijft voelen dat ik faal met mn studie. En dat terwijl ik vandaag toch echt een flinke tijd gestudeerd heb! Nouja, morgen weer hard verder! T idee helpt niet echt, maar ik hoop dat het wat overgaat als ik regelmatig dingen doe.
Ik heb wel besloten dat de vakantie voor mij ook echt afgelopen is. Rustiger aandoen is okee, maar niets doen niet. Dus maak ik keurig elke dag een soort 'lijstje' met wat ik ongeveer wil doen. Een leidraad.

Voor morgen staat er *bep werkboek* uitlezen&samenvatten, douche schoonmaken, garage fixen voor auto, werken aan crisisplan, was opruimen.
Ik weet dat het niet veel lijkt voor een hele dag, maar voor mij, als ik dit morgen allemaal afkrijg is het heel wat. Alhoewel ik me achteraf dan nog nutteloos voel...
Minder dan de rest iig. Omdat zij wel gewoon het hele rooster volgen. En dat is nog niet eens begonnen verdikkie. Ohw, dat gaat wat worden dit jaar :S

Wakker

Blurrie.. Kweet niet wat het is, ben het bed maar weer uitgekropen. Beelden en geluiden beginnen al voordat ik mn ogen dichtheb. Ja, zo hoeft het niet van mij hoor, dan blijf ik wel wakker. Gelukkig hoef ik niet naar school toe.
maar ik denk dat dat ook een van de redenen is dat ik me zo kloterig voel. Total failure... Ik ga morgen wel heer hard proberen te werken. Al is het maar om te bewijzen dat ik het Wel kan. Dat heb ik nodig voor mezelf.

Donderdag pas weer peuten. Na afgelopen donderdag kan ik t wel eerder gebruiken. Dacht dat het wel okee ging, dat ik er wel over kon praten, makkelijk. Dat lukte toen oko goed, het luchtte op. Maar nu.. gister.. vrijdag...
Ach, ik weet het ook ff niet. de behoefte aan snijden is echt Enorm afgelopen dagen. En dat terwijl het eigenlijk best okee ging daarmee... Maar de plaatsvervangers lijken niet te helpen nu... Overal zie ik mogelijkheden om mezelf kapot te maken...
Ik wil niet.. mijn lichaam is net aan het helen, het herstellen.. ik kan hemdjes aan. Maar het lijkt te moeten... De pijn eruit snijden, het bloed zien..
Ik moet kapot... rust... geef me rust.. alsjeblieft... geef me rust...

Grrr en grote ergernis, dat ik morgen dan wsl weer niet wakker kan worden... Lekker is dat! Of mijn alles ff mee kan werken aan mijn gezonde slaapritme, dat ik probeer aan te nemen..

gesprek

Soms verbaas ik mezelf. leuk is dat. Fijn ook om toch iets productiefs te kunnen doen terwijl ik me niet zo okee voel.
Hoe het komt... Kweetniet precies. Okee ik slik mn medicatie niet zo okee. Okee, ik slik het erg onregelmatig.. Daar kan het mee te maken hebben...
Ook het begin van het schooljaar.. Voel me redelijk nutteloos en schuldig.. Zorgen. hoe gaat dit jaar verlopen.. Is dit echt wat ik wil, kan ik dit...

Gesprek met ouders zusje en vriend gehad. Heel moeilijk heeeeel moeilijk. T kwam op hoe je in het leven staat.. Mn zusje weet nu een beetje wat van me. Snapt t wel een beetje, maar vind het moeilijk om het zich voor te stellen. Kwam erachter dat zij mn ouders verweet dat ze nooit geweten heeft dat het niet goed met mij ging tot ze ooit littekens op mn armen zag.. Toen ik allang uit huis was... Was wel fijn gevoel
Gesprek was moeilijk, goed, en ook naar...
Aan de ene kant voelde ik me begrepen, gesteund, aan de andere kant waren ze veel bezig met nadruk te leggen op hoe goed ze geprobeerd hadden me op te voeden, hoe ik vroeger al in mijn eigen wereldje zat en alles anders beleefde (ik hoor: dus niet alles wat ze verteld is echt waar, ze heeft een grote fantasie), dat ze me daarom streng op moesten voeden ( ik hoorde: je had het nodig, je verdiende het.. het was jou schuld), maar dat ze dat zo goed mogelijlk gedaan hebben, gelijk aan mn zusje, dat weet iedereen (ik hoorde: en als je al wilt beweren dat we vroeger wat fout gedaan hebben, nou dan weet iedereen dat dat niet waar is. Het zin in JOU hoofd.)

