woensdag

Vandaag..

7 uur opgestaan. Meteen gedouched, aangekleed.
Begonnen met opzet maken voor examenles van morgen. Vrij relaxed op die manier. Zag er nog tegenop om het helemaal uit te werken, dus op bed ff gaan lezen. Natuurlijk in slaap gevallen, Vriendje moest me wakker zoenen...
Toen zwangerschapstest... ja, we doen wel aan veiligheid, maar toch.. mn borsten waren al een tijdje groter en pijnlijk, en ik was zoo misselijk vanochtend.. Nouja, het was puur ter controle, maar ik duimde me rot.. Helaas geen tweede streepje, dus geen kleintje op komst :(.
Samen naar de Gamma en Karwei geweest. Kijken naar douchekasten en verf.
Uiteindelijk verf gekocht voor de badkamer, en voor de slaap en computerkamer. voor de woonkamer willen we tohc wachten tot alle spullen staan voor we besluiten over de kleur voor de muur. De rest van de kleuren staat al wel vast ;).
Wel hele koele decoratiestickers gekocht voor in de woonkamer. Rood met roze. Heel koel. Groot, bloemachtig..

Thuisgekomen begonnen mn lessen echt uit te werken en toen kwam Sera langs, om mijn twee vuilniszakken kleding-leftover te doorspitten. Fijn om haar ff te zien en te spreken enzo.. Ondertussen had vriendje heel lief een boeket gerbera's gehaald..lief!! Na sera mn lessen afgemaakt, en nog maar ff gelegen.

Daarna zijn we lekker met z'n tweetjes naar een pannekoekenhuisgeweest. was heel erg fijn. gewoon samen.. leuk.. En lekker ;).

En nu gewoon zitten, hangen enz. Mn keel is nog steeds dood, dus ik ga dalijk maar goed aan de hoestdrank, en dan hopen dat ik het er morgen een beetje uitgehoest heb voor ik volop moet gaan uitleggen enzo ;).

Nouja, op zich voelde deze dag wel okee. Alleen.. dat tweede streepje.. wat had ik die graag gehad... echt..

puntjes

Ff om mezelf te helpen herinneren dat ik nog wel Iets doe op een dag.
Even positieve dingen opschrijven..

*twee wassen gedaan
*de afwas gedaan en opgeruimd
*achter een stage aangegaan
*mijn huidige stagebegeleidster gebeld
*grove plannen gemaakt voor examenles van donderdag
*koelkast ff opgeruimd en het ijs eruit gebikt
*belangrijke papieren opgeruimd
*studiepuntenlijst doorgelopen en bijgewerkt
*gekookt
*boodschapjes gedaan
*een vriend op visite gehad
*getraind (nouja... :S het was kloot maar wat aan vandaag)

sterretjes:
*een vriend die graag langs wilde komen
*lief vriendje dat lief doet
*trainingsvriendinnetje die even haar hart luchtte
*fijn dat ik gebeld heb

blablabla.. waarom voelt het dan zo beroerd toch. zucht

dinsdag

Was ik gister nog zo blij en vrolijk, nu weer niet. Of nouja, blij en vrolijk.
Ik ging naar school, ik sprak af met twee meiden van mn oude therapiegroep, en dat was heerlijk. Ff bijpraten met zijn drieen, wat een leuke en fijne meiden zijn het toch. Uiteindelijk op de bank beland om nooit meer op te staan stonden er vrienden voor de deur om me op te halen. We gaan altijd zwemmen maandagavond. En tsja, ik wilde spijbelen, maar zo ging dat natuurlijk niet.
Vond het wel heerlijk dat ze me gewoon kwamen halen, dat betekende dat ze me graag mee wilden. Zomaar uit zichzelf 'moest' ik mee.

Vanochtend om 6 uur de wekker. Snel douchen, gister alles al klaar gezet.
Nou voel ik me altjd kut als de wekker gaat, dus ik dacht: daar moet ik doorheen. Meestal ga ik onder de douche wel 2 pannetjes naar beneden dan, of voel ik me in ieder geval zo dat ik kan funcioneren. vanochtend niet. eigenlijk kwam ik er totaal in paniek onder vandaan.
Toen heb ik eigenlijk niet eens nagedacht en per direct school afgemaild. terug naar bed. Vriendje moest om kwart over 12 smiddags moeite doen om me uit mn coma wakker tekrijgen... Halve dag verslapen. In bed voelde ik me nog wel veilig en okee, maar ik moest er eigenljk meteen uit van mezelf enzo.

Nouja, goed, rampendag. Geprobeerd veel te doen omdat dat moest, maar ja, eigenlijk lukte niets enzo.
Wel gaan trainen savonds, en dat was wel fijn.
Nu ben ik vooral blij dat ik morgen nog een dag vrij heb. Nog even niets.
Nouja niets.. Huishouden, studie..
God was het allemaal maar voorbij een keer. dat het echt niets was.

T is moeilijk, oefenen met de veilige plek, met de kleintjes.. Zoveel confrontatie met van alles. Met elkaar, met hoeveel zorg ze nodig hebben....
Echt rustgevend is het nog niet heel erg voor me. vooral spannend enzo, bang om het verkeerd te doen, dat het niet goed lukt... Want dan scheen het eraan te liggen dat ik niet genoeg wilde..

Weekend alweer geweest. drukjes. Trainen ging wel eindelijk redelijk. Ik baal er zo van dat als mijn geest een keer meewerkt, mn lichaam het zo opgeeft!
Of ik ben al moe voor ik begin, of ik krijg meteen weer last van dat getril. Echt niet grappig meer, want het is nogal vervelend bij het sporten ook.

Morgen weer een dagje toelatingstesten draaien. Altijd wel leuk. maar wel super vermoeiend als de docenten in de buurt zijn. die twee zijn zo supervermoeiend samen. Kan ik niet goed inschatten, en ze willen dat ik doe zoals ik niet ben enzo.
Maar op zich, als ik vergelijk met hoe ik er twee jaar geleden stond en hoe nu, dan scheelt het wel een stuk :). maar met een beetje mazzel zijn ze op stagebezoek enzo, en runnen we de zaal lekker met z'n viertjes. Rustiger en fijner. we zullen zien.

Er zit een hoop in mijn hoofd, maar ik geloof dat ik erniet uitkrijg wat er echt toe doet. stom.

Therapiewerk

Vandaag hard aan de slag geweest bij nieuwe peutje. Wil je geloven dat ik er barstende spierpijn van heb!
Ze vroeg even naar hoe het nu ging, en daarna gingen we aan het werk met een veilige plek. Ben ik op zich wel eens eerder mee bezig geweest, maar toen moest ik het heeeel veel zelf doen. Nu deden we ook veel door middel van 'geleiding'.
Ik moest mn ogen dichtdoen (zoooo moeilijk, vandaar de spierpijn, alles verkrampte), en die plek weer voor me halen. zij gaf me dan allerlei opdrachten (kijken, voelen, creeren enz) en ik moest veel vertellen wat ik zag.
iedereen moest/mocht een eigen plekje maken in de grote tuin, maar ook een eigen kamertje maken als ze wilde.
Vooral voor de kleintjes moest goed gezorgd worden. Ze hebben nu allemaal een eigen kamertje (behalve de kleinste die slaapt bij een grote op de kamer) met een mooi bedje, speelgoed, knuffels en van alles en nog wat. Wat een twijfel en emoties leverde dat op.. de bekkies van die kleintjes en hun reacties!!
Hun kamertjes zijn veilig gemaakt met kleine deurtjes waar alleen zei doorheen kunnen, en grote deuren met sloten, veel kussens, dekens en nachtlampjes.
En, tot groot ongenoegen moeten ze voortaan op tijd naarbed.. waar wij gezamenlijk voor moeten zorgen. Ik heb samen met nog iemand de zorgtaak op me genomen voor ze..
degene van ons die 'vrij'heeft doet de kleintjes.

Het was gewoon wel allemaal vrij bizar allemaal hoor.
Ik hebzelf in ieder geval mijn veilige bedje bovenin mn boom afgemaakt, en wat spulletjes voor de kleintjes verzameld. Ik weet niet of ik ook nog een 'losse'kamer wil verder. Kan altijd nog. maar pfoei.. t was wel superzwaar.
Om zo te focussen, terwijl ik mn ogen dicht had (hoe houd je dan de rest van de wereld in de gaten!?), om iedereen zo bezig te zien en horen, om de bijbehorende emoties te zien en horen... Om hier zo mee bezig te zijn, te merken hoe onveilig het was...

anyway, dus veel oefenen komende week met mn veilige plek. :)
ben wel onwijs onder de indruk van mn nieuwe therapie hoor. Doortastend, gericht... en mn peut komt echt okee over enzo, wat begrip, maar wel ook scherp inzicht.
Fijn.

afscheid

Wat vliegt de tijd toch!
Druk weekje gehad hoor. Twee dagen getest op school, een dag vrij (slapen!!!) gister stage en afscheid van spigiater en mn peutje, en vandaag stage en nieuwe peut.

Afscheid van oude peut ging okee. Had ik met Sera wel van te voren besproken, en dat was echt fijn, want zelf wist ik echt niet hoe of wat. Uiteindelijk besloten om geen taart mee te nemen, maar haar uit te nodigen om een bakkie te gaan doen. Gingen er wel van uit dat ze dat niet aan zou nemen (was ook zo), maar in het kader van, het is mijn afscheid, en je wilde weten wat ik leuk zou vinden, en in het kader van assertiviteit en niet voor een andere denken enzo ;).
Maar goed, uiteindelijk gewoon in ons witte hokkie gezeten, nog ff een uurtje naar 'mijn' deur, muur en klok gestaard. Nog fijn gepraat over mij, over haar als peut, over wat algemene dingen, over afscheid.
Ik had een schilderijtje gemaakt, een bijna kopie van eentje die hier in de gang hangt die ik al eens eerder gemaakt had. Doodeng, maar geloof dat ze t wel okee vond.
Een van de kleintjes had een tekening gemaakt. god wat voelde ik me stom toen ik die gaf. En ze m ook nog 'mooi' vond. Ja. Ehm. Dus. maar goed. het was okee, het voelde okee. wat dingen uitgesproken enzo.
En het bijzonderste: toen ik haar vroeg om een 'zakdingetje' wilde ze daar eigenlijk ff wat tijd voor hebben.. Dus ik zag het al geweigerd worden.. tsja, er was geen tijd meer..
Toen stelde ze zelf voor dat ze t op een kaart zou schrijven en die op zou sturen. voor haar doen is dat geloof ik wel heel bijzonder. Dus. Warm. even. en traantjes.

vrijdag

We gaan verhuizen. Het begint ook steeds een beetje echter te worden nu. Tot nu toe voelde het allemaal zo onwerkelijk.. maar nu begin ik er toch echt een beetje op te rekenen en te vertrouwen.

en ik begin me ook iets veiliger te voelen bij het idee. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dolblij met het nieuwe huis, en hoe het kan gaan worden enzo. Maar ik vind het ook heel erg moeilijk om mijn oude huis te verlaten. Dit huis, waar ik ontsnapte aan mijn ouders. Waar ik leerde hoe het ook kon, wie ik zelf was...
Mijn huis waar ik erg mezelf was, en mijn eigen baas... Niemand die er iets over kon zeggen enzo..
Vriendje die erbij kwam wonen was okee. zolang het mijn huis bleef. Waar ik best dingen aan wilde passen aan hem, maar Ik had het veto, en het bleef "mijnplekje".
Nu heb ik straks geen eigen huisje meer. Nu hebben we straks samen een huisje.. Samen... Ook van hem. Toch weer afhankelijk..
Zo eng, ik kan niet uitleggen hoe ontzettend paniek dat is..
Ik heb het er ondertussen wel met vriendje en mn peut over gehad en we hebben nu als oplossing bedacht dat het huisje op mijn naam komt te staan..
Gewoon omdat het anders toch wel heel snel en heel veel is. Ik stem erin toe dat het 'ons' huis is, en we het samen gaan inrichten en doen enzo... Maar het idee dat het op mijn naam staat... dat maakt het veiliger... Nooit meer adt ik afhankelijk ben van iemand omdat ik anders geen plek heb, geen geld heb enz... En dat is hiermee een beetje, klein beetje beschermd.
Ik weet dat het klinkt als onzin, en dat ik gelukkig moet zijn met mijn lieve lieve vriend, dat ik het zo onwijs goed getroffen heb vergeleken met sommigen hier. en ik ben ook heel blij met hem, en waardeer hem ook super.. maar ik krijg gewoon niet uit mijn achterhoofd dat alle slechte relaties ook goed beginnen.. En dat hoewel ik nu verwacht dat we samen oud gaan worden, het ook kan dat we eindigen met ruzie of weet ik het wat...
Nouja blablabla.

Vandaag ook kennisgemaakt met mn nieuwe behandelaar. Nog wel onwennig hoor, een eind reizen naar mn nieuwe (poli)kliniek, telkens kennismaken enzo.
maar ik moet zeggen dat ik op het eerste oog een hele leuke jonge vrouw getroffen heb. Ze ziet er lief uit, zacht, en ze klinkt rustig, vriendelijk maar wel zelfverzekerd. Dat geeft vertrouwen.
Ik voelde me vandaag best redelijk op mn gemak (voor zover dat kan in een eerste gesprek), en dat zegt toch wat over haar. Ook vond ze dat ik assertief overkwam. Nou is dat voor een gedeelte een houding uit onzekerheid, om mn echte gevoelens te bedekken, maar toch zegt het wel veel als ik uit mezelf dingen durf te vragen of in tebrengen.
En dat deed ik vandaag..

Dus... Wel blij met mn nieuwe behandelaar, ik heb ondertussen al engere/ergere/dommere mensen voorbij zien trekken. Heb het gevoel dat ik hier wel mee vooruit zou kunnen komende 4,5 jaar.
Want dat ga ik ondertekenen volgende week... De doelen voor het eerste half jaar, en mijn goede wil voor de komende 4,5 jaar, de gehele duur van de behandeling.
Pfff. en ik was het reizen nu al zat vandaag! Dat wordt wat! nog 4 jaar, 4 maanden en 3 weken

gesprek

ehm. donderdag uitslag over mn intake.
de intake waarvan ik dacht dat ie wel onwijs goed ging, maar waarover ik een nogal erg nietszeggend briefje kreeg met daarin een afspraak voor een orienterend gesprek
bij de afdelingsleidster (dezelde als van het informatieve gesprek)
En eigenlijk, door dat briefje, vrees ik ineens weer het ergste.. dat ik niet welkom ben, niet in het programma pas.. dat ze me niet geloven.. me een aansteller vinden, ik gewoon te gek ben.. kweetniet..

Vanmiddag toen mn schoonmoeder me aansprak op msn het heeeel nonchalant in het gesprek gegooid, dat ik donderdag die afspraak had. of ik wilde dat ze meeging... Ik durfde niets te zeggen, eroverheen gepraat enzo. dat vatte ze maar op als een ja..
Echt superlief en heel fijn! Ook gezien het natuurlijk stukkie rijden is en ik vooral opzie tegen de terugweg. Kheb ook wel eelrijk gezegd dat ik t fijn vond enzo.. en dat het bijzonder was voor me, en moeilijk ook wel, om dat toe te laten.

net spreek ik haar weer op msn. er is een kans dat ze niet kan donderdag, de vader van een kennis ligt op sterven, en als ie dit weekend gaat is de begrafenis waarschijnljk donderdag. Het was ook even iets te makkelijk en iets te mooi natuurlijk... Echt stom van mij... zo voel ik me. verschrikkelijk stom.

donderdag

En toen was het voor mij al weekend.
Afgelopen week op school niets meegedaan, enkel gekeken. Ziek pootje he, dan krijg je dat. Gisteravond nog Sinterklaas gevierd met een berg meiden, supergezellig, maar blijkbaar mijn laatste restje energie. Was vanochtend kapot, en best een beetje beroerd. Al snel bleek dat de kleintjes heeeel erg ziek waren, dus na wat angst enzo toch maar afgebeld.. Vrije ochtend. Geslapen tot 12 uur.
Vanmiddag spygiater en peutje geweest. pff, hoeveel energie kan wakker blijven kosten ;). Nu weer bedje bank, en alvast afgebeld voor mn training vanaaf en stage morgen.
waarschijnlijk zou ik het op zich wel weer moeten kunnen hoor, ik kan altijd wel door. Maar praktisch gezien is het denk ik handiger om mezelf nog lekker even een dagje rust te gunnen. Er zit namelijk ook weer een onwijs druk weekend aan te komen, en zit er toch beetje door heen te gaan enzo.. :S.
Dus. heb ik morgen een dagje weekend. jeej. uitslapen en hangen. Nu al zin in zeg!

pff, belt mn peutje net nog. Heb het ergens toch moeilijk met het afscheid hoor. Gelukkig hebben we het al 3 weken in thpie over 'afscheid nemen' en de rol van bepaalde mensen in je leven, en gevoelens daarbij. Supermoeilijk, maar wel heel goed merk ik.
Ik schaam me allen zo dan. zit ik daar met tranen omdat ik het niet koel vind om afscheid te nemen van haar. Ikb edoel kom op hee, t is mn therapeut hoor, niet mn vriendin ofzo... Ik wist dit vantevoren, en ze laat wsl geen traan om mij enzo...dus.. stomme ik!!! grrr dat ik r zo belangrijk heblaten worden!
bah

blaat

wilde wel dingen kwijt, maar kon de moed niet opbrengen om eht onder woorden te brengen.

Druk tijdje. School, ik was ziek, en dan ook nog sinterklaas. Blegh.
Vandaag intake gehad voor mn nieuwe behandeling. Viel 300% mee. Ik had een enorme vragenlijst verwacht, maar omdat mn peutje zoveel info opgestuurd had waren hun meeste vragen al beantwoord. En het was wel een okee psycholoog. Wist duidelijk waar ze het over had. Fijn!

Veel in mijn hoofd. ben ergens wel heel blij dat ik het zo druk heb. Scheelt in het me schuldig voelen. En ook gewoon in nare dingen denken enzo.
Ik kan moeilijk omschrijven waarom ik het zo meoilijk heb met Sinterklaas enzo. Ik zou het zo graag kwijt willen... delen.. maar ik kan de woorden nie tvinden, en verstop het atotmatisch weer weg... Bovendien.. wie zou het begrijpen, en wie zou er wat mee kunnen..

blaat.. zie je, ik kom toch neit verder ;) klaagzang enzo.

woensdag

Gister viel het leven me echt weer ubersuperzwaar. gewoon de druk en het moeten enzo.
Kwam vanochtend dan ook echt niet blij mn bed uit.. Naja, toch maar weer gegaan. En eenmaal bezig ging het wel.
Kheb vandaag een vak compleet afgesloten. Hoera, een V'tje erbij en een streep op de nog to do list... Die er trouwens wel steeds beter uit gaat zien :) Das fijn. Soms vraag ik me nog wel af hoe ik het allemaal moet gaan doen, maar als ik nu zo kijk is het eigenlijk wel onwijs te overzien. Zeker als je bedenkt dat 'normale' vierde jaars dat en nog veeeeeel meer moeten doen! Dush :)

Nu zit ik beetje te zuchten achter mn compu enzo. Morgen weer stage. Net al een van de 3 voorbereidingen gemaakt. Gaat me ook wel steeds iets sneller af geloof ik. kHeb er niet echt denderend veel zin in nu, maar de wetenschap dat ik nog een lange lange vrije middag en avond voor me heb schelen wel :). Hoera

Zelfs Greys Anatomy maakte me niet blij gister, en ik had er nog wel zoveel zin in. Zat zo van mezelf en het idee aan morgen te denken dat ik er vergat van te genieten. Domme ik. Moet ik weer een week wachten.

En uit sacherijn begon ik een pak speculaasjes weg te eten.. Ook niet helemaal okee natuurlijk :( na een stuk of 15 van die dingen heeft vriendjelief me gered. Wat ik hem natuurlijk niet in dank afnam ;) haha.

Nouja. nu SLAPEN! morgen stage en thpie van peutje. intake is aangevraagd hoorde ik dush.. .

Maandag

Nou, dat was m dan, de maandag.
Viel 200% mee zeg! De uren les vielen me echt mee. Contact met nieuwe mensjes ook wel, en de intensiviteit ook. Fijn dus.
Meteen uit school doorgereisd naar schoonouders waar we gingen eten. Gezellig :)
Daarna had ik zelfs nog energie om mn wekelijkse baantjes te gaan zwemmen. Nouja, eigenlijk had ik geen zin meer, en we hebben wel een halve kilometer gesmokkeld, maar hee, toch ff lekker gezwommen. Dus.

Eigenlijk best een beetje trots op mij.
Ohwja, en ook nog gezond gegeten! Jeetje...

Ohw hihi.. dit was mn eerste groepsloze maandag... Bizar he? En ik heb er eigenlijk niet eens bij stilgestaan!!! :) Whoei. Nina heeft nieuwe uitdagingen!

zondag

Zo. Nou dit wordt m dan. De start van mn nieuwe schoolcarriere ;). Ik moet zeggen dat ik ook weer net zo zenuwachtig ben als een klein kind hoor!
Maar goed, kheb de dingen redelijk uitgezocht en onder controle enzo, en ik zie deze week op zich wel zitten. Spannend, maar wel duidelijk ook weer vooruitgang. Het einde komt gewoon in zicht, ik weet waar ik het voor doe!
Maar goed, wel erg spannend. Ook nog stage erbij lopen, en ik moet deze week eigenlijk Ein-De-Lijk mn zwemstage regelen.. Kheb afgelopen weken al wel veel gebeld daarvoor, maar het moet nu gewoon ook echt gebeuren! Want ik moet nog assessment doen daarna, en de examens zwemmen zijn de her's in januari wsl :S. En voor die tijd moet ik dat alles dus afgerond hebben. En ff het examen halen natuurlijk ;).

Nouja.. ik probeer verder ook weer normaal te eten. Klus opzich altijd ;). Meestal heeft het niet mijn prioriteit, gezien het overleven, en alle andere dingen meer aandacht vragen en ik toch wel zweef tussen periodes van niet eten, veel eten enz enz, maar ik merk dat ik toch wel erg ongelukkig in mn iets te dikke velletje ga zitten nu, dus ga het maar weer eens bewust proberen.
Moeilijk!!!!!!!!!! Juist dan heb je alleeeeen maar zin in chocola, veeeeeeel chocolade. Daar helpt geen fruit tegen ;).

Tsja en verder gaat t z'n gangetje. Peut is weer terug van vakantie, dus de aanvraag voor intake disbehandeling gaan de deur uit volgende week als het goed is.
Thuis probeer ik wat aan mn theorieopdrachten te doen, dat helpt toch wel met afstuderen, en wat ik zei: ik heb nu gweoon de zenuwen voor morgen.
Ouderwets kriebels in mn buik alsof ik iets belangrijks ga doen ofzo. Dusss.. ;)

Afgezwaaaaaaid!!!

Ff ctrl C, ctrl V van het forum hoor..
Zoveel in me, zoveel... emoties/indrukken/energie/moeheid/zenuwen/van alles...
Echt, mn hele lijf trilt ondertussen en ik zou het uit willen schreeuwen, van de daken!!! Ik ben afgezwaaid!!! Ik ben klaar! En er waren mensen om dat met me te vieren! Ik heb dit kunnen vieren met de belangrijkste mensen om me heen, ik heb trots kunnen zijn en kunnen stralen en glunderen, en me verlegen voelen onder hun verwennerij en complimentjes...
Ik was helemaal... helemaal afgezwaaid!!!

Gek hoor vandaag! Laatste keer therapie, laatste keer met de groep. Superspannend, en het riep van tevoren veel verdriet en emoties bij me op. Vooral ook omdat ik het idee had dat maar weinig mensen begrepen dat ik een voor mij belangrijke stap gemaakt had.

Aangekomen op de groep zat onze ruimte op slot, wat erg gek was, en kwam iemand ons vertellen dat onze ene socio verlaat was, en de andere ziek... Begon dus onwennig en bagger.
Maar zij zou de ruimte wel voor ons opendoen zodat we vast bakkie konden doen enzo. Toen ze de deur opendeed gaf ze een soort gilletje en moest toen lachen...
Bleek dat onze socio de ruimte versierd had met blauwe ballonnen!!! Superlief!!! Ik en mede groepsgenootje liepen namelijk al weken te eikelen over ons afscheid met een grote band, luchtkussen en blauwe balonnen.
Een kwartier na starttijd bleek uiteindelijk dat dus onze hoofdsocio ziek was, en twee meiden zonder afmelden niet gekomen waren. Dat was erg jammer, maar de rest was tof.
Eerst nog pogingen gedaan tot therapieen, maar door alle taart en fruitspiezen (ja ik houd van gezond trakteren ), thee en de zenuwen kwam er weinig van.

Uiteindelijk wel heel serieus onze tijd daar nabesproken en zo afscheid genomen. Moeilijk hoor. Aandacht, en iedereen die wat over je gaat zeggen enzo, en dat je dan zelf moet laten weten hoe je gegroeid bent enzo.. Kreeg het er errug warm van en veel moeite om niet te huilen.
Bijzonder was ook dat bleek dat eigenlijk al mijn oude groepsgenootjes deze week beziggeweest waren met het afscheid en dat ze me zouden gaan missen ... Dat had ik dus echt niet gedacht. Eentje met wie ik ook wel speciale band heb heeft t complete laatste half uur zitten huilen...
Dat was.. ik weet niet.. bijzonder, bizar, onwerkelijk...
In ieder geval erg emotioneel voor me. Maar ik zat echt nog heeel erg in een soort roes.
Uiteindelijk mijn afscheidskaartjes rondgedeeld, en een map van de groep gekregen met daarin allemaal leuke/lieve kaartjes/tekeningen en teksten van ze. Toen eindelijk naar buiten, nog in een soort van roes.

En toen stonden bij de uitgang vriendje, geen naam en haar vriendje te wachten. Met een E-Norm boeket gerbera's (my favorites!!!) en een grote knuffel van Teigetje... Toen begon ik dus te janken gieren brullen he!
Echt hoor.. Kon ook echt niets meer uitbrengen..
Ik had het zo erg niet verwacht en vond het zo... zo fijn, zo bijzonder.. zo onwerkelijk.
Dat ze speciaal voor mij gekomen waren enzo.. Dat ze doorhadden hoe belangrijk t voor me was...
Pfff. Met zijn allen lachend en huilend naar huis gegaan, platgeknuffeld enzo..

Thuis van alle emoties gewoon op bed geploft, toen mn schoonouders belden dat ze rond 7 uur langs zouden komen. Vriendje en ik zouden eigenlijk uit eten gaan, en we zijn nu dus met zijn 4en geweest...
Ook al zo bijzonder... ze waren er, waren trots en lief, en vonden het logisch om ons mee uit eten te nemen om dit te vieren..
Zo moet het zijn om ouders te hebben?
Dat zij dat zomaar doen.. Mij toch zo erg 'opgenomen' hebben enzo..

Nouja, nu dus een half uurtje thuis, aan het bijkomen van alle indrukken en emoties.
De hele dag voelt zo verschrikkelijk onwerkelijk... Als ik een droom zou hebben over een wens-afscheid dan zou ik t zo dromen... Maar ik ging ervanuit, nee ik Wist Zeker, dta toch niemand het verder zou onthouden, of het de moeite waard zou vinden, en dat het in de groep ook vrij stil voorbij zou gaan...
En dan dit.. Zo... bizar? bijzonder! onecht... Alsof ik zometeen wakker kan worden ineens, en dan morgen echt dat allenige afzwaaien zal beleven.
Hoe kan dit? Wie zijn al die mensen, en waarom doen ze zo... Was dit echt voor mij bedoeld, of doen ze t omdat ze vinden dat het hoort? menen ze dit, of is het medelijden?
En als ze het al menen.. Hoe? Waarom? Zien ze dan niet dat....

Nouja, jullie horen het.. veel indrukken en emoties.. veel vragen en geluk... Ik jank nog een dagje verder vrees ik. En dan val ik in slaap voor een week.
Alle spanningen wegslapen en huilen.
En daarna? Daarna ga ik op dieet!!!
Ik heb afgelopen week uit de zenuwen namelijk 2 bakken ijs, 2 zakken chips, ong 1 kilo pepernoten, 5 pakken koekjes, twee bakken pudding en nog veel meer zoetigheid weggewerkt .
Ja, het werkte, Nee, het was vast geen goede oplossing, maar ach, what the piep...

bluh

Nou kmaak er weer een lekker zootje van.

Zo stom bezig voor maandag, het afzwaaien... Kweet zelf niet eens wat ik wil: mensen uitnodigen, of juist niet...
Ja het tuurlijk zou het geweldig zijn als er bij mij mensen waren net als bij Sera, en als ze op mij net zo trots waren als op haar. Maar ik weet dat dat niet 'zomaar' gaat gebeuren, en ik weet ook dat het logisch is dat ze t van mij niet zo belangrijk vinden enzo.
maar uitnodigen.. Nee. Ik haat het als ik aandacht loop te trekken, er gewoon om vraag. Dat mag niet. Dat wil ik niet, dat kan ik niet. Ik zou het misschien wel willen ja. gewoon kunnen zeggen dat het fijn zou zijn als er mensen waren die trots op me waren die dag.. die het met mij zouden willen vieren.
Maar ik krijg het mn bek niet uit. Ja, af en toe tegen vriendje, die zolangzamerhand vind dat ik zit te zeuren (en gelijk heeft ie), en vanmiddag een beetje tegen Sera, die het wel begreep maar vond dat ik onmogelijk onredelijk was enzo.
Mja dat is ook zo. En ik snap ook best dat mensen uit zichzelf geen zin hebben in dit soort dingen enzo.
Het bevestigd gewoon het beeld dat ik ergens al heb: dat het niet zo belangrijk is, dat ik me niet aan mag/moet stellen, dat ik me moet schamen voor mezelf en de therapie enzo.
En dat terwijl ik ergens gewoon heel trots ben, op jankens af dat ik dit afgerond heb. Dat ik er toch voor gekozen heb enzo. dat het gewoon een megastap is voor mij dta ik dit gedaan heb.
En het voelt supereenzaam dat niemand snapt hoe groot die stap was. Maar het voor normaal aanneemt. Ohwja, nou dat werd ook wel tijd he. ja. En nu, nu je klaar bent? ja ga ik nog verder... Nou, wat valt er dan te vieren. Ze hebben ook gelijk...

Schoonmoeder liet vanochtend weten dat ze savonds laat toch nog wel wilde komen, omdat ze het heel erg vond dat ze er niet was overdag. Aan de ene kant vond ik dat heel fijn om te horen, en ja ik wil graag dat ze komt enzo.
Aan de andere kant mag ze nu niet meer komen. Omdat ik zeker weet dat vriendje gezegd heeft dat ik overstuur was, en omdat ik zeker weet dta ze daarom wil komen: omdat ze niet op dr geweten wil hebben dat ik overstuur ben enzo. en dat als het zo belangrijk is dat ze dan wel komt. Maar zo hoeft het niet.
Ik wil gewoon dat iemand snapt wat het is.. dat iemand Echt trots is..

Sera's ouders blijven me zo helder voor ogen staan. Trots, blij...
Mijn ouders... haha. leuk contrast he. ja. En haar ouders hadden ook zoveel vrienden en familie om trots tegen te doen.
Ik sta in mn eentje straks. Zonder mn ouders, en dus ook zonder vrienden en familie.
Ja mn eigen schuld ja, omdat ik die niet gevraagd heb.
Stomme trut ben ik ook.

Ik voel me gewoon onwijs onwijs onwijs alleen, en wil iedereen haten en op afstand houden. Maar dat lukt niet, en lukt wel.
Vanmiddag onredelijkheid met vriendje. hij liep weg van me uit het drop. Na lang zwerven thuis aangekomen, koffer gepakt en weggegaan. Zo onredelijk, maar ik wist het ook niet meer.
Heel erg moeten vechen om mezelf niets te doen, niet toch die pillen te nemen. Het was zo aantrekkelijk.. Niet toch naar mn ouders te gaan en gewoon weer terug te stappen in dat leven van vroeger.
Uiteindeljk bij Sera op de stoep beland die me een tijd vastgehouden heeft, heeft laten uitbrullen en toen haar ongezouten mening gegeven heeft. Iets waar ik natuurlijk totaal niet op zat te wachten, maar toen wel weer kon hebben. Daar nog tijd gezeten, bang om naar huis te gaan enzo..
uiteindelijk om 7 uur toch zelf opgestapt, weer terug gegaan.
Vriend wilde meteen praten enzo. heb heel lullig gezegd dat ik dat nu neit wilde.
Laat maar gewoon. Dus doen we nu gewoon tegen elkaar, en dat is fijn. Het moet vast nog een keer uitgepraat worden, maar ik heb wel meteen mijn excuses aangeboden, maar kan en wil het nu niet uitpraten.
Dan wordt het weer de discussie wat ik nou eigenlijk wil maandag, en dat zijn moeder het lief bedoeld, en dat hij het ook nooit goed kan doen...
En dat gaat voor ons beiden nergens over. Voor mj niet omdat het zo tegenstrijdig is allemaal. Iedereen hier, maar geef me geen aandacht, houd me vast, maar zie me niet. En dan gaat hij ook nog om bevestiging vragen van allerlei dingen die ik zelf niet eens weet.

Niet dus.

Nouja. morgen nog een dagje werken. morgenmiddag huis schoonmaken en lessen voorbereiden voor maandag. En liefst ook nog ff kaartjes schrijven voor de groep.
En dan maandag stage, douchen en wegwezen.
Doe mij ff een bor. Een weekje ofzo, tot de drukte over is...

Ik heb dus in al het gedoe vandaag Geen traktatie geregeld, Geen cadeautje voor mn groepsgenootje dat ook weggaat, Geen kaartjes geschreven, en Niet alvast mn lessen voorbereid en de keuken gedaan zodat ik morgen wat minder stress heb.
Gaat heel heel heeel lekker hoor. Echt. Hoera.
Kloteleven. Klotegroep.

Ik ga gewoon niet maandag!HOef ik niet in de belangstelling te staan, zwaai ik niet af, hoef ik ook niets te vieren.

En ondertussen vreet ik me nog gek ook. per avond een bak ijs, zak chips en pak koekjes is niets. HOera. Ook dat nog.
Wat een trut ben ik ook. T is toch ook geen wonder dat er niemand zin heeft om te komen....

Onwerkelijk

Ik MOet even van me afschrijven hoor. Ik Moet dit gewoon opschrijven om het echt te maken, om te bevatten hoe ik me voel, om dit niet te vergeten...
Hyperdepyper, ik zit gewoon bijna te stuiteren. Heb net ook al zitten janken bij vriendje...

Na mn stage was ik echt doods, maar moest nog naar de kliniek voor de evaltuatie van mn deeltijd.. Ik geloof dat ik teveel tegenzin had om gespannen te zijn, maar het scheelde ook dat ik het van socio K kreeg, ipv socio M die ik stukkie enger vindt.
Toen ik mn evaluatie op papier doorlas kon ik wel janken. Er stonden best wat positieve dingen in.. Eigenlijk.. ik geloof dat er alleen maar positieve dingen instonden.. Moest echt slikken.. Wist ook niet hoe of waar ik moest kijken, kon wel door de grond zakken...
T gesprek erna was ook wel okee. Dus ging al blijig weg.. Telkens weer dat stuk teruglezend.. Moeilijk te geloven dat ze zoiets over mij schrijven..

Op de terugweg bumpte ik zomaar into een oude kennis. Gewoon, iemand die erg belangrijk voor me was, en tegen wie ik heel erg opgezien heb... Supergaaf om die weer te zien, echt. En ook het enthousiastme waarmee ik begroet werd enzo was bijzonder.. kreeg het er warm van..
Nog steeds moeilijk te geloven dat diegene zo tegen mij doet, zo enthousiast.. het echt leuk lijkt te vinden me te zien... Dat was zo bizar, zo ongeloofwaardig..
Ikv ond het zo heerlijk... echt. Hele tijd bijgepraat. Zoals gewoonlijk eerst over mij, waar komt die betrokkenheid toch van daan? al die vragen? Is die interesse echt?
Daarna, door een toevalstreffer draaiden de rollen om enheb ik een tijd zitten luisteren. Ik was ontroerd door het vertrouwen dat me gegeven werd, door al het vertelde...
Over mijn relatie, over de hare, over mijn toekomst, over de hare. Over Dis, en leven daarmee... Zo bizar.. Zo 'toevallig', zo bijzonder...
Kheb nu haar email meegekregen.. Ze vond het fijn weer eens gepraat te hebben. Het afscheid verliep in 10 delen 'ja maar nu moet ik echt gaan hoor'.

Ik kan het niet beschrijven, ik kan het niet duideljker maken.. Het was alleen zo bijzonder voor mij.. Een soort droom van vroeger die terugkwam. Een geweldig iemand die liet merken zomaar en gewoon graag met mij contact te hebben... Mij dingen toevertrouwde..
Het was geweldig, maar zo onwerkelijk.. Zou ik straks wakker worden?

He verdorie, ik baal dat het er zo uitkomt, dt ik niet beter kan verwoorden wat dit voor mij betekent.. Hoe belangrijk zij is. Altijd geweest is sinds ik haar leerde kennen.. En nu dit dan..
Het geeft hoop, kracht... Het maakt me.. trots? Alsof ik iedereen zou willenv ertellen: kijk nou, Zij praat met mij... Zij vind mij echt de moeite waard om mee te praten... Vrijwillig...
Ongeloofelijk, maar geweldig.
Net als mijn evaluatie eigenlijk... *zucht* Je hebt soms van die dagen.. die zijn onwerkelijk..

Vrijdagochtend

Gisteravond is beetje vaag, en ik heb eigenlijk alleen maar het gevoel dat ik een ontiegelijke fout gemaakt heb.. maar goed..
Vriendje was vanochtend weer okee en gezwellie, en ik was voor 10 uur uit bed, en heb al een uur huishoudelijk werk erop zitten. jaja :)

Afwas opgeruimd, keuken wat schoongemaakt, kleding opgeruimd, wassen uitgezocht, en eentje in de machine.. Nou.. he, wat wil je nog meer op een vrijdagochtend...

Zometeen komt vriendje thuis, msischien nog samen ff het dorp in ofzo? :S
Vanmiddag moet ik nog naar mn stageschool, even voordansen voor de gehele school... Hebben ze zo bedacht.. Op zich grote eer enzo, maar ik schijt er ook wel wat van hoor.. We zullen zien.

gezegd

kheb ut gezegd. Dat ik in ieder geval actief ga zoeken naar huizen, en eventueel verhuizen... En dat ik hoop dat ie meegaat, of mee gaat zoeken, maar dat ik me anders genoodzaakt voel om alleen te gaan...

Gewoon.. Omdat ik dit niet meer wil zo. Laat m dan maar kiezen...
En ik voel me gemeen en klote nu. Enzo enzo.
Maar toch... ik wil niet huisloos, en ik wil zekerheid... .

Zo!

Spannende, gekke dag vandaag.
Vanochtend stage, dacht dat ik t niet zou trekken, maar t ging eigenlijk wel weer. Op zich gaat het lesgeven wel steeds makkelijker enzo, alleen echt werken aan laatste dingen: individuele correcties bij klassikaal dansen, na het corrigeren ook controleren, achteruit van de groep weglopen, enz.

ben zelf op zich wel redelijk tevreden over de meeste dingen. Hoewel ik nog steeds een hoop leer en ervaar telkens. Maar merk ook wel dat ik wat makkelijker ben in sommige dingen als mijn begeleidster, dus dat scheelt ook :).

Orientatie gesprek ging wel okee. Voelt ook wel okee. Kijken of ik nu de intake wil gaan doen daar. Ik denk het wel, dan kan ik altijd nog beslissen dat ik het niet doe, maar dan weet ik ook in ieder geval of ik toegelaten zou worden daar. Want dat kan natuurlijk ook altijd nog anders uitvallen.
Het idee dat er vrij weinig tijd in gaat zitten is in ieder geval fijn, en hoe ze praatten over dissociatieve stoornissen, en hun visie op omgaan met verschillende delen was er prettig voor mij. Ook Sera was wel enthousiast.

Toen eenmaal thuis snel eten en trainen. Zag ik ook al weer niet zitten, maar na het hardlopen ging het allemaal wel redelijk. Behalve dan dat ik mezelf bijna een gebroken net bezorgde op gegeven moment, maar goed. Inschattingsfoutje zullen we maa zeggen. Uiteindelijk wel heel lekker gesprongen.

Daarna wilde ik eigenlijk meteen doorgaan naar mn ouders. Heb ze al ruim een maand niet gezien, wat ik onwijs chill vind, maar ze stonden vorige week hier op de stoep. En dat vind ik weer minder chill. Ik heb liever zelf de controle. Bovendien begreep ik al hoe laat het was, en dat ze zulke liefhebbende, ruimdenkende, gulle en goede ouders zijn, en niet snappen waar hun kind nu zo doet en ze zo zielig zijn met een kind dat zo weinig contact zoekt...
mja..
Daar bedank ik dus vriendelijk voor, en gezien ik me vnaaf wel ookee voelde zijn we er maar langsgesjeeds. T gesprek kwam uiteindelijk uit op huizen. Geen slecht onderwerp, lekker simpel :)
Ware het niet dat ik me onwijs erger aan Vriendje laatste tijd wat betreft huizen..
Ja zegt ie, hij wil wel een huis kopen samen, Ja, hij wil wel kinderen, maar dat kan niet in dit huis (dat klopt!), en ja, hij zou ook graag een wat beter huis hebben, en vooral wat meer zekerheid.
Maar hij zoekt NOOIT, hij kijkt NOOIT, en elke keer als ik hem wat laat zien heeft ie wel wat te zijken. Te klein, te duur, te donker... En als dat meevalt komt z'n zakjapanner erbij hoor... Gaat ie rekenen.. Ja, we wonen nu hier en betalen dat en dat. Daarvoor hebben we nu vier kamers, veel ruimte en een tuin, en ik wil er niet op achteruit gaan..
Nee halfbakken mechooogem, we betalen nu maar voor 2 kamers, en een gedeelde keuken, douche, en tuin. Plus dat we weinig betalen vanwege de vervallen staat. Ik dacht dta je daar juist vanaf wilde...
Een eigen huisje, hoeft niet al te groot, maar wel praktisch en in goede staat.
En nee minkukel, dat krijg je dus neit voor het bedrag waar je nu voor huurt, maar we hebben nu ook wel extreem mazzel. Want we hebben gratis twee kamers extra, onofficieel.
En bovenal, DIT HUIS WORDT GESLOOPT. Dus we moeten wel verder kijken.
Tenminset, dat vind ik.. ik heb geen zin om dalijk in een paar maanden tijd gestresst een nieuwe woning te gaan zoeken... Dan lukt het natuurlijk helemaal niet, zla je zien (nu is het al zeldzaam dat er eens wat geschikts tussen staat wat nog redelijk betaalbaar is). En ja, dan kan ie wel zeggen dat we nu nog kunenn sparen dan, maar dat half jaar sparen zorgt er nu toch ook niet voor dat we dalijk ineens een groter huis kunnen kopen ofzo...

Ik heb gewoon liever zekerheid, ik ben doodsbenauwd om dalijk mn plek kwijt te raken, en ik moet ook eerlijk zeggen dat ik momenteel ook op het punt sta om dan maar alleen te verhuizen.. Dan maar zekerheid.. En als hij dan niet mee wil moet dat maar.... :(
Ik dacht gewoon dat hij ook graag een huis wil, een kind wil..
Ja, en dat willie ook wel.. ooit.. als het huis spotgoedkoop is (gaat nooit gebeuren), als we verhuisd zijn (gaan dus op deze manier ook nooit gebeuren). En het moet ook ong ff aankomen waaien, want hij wil er niets voor doen..

Nee hoor, lekker. Dus.
Ik ga verhuizen! Amen. (vraag me niet wanneer, maar ik heb het bij deze besloten!)

Woensdag

Gisteraaf was gezellig. Een vriendin van trainen kwam Greys anatomie kijken. Schrok een tijdje terug wel erg toen ik erachter kwam dat ze bijna niet lijkt te eten, maar het is sowieso een meisje waar ik weinig hoogte van kan krijgen.
Toch kunnen we erg gezellig keten samen, dus t was leuk.

Vanochtend weze peuteren. Ff wat dingen besproken en afgesproken. Over vervanging tijdens haar vakantie (ja Sera, ze heeft een eigen leven, en Ja, ze heeft ook zowaar gezegd waar ze heenging toen ik er naar vroeg! ;)), over de gemaakte afspraak bij andere instelling, en ook over hoe klote het ging laatste tijd.
Was wel goed om er met haar naar te kijken. Kon mn crisisplan wel weer wat aanpassen. Denk dat er veel aankomt op een 'eigen plekje' creeeren als ik me rot voel... Was bizar genoeg maandag ook al thema bij pmt.
Toen was ik ook al zo superemotioneel eronder enzo. Dush.. weer wat om te oefenen ;).

Vanmiddag op school was ouderwets: 4 oud klasgenoten, 1 tennisbaan, ik die het wel leuk vind, maar van schaamte en onzekerheid niet weet wat ik moet doen..
Klinkt bekend he? Achja.. maar toch wel leuk gespeeld samen.

Achteraf weer moe, op enz. dus maar ff lekker plekje gefixt. Nu gaat t op zich wel. Lessen voor morgen zijn voorbereid (ja wel eng), en ik heb eigenlijk geen zin in morgen, maar ben vastbesloten vroeg naar bed te gaan.
Zien wat er van komt ;)

Dinsdag (en al bijna avond ;))

Whoei.

Stiekum denk ik bij mezelf: zou ik aan de beterende hand zijn.. zou het dal bijna over zijn... Maar dat wil ik niet denken, dat kan alleen maar tegenvallen.
Maar feit is dat vandaag best okee gaat.

Ik was gister al even bij een vriendin langsgelopen 'zomaar', en mn schoonouders waren hier geweest, dus ik merkte wel dat ik weer wat meer zin had ni 'contact'.
Vandaag op tijd opgestaan, wasje gedaan, stukje afwas gedaan... Wat opgeruimd.. Gewoon simpel wat kleine dingetjes in en om huis.
Kvoel me echt te stom voor woorden dat ik daar trots op ben, maar goed.. Feit is ook dat het me afgelopen weken geen reet kon schelen... En nu bekommer ik me er tenminste weer wat om. Dat voelt wel goed.

Vlak voor de middag kwam de vriendin van gister hier 'zomaar' even langs. Ook fijn :). Weer even een half uurtje aanspraak.
Toen zij weer weg was, en vriendje gevoederd en wel weer naar zijn werk was even gezeten met een boek.
Toen toch maar boodschapjes gaan doen, en meteen enthousiast wat dingen voor het eten voorbereid. Daarna zelfs nog aan mijn lessen voor donderdag gaan zitten.

Halverwege werd ik gebeld.. Onbekend nummer.. Mn hart sloeg over ik dacht: neee.. maar het was Wel al van de behandeling waar ik over nadenk....
Bibber de bibber, ze belde ongeveer 3 dagen te vroeg, maar uiteindelijk staat er nu een afspraak voor een orientatie/informatie gesprek.
Whaaaa.
OP een dag dat Sera en Ik eigenlijk allebei niet zo goed konden.. Maar ik had al twee keer gezegd: sorrie, dan kan ik echt niet... Dus.. :( durfde dat niet nog vaker te zeggen.. Heb wel geprobeerd om m laat in de middag te gooien...
Nou hopen dat Sera niet boos is en wel kan.
En anders heb ik heel dapper besloten dat ik alleen ga. Denk ik.

Nu, ik ga lekker nog even lezen of een spelletje doen, en genieten van het productieve gevoel. Straks nog trainen, beetje twijfelachtige zin daarin ;)
En vanavond komt er een vriendin van trainen mee om Greys Anatomie te kijken!
jeeee, het is weer dinsdagavond!!! ;)

maandag

kheb net de foto's gekregen.. Oi... valt me heel erg tegen... Er zitten wel een paar mooie bij hoor.. maar de meeste zie ik er uit als een heks!!!
Wat me meeviel was dat ik niet zo dik leek als ik gedacht had...

Kheb nog steeds mn dekbed op de bank liggen. Kvoel me zo rot telkens, en kwilde gister niet alleen liggen boven.. Zo kon ik bij Vriendje liggen. Heb daar ook geslapen, Vriendje heeft me laten liggen toen ik in slaap gevallen was. Dat was fijn.
Vanochtend met veel pijn en moeite naar PMT.
Kheb daar eerlijk gezegd hoe ik me voel, en hoe moe ik het ben, en meteen gingen er natuurlijk tranen. Gezien iedereen nogal bedrukt was gingen we toen ons eigen plekje bouwen...
Vond ik echt onwijs moeilijk. Niet omdat ik niet wist hoe ik het wilde, maar omdat ik gewoon de spullen niet durfde te pakken.. Ik dat niet waard was...
Dus ik begon ergens in een hoekje, met een touwtje om me heen om aan te geven dat het mijn plekje was.. Op aanraden van de peut, die ff aan kwam geven hoe kwetsbaar mijn plekje was heb ik m toen afgebakend met 5 enorme pilonnen die samen een muur vormden.
Dat voelde ook wel beter..
Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik zoveel kussens als ik dragen kon meegenomen naar mijn hoekje... Ik voelde me heel opgelaten, maar het was wel Mijn hoekje toen... T liefst hadik ook nog een van de dekens gepakt, maar dat was teveel gevraagd...

Ik schaamde me zo dat ik al die spullen gepakt had enzo.. En aan de andere kantw as ik ook gewoon heel erg blij met mijn confortabele plekje.

Oeh, en nu moet ik er kijken!

Vrijdag

zo. weer een dag verder. Kzou eens uit moeten rekenen mn hoeveelste dag dit is ;) kan ik ze lekker aftellen ofzo ;) Nee flauw.

Nuttig dagje gehad vandaag. Stage was fijn. Kwas eerst wel nerveus, maar het ging gewoon goed enzo, ik kon er ook van genieten. Weetje, ik vergeet gewoon hoe leuk ik dit eigenlijk vind! Eerlijk gezegd vond ik dat ik het best goed doe met de kiddies enzo.

Maar pfff. Vannacht weinig geslapen. Tweede nacht al. Veel spoken in mn hoofd, veel herbelevingen. Mn gedachten draaien enzo. Kom er ook niet echt goed uit dan.
Ik ben op zich wel wakker ,en weet dat ik dan misschien iets anders moet gaan doen, maar ja, ik moest vroeg op.. Was bang dat als ik niet in bed zou blijven liggen en zou blijven proberen om te slapen, dat ik dan morgen helemaal verrot was omdat ik 'te lang' opgebleven was.
Naja, eind van het verhaal was dat ik toen de wekker ging net sliep geloof ik ;). Maar op zich viel het mee met hoe moe ik me voelde, meer onwerkelijk enzo. En wat ik zei, het ging dus goed met de kids, dat was fijn.

Tussen de middag had ik afgesproken met Sera om te gaan bellen voor mn eventuele nieuwe behandeling. Dus dat heb ik gedaan. Moest ik natuurlijk teruggebeld worden door iemand die daar meer van wist, dus ik in de zenuwen. Uiteindelijk belde die man om 4 uur terug, en had ie eigenlijk niet veel meer te melden dan dat iemand anders me volgende week weer terug zou bellen om een afspraak te maken voor een informatie/kennismakingsgesprek. Pfoei.. dus.. dat zit eraan te komen...
Doooodeng... errrrrug eng.. maar goed.. bibber. beloofd enzo...

En vanmiddag had ik voor het eerst sinds tijden weer een afspraak met een bevriend fotograaf... ook spannend en eng. Ik wist niet wat ik aan moest.. toen keek ik in de spiegel.. wilde echt afbellen... :(
Na het schminken ging het wel ietsje beter, maar voelde me zoooooo lelijk.. was echt zo bang dat iedereen het zou zien.. me uit zou lachen enzo..
Dush.. eenmaal bezig ging het wel okee, had ik er wel weer lol in.
Maar achteraf wel heel zenuwachtig over t resultaat.. Ondertussen heb ik een foto digitaal binnen..
T valt mee pfoei.. de foto zelf is eigenlijk wel heel mooi.. kvind alleen mezelf niet zo mooi.. maar niet heel lelijk. zegmaar.. ehm..
Nouja goed. Zenuwachtig dus..

Nu lekker weekend, eindelijk. Morgen werken en viert Sera dr verjaardag. Vanavond zijn ze allemaal kijken naar hoe de film van wintersport geworden is. Ik was ook uitgenodigd.. maar kijken naar iets waar je buitengesloten van bent... nee..
dus ik voel me best wel klote daaronder. bovendien gaat de rest van de avond waarschijnlijk toch alleen maar over aankomende wintersport, en afgelopen keer..
leuk voor ze, maar zoveel geld heb ik niet..
En het voelt gewoon kloterig genoeg dat al je vrienden telkens met zijn allen weggaan op bijzondere dagen en weten dat je niet meegaat. En zeker als ze dat doen zonder erbij na te denken ofzo..
Hoe lullig ik het ook vind om te zeggen.. gelukkig blijven sera en boyfriend thuis met kerst... Ik haat het dat ze allemaal weg zijn.. En nu is zij er iig nog...
Kweetniet. t voelt gewoon zo overbodig. niet nodig, gehaat... niet gewenst.. dat soort dingen.

donderdag

Vanochtend eerste ochtendje stage.
ik ging er eigenlijk vrij relaxed heen.. Ook omdat de eerste stagedag nooit iets verwacht wordt. Gewoon beetje zitten en rondkijken in de gymzaal, met de kids. Heerlijk. Had dus wel leuke ochtend, hoewel ook wel vermoeiend.

Maar was ook eigen schuld. Met mn domme kop gisteravond tot half 11 in den haag blijven hangen... tegen 12en uit, toen nog even de chat op.. Ja, toen was de ochtend die ik toch altijd al haat niet echt fijn... En dan kon ik nog kwart voor 8 op omdat ik alleen maar mn huis uit hoef te rollen (ik houd van stages dichtbij, en van alleen maar kijken en dus geen voorbereidingen).
Achteraf was ik dus wel echt kapot.

En ik met mijn stomme kop vroeg meteen: zal ik morgen ook wat doen.. Ja graag.. En ik wilde dat ook wel.. ik wil zo graag mn begeleidster ontlasten. Ik vind haar enorm aardig, en ze heeft het lichamelijk flink zwaar.. dus wil haar graag helpen!!!
En ik vind het ook leuk om met de kids aan de slag te gaan.. Maar toen ze zei: nou doe jij de laatste drie lessen dacht ik wel 'shit, dat wil ik eigenlijk nog niet'.
Gelukkig kan ik voor een gedeelte haar lessen van vandaag ervoor gebruiken en zijn het waarschijnlijk leuke groepen.

Heb de hele middag geslapen en voelde me daarw el heel schuldig over. (nadat ik een kwart appeltaart voor lunch weggewerkt had) Daarna ging het wel, (van 4 naar 2) maar was ik nog wel erg moe en geen zin in morgen. Kmoest nog trainen. t idee daaraan was al erg 3, dus toch maar thuis gebleven om een 4 te voorkomen.
Heb zelfs even zitten denken over BOR, gewoon om even rust te hebben.. maar ja.. morgen kwart over 8 in de zaal zijn he... Dan is het nog niet echt relaxes want moet ik me soggies de kolere gaan haasten...

Dush.. verder is vandaag mn broemie jarig.. En ik heb haar nog niet gezien en wil graag even langs.. Ik mis haar en wil graag bij haar zijn enzo..
Ik mis haar sowieso onwijs laatste tijd..
helaas, het gaat zo onwijs goed met haar dat ze helemaal een druk leven heeft :). Nee, ik ben zo blij voor haar, en zo trots op haar... Echt, wie had dit ooit gedacht.. maar ik ben ook wel alleen zo... ik mis haar gewoon..

genoeg gezanikt. Morgen weer vroeg dag... hellup.. :(

Alweer maandag

En toen was het alweer maandag....
Vrijdag: geen idee meer van. Zaterdag drukdrukdruk, 's avonds oppassen en paniek moment: kwas echt op. Zondag werken, en was nog steeds op. Wilde helemaal niets.
Vriendje heeft me meegesleurd naar het strand, waar de rest van de vrienden zat.
Was fijn. Zon, vrienden, beetje klaverjassen, beetje stoeien in het zand...
Kvond het jammer om weer naar huis te gaan en voelde me wel stuk beter.
Toch werd het weer veel te laat met naar bed gaan omdat ik de lamp maar niet uit wilde doen..

Vanochtend na een paar uurtjes slaap wakker gebeld door pleegmoeder. of ik vrijdag de jongste hier wil hebben, en smiddags de oudste uit school halen. Ja hoor, leuk! (en tegelijkertijd *bibber bibber, wat als ie het niet leuk vind.. *)
Ze wilde ook nog naar de bieb een paar dorpen verderop fietsen, maar kon geen zin maken. Toevallig moet ik die route ook fietsen voor de kliniek, dus we stappen nu half 1 samen op de fiets. Dat is wel fijn.

Zat wel meteen in de stress da tik het hele huis nog schoon moest maken enzo.. Maar ik laat dat toch maar even zitten: gerationaliseerd dat ik haar huis geloof ik nog nooit echt schoon gezien heb, en dat ze me vast ook nog wel life vind als ik Niet gestofzuigd heb.
Maar natuurlijk baal ik ervan dat het niet netjes aan kant is...

Hoe ik me voel weet ik niet zo goed. Gisