Onwerkelijk

Ik MOet even van me afschrijven hoor. Ik Moet dit gewoon opschrijven om het echt te maken, om te bevatten hoe ik me voel, om dit niet te vergeten...
Hyperdepyper, ik zit gewoon bijna te stuiteren. Heb net ook al zitten janken bij vriendje...

Na mn stage was ik echt doods, maar moest nog naar de kliniek voor de evaltuatie van mn deeltijd.. Ik geloof dat ik teveel tegenzin had om gespannen te zijn, maar het scheelde ook dat ik het van socio K kreeg, ipv socio M die ik stukkie enger vindt.
Toen ik mn evaluatie op papier doorlas kon ik wel janken. Er stonden best wat positieve dingen in.. Eigenlijk.. ik geloof dat er alleen maar positieve dingen instonden.. Moest echt slikken.. Wist ook niet hoe of waar ik moest kijken, kon wel door de grond zakken...
T gesprek erna was ook wel okee. Dus ging al blijig weg.. Telkens weer dat stuk teruglezend.. Moeilijk te geloven dat ze zoiets over mij schrijven..

Op de terugweg bumpte ik zomaar into een oude kennis. Gewoon, iemand die erg belangrijk voor me was, en tegen wie ik heel erg opgezien heb... Supergaaf om die weer te zien, echt. En ook het enthousiastme waarmee ik begroet werd enzo was bijzonder.. kreeg het er warm van..
Nog steeds moeilijk te geloven dat diegene zo tegen mij doet, zo enthousiast.. het echt leuk lijkt te vinden me te zien... Dat was zo bizar, zo ongeloofwaardig..
Ikv ond het zo heerlijk... echt. Hele tijd bijgepraat. Zoals gewoonlijk eerst over mij, waar komt die betrokkenheid toch van daan? al die vragen? Is die interesse echt?
Daarna, door een toevalstreffer draaiden de rollen om enheb ik een tijd zitten luisteren. Ik was ontroerd door het vertrouwen dat me gegeven werd, door al het vertelde...
Over mijn relatie, over de hare, over mijn toekomst, over de hare. Over Dis, en leven daarmee... Zo bizar.. Zo 'toevallig', zo bijzonder...
Kheb nu haar email meegekregen.. Ze vond het fijn weer eens gepraat te hebben. Het afscheid verliep in 10 delen 'ja maar nu moet ik echt gaan hoor'.

Ik kan het niet beschrijven, ik kan het niet duideljker maken.. Het was alleen zo bijzonder voor mij.. Een soort droom van vroeger die terugkwam. Een geweldig iemand die liet merken zomaar en gewoon graag met mij contact te hebben... Mij dingen toevertrouwde..
Het was geweldig, maar zo onwerkelijk.. Zou ik straks wakker worden?

He verdorie, ik baal dat het er zo uitkomt, dt ik niet beter kan verwoorden wat dit voor mij betekent.. Hoe belangrijk zij is. Altijd geweest is sinds ik haar leerde kennen.. En nu dit dan..
Het geeft hoop, kracht... Het maakt me.. trots? Alsof ik iedereen zou willenv ertellen: kijk nou, Zij praat met mij... Zij vind mij echt de moeite waard om mee te praten... Vrijwillig...
Ongeloofelijk, maar geweldig.
Net als mijn evaluatie eigenlijk... *zucht* Je hebt soms van die dagen.. die zijn onwerkelijk..

Vrijdagochtend

Gisteravond is beetje vaag, en ik heb eigenlijk alleen maar het gevoel dat ik een ontiegelijke fout gemaakt heb.. maar goed..
Vriendje was vanochtend weer okee en gezwellie, en ik was voor 10 uur uit bed, en heb al een uur huishoudelijk werk erop zitten. jaja :)

Afwas opgeruimd, keuken wat schoongemaakt, kleding opgeruimd, wassen uitgezocht, en eentje in de machine.. Nou.. he, wat wil je nog meer op een vrijdagochtend...

Zometeen komt vriendje thuis, msischien nog samen ff het dorp in ofzo? :S
Vanmiddag moet ik nog naar mn stageschool, even voordansen voor de gehele school... Hebben ze zo bedacht.. Op zich grote eer enzo, maar ik schijt er ook wel wat van hoor.. We zullen zien.

gezegd

kheb ut gezegd. Dat ik in ieder geval actief ga zoeken naar huizen, en eventueel verhuizen... En dat ik hoop dat ie meegaat, of mee gaat zoeken, maar dat ik me anders genoodzaakt voel om alleen te gaan...

Gewoon.. Omdat ik dit niet meer wil zo. Laat m dan maar kiezen...
En ik voel me gemeen en klote nu. Enzo enzo.
Maar toch... ik wil niet huisloos, en ik wil zekerheid... .

Zo!

Spannende, gekke dag vandaag.
Vanochtend stage, dacht dat ik t niet zou trekken, maar t ging eigenlijk wel weer. Op zich gaat het lesgeven wel steeds makkelijker enzo, alleen echt werken aan laatste dingen: individuele correcties bij klassikaal dansen, na het corrigeren ook controleren, achteruit van de groep weglopen, enz.

ben zelf op zich wel redelijk tevreden over de meeste dingen. Hoewel ik nog steeds een hoop leer en ervaar telkens. Maar merk ook wel dat ik wat makkelijker ben in sommige dingen als mijn begeleidster, dus dat scheelt ook :).

Orientatie gesprek ging wel okee. Voelt ook wel okee. Kijken of ik nu de intake wil gaan doen daar. Ik denk het wel, dan kan ik altijd nog beslissen dat ik het niet doe, maar dan weet ik ook in ieder geval of ik toegelaten zou worden daar. Want dat kan natuurlijk ook altijd nog anders uitvallen.
Het idee dat er vrij weinig tijd in gaat zitten is in ieder geval fijn, en hoe ze praatten over dissociatieve stoornissen, en hun visie op omgaan met verschillende delen was er prettig voor mij. Ook Sera was wel enthousiast.

Toen eenmaal thuis snel eten en trainen. Zag ik ook al weer niet zitten, maar na het hardlopen ging het allemaal wel redelijk. Behalve dan dat ik mezelf bijna een gebroken net bezorgde op gegeven moment, maar goed. Inschattingsfoutje zullen we maa zeggen. Uiteindelijk wel heel lekker gesprongen.

Daarna wilde ik eigenlijk meteen doorgaan naar mn ouders. Heb ze al ruim een maand niet gezien, wat ik onwijs chill vind, maar ze stonden vorige week hier op de stoep. En dat vind ik weer minder chill. Ik heb liever zelf de controle. Bovendien begreep ik al hoe laat het was, en dat ze zulke liefhebbende, ruimdenkende, gulle en goede ouders zijn, en niet snappen waar hun kind nu zo doet en ze zo zielig zijn met een kind dat zo weinig contact zoekt...
mja..
Daar bedank ik dus vriendelijk voor, en gezien ik me vnaaf wel ookee voelde zijn we er maar langsgesjeeds. T gesprek kwam uiteindelijk uit op huizen. Geen slecht onderwerp, lekker simpel :)
Ware het niet dat ik me onwijs erger aan Vriendje laatste tijd wat betreft huizen..
Ja zegt ie, hij wil wel een huis kopen samen, Ja, hij wil wel kinderen, maar dat kan niet in dit huis (dat klopt!), en ja, hij zou ook graag een wat beter huis hebben, en vooral wat meer zekerheid.
Maar hij zoekt NOOIT, hij kijkt NOOIT, en elke keer als ik hem wat laat zien heeft ie wel wat te zijken. Te klein, te duur, te donker... En als dat meevalt komt z'n zakjapanner erbij hoor... Gaat ie rekenen.. Ja, we wonen nu hier en betalen dat en dat. Daarvoor hebben we nu vier kamers, veel ruimte en een tuin, en ik wil er niet op achteruit gaan..
Nee halfbakken mechooogem, we betalen nu maar voor 2 kamers, en een gedeelde keuken, douche, en tuin. Plus dat we weinig betalen vanwege de vervallen staat. Ik dacht dta je daar juist vanaf wilde...
Een eigen huisje, hoeft niet al te groot, maar wel praktisch en in goede staat.
En nee minkukel, dat krijg je dus neit voor het bedrag waar je nu voor huurt, maar we hebben nu ook wel extreem mazzel. Want we hebben gratis twee kamers extra, onofficieel.
En bovenal, DIT HUIS WORDT GESLOOPT. Dus we moeten wel verder kijken.
Tenminset, dat vind ik.. ik heb geen zin om dalijk in een paar maanden tijd gestresst een nieuwe woning te gaan zoeken... Dan lukt het natuurlijk helemaal niet, zla je zien (nu is het al zeldzaam dat er eens wat geschikts tussen staat wat nog redelijk betaalbaar is). En ja, dan kan ie wel zeggen dat we nu nog kunenn sparen dan, maar dat half jaar sparen zorgt er nu toch ook niet voor dat we dalijk ineens een groter huis kunnen kopen ofzo...

Ik heb gewoon liever zekerheid, ik ben doodsbenauwd om dalijk mn plek kwijt te raken, en ik moet ook eerlijk zeggen dat ik momenteel ook op het punt sta om dan maar alleen te verhuizen.. Dan maar zekerheid.. En als hij dan niet mee wil moet dat maar.... :(
Ik dacht gewoon dat hij ook graag een huis wil, een kind wil..
Ja, en dat willie ook wel.. ooit.. als het huis spotgoedkoop is (gaat nooit gebeuren), als we verhuisd zijn (gaan dus op deze manier ook nooit gebeuren). En het moet ook ong ff aankomen waaien, want hij wil er niets voor doen..

Nee hoor, lekker. Dus.
Ik ga verhuizen! Amen. (vraag me niet wanneer, maar ik heb het bij deze besloten!)