Achteraf, nu nog steeds, heb ik het er moeilijk mee. Het was fijn dat ze geinteresseerd luisterden, vroegen hoe het nu ging, of ik vooruit gegaan was in therapie enzo.. Maar zo moeilijk om te merken dat ze vroeger dus al dondersgoed doorhadden dat ik 'anders' was, veel dissocieerde (alleen zijn noemen het anderds) maar daar niets mee gedaan hebben.. Moeilijk omdat ik weet waar dat door kwam, zij dat ook moeten weten, maar net doen of het in mij zit, of ze me daarom streng op meosten voeden... Moelijk, omdat zij zeggen 'streng opvoeden' (dat geven ze dus toe), maar het anders was.. Het niets meer met opvoeden te maken had op gegeven moment.

Moeilijk om te merken hoe goed ze me eigenlijk kennen, en hoe goed ze me daarom stuk hebben kunnen maken. Hoe weinig ze ermee gedaan hebben, met de dingen die ze waargenomen hebben. Nouja, weinig om me ermee te helpen, of te benoemen als ik het er moeilijk mee heb/had. Veel om het (onbewust) tegen me te gebruiken..

Zo moeilijk. Zijn dit echt dezelfde mensen? Ja kwa gehaaidheid wel.. Qua waarschuwende ondertoon... maar de interesse, alles wat ze dus toch van mij gezien hebben.. dat ze me kennen... Zijn zij degene die ... die.. ja hoe omschrijf je het..

Ook heel veel angst. Hoe zou vriend er nu over denken... Ik ging alweer aan mezelf twijfelen. heb ik dignen echt zo anders waargenomen, was er dan toch neits? verzon ik wat ik wilde..? Maar nee, ik weet en voel.. Ik kan niet niet weten en voelen.. Kon dat maar... Mijn waarheid is Waar! Is niet alleen door mijn bril.. Ja, ik zal het anders meegemaakt hebben dan zij... Da's duidelijk. Zij hebben er wsl betere herinneringen aan dan ik.. ;) Hoop ik.. :S

Maar ieder ander die ze zou horen... Niemand zou me geloven... Net als ooit op school. Mn middelbare school. Zelfde verhaal. Eigen wereldje, neemt dingen anders waar, natuurlijk houden we wel veel van haar, puberruzies, vertekend door haar bril. Labiele persoonlijkheid, trekt zich terug in haar eigen wereld, en ziet dan alleen nog wat ze wil zien. Niet de werkelijkheid...
Ach, wie gelooft dat nou niet. Zulke liefhebbende ouders... Zo'n stom kind. Bang, inderdaad teruggetrokken, veel van deze wereld afwezig... Zeker aandacht nodig.
Ja.. altijd opzoek naar aandacht en liefde... Ze hebben alles al geprobeerd, maar het is zo moeilijk.. Ze overheerst ook zo in de gezinssituatie... Moeilijk hoor, zo labiel..

Pijn.. Deze herinnering doet zo'n pijn. De lerares die ik toen in vertrouwen genomen had over dat ik suicidaal was, automutileerde, niet meer at en veel 'ruzie' had thuis, bang was voor ze, die lerares keek steeds teleurgestelder naar mij. Wachtend op het weerwoord (Dat kwam natuurlijk niet.. kben me daar gek, ze in het openbaar tegenspreken), op een uitleg van mijn kant. Daarna boos, dat ik haar zo voor de gek had kunnen houden.. Er was niet veel aan de hand, ik moest gelukkig zijn..
En privecontact met volwassenen was duidelijk niet goed voor me... omdat ik dan alles ging doen voor aandacht van diens kant..

Pijn als rinkelend glas. mijn wereld die instortte, veiligheid van de schoolweg. Binnenvriendin die erbij was, gekke fratsen uithaalde om me af te leiden. Ik soms bijna moest grinniken en dat het gesprek niet ten goede kwam. Het besluit om nooit meer te praten. Het was ook mijn schuld.. Labiel... dat was ik..
Ik schaamde me zo verschikkelijk. Over alles wat de school nu zou denken (het werd meteen in mn dossier gezet en zou besproken worden met mentoren/leraren), over mezelf, hoe ik daar zat.. Jas nog aan omdat uitdoen teveel zeer zou doen. Dikke coltrui eronder tegen de striemen en plekken, das daar nog omheeen over gekneusde kaak. In rolstoel, net uit het ziekenhuis.
Ja, ongeluk gehad ja, nee jas niet uit hoor, koud van al dat stilzitten. Ja das ook om (het was daar bloedheet). Niet bewegen, focussen op de woorden.. Die proberen te volgen. Door de schaamte heen. Binnenvriendin die het voor me bijhield, me hielp.
Bange delen.. Stille ik.. Schamend, bang... Zo bang voor de gevolgen..
De dreigende blikken van de overkant als niemand het zag. Voor de rest bezorgde blikken van leraren en hen, als bezorgde opvoeders.

Wat was het toneelspel.. Dit? Of de rest van mijn leven? Zat ik vast in mijn rol om aandacht, of was mijn rol die van niet bestaand meisje... Wat moest ik...

... .

Getsie. Naar onveilig, zomaar ineens. Klabam, zo gaat het goed, zo lees je iets en ga je weer op je bek. Blijf ik dit doen? Blijft iedere keer mijn wereld ronddraaien...
Hoe kan ik nu stabiel worden als mijn wereld dat niet is. Help.. Help..
Ik wil me veilig voelen.
Zit erover te denken om mijn logje maar te stoppen...
Het is zo heerlijk om van me af te kunnen schrijven, maar zo vreselijk dat iedereen het kan lezen...
Ik haat het. Ik haat mij...

En dat terwijl ik best een goede dag gehad heb. Eigenlijk helemaal niet zo slecht ben nu... Maar dan ineens gebeurt er iets wat alles weer wanhopig lijkt te maken, niet meer te redden, niet meer de moeite waard...


Ik wordt trouwens echt gruwelijk getriggerd door het liedje 'Laura' van Jan Smit.
Nee, ik luister die muziek niet vrijwillig, Ja, hij staat op mijn werk dus continue op. Ze hebben daar een voorkeur voor afgrijselijke muziek die in je hoofd blijft hangen. ;) Maar goed.. deze is.. Kweetniet..

txt:

Kijk
ze lacht zonder gevoel,
Een onbereikbaar doel,
Wordt er toch nog nagestreeft.
Ruik,
de geur van grote moed,
stroomt nog door haar bloed,
maar waarom..??

Haar naam is laura,
een hele lieve meid
Als ik in haar ogen kijk
ben ik de weg heel even kwijt.
O laura,
een leven vol verdriet,
al haar vrienden lopen buiten
Maar voor laura geldt dat niet

Proef
de smaak van haar gevecht,
het is zo onterecht,
maar daar legt zij zich bij neer
Hoor
de stemmen in haar hoofd,
waardoor ze weer geloofd,
maar waarom..??

Haar naam is laura,
een hele lieve meid
Als ik in haar ogen kijk
ben ik de weg heel even kwijt.
O laura, een leven vol verdriet,
al haar vrienden lopen buiten
Maar voor laura geldt dat niet

Maar waarom is alles nu voorbij(alles nu voorbij)
Laat het leven je nooit meer vrij

Haar naam is laura,
een hele lieve meid
Als ik in haar ogen kijk
ben ik de weg heel even kwijt.
O laura,
een leven vol verdriet,
al haar vrienden lopen buiten
Maar voor laura geldt dat niet



T is een beetje.. kweetniet knullig.. maar juist daarom doet het me zoveel... Heb echt moeite om niet in te storten telkens als dat liedje weer voorbij komt...


Ik haat HEM. Waarom.. Waarom moest dit. Geeft het een gevoel van macht? Mij maakt het onmachtig iig. Onveilig. Ik hoop dat ie ervan geniet...
Ik huil ervan. Ben er bang van. Ik haat het... Hij verpest het... alles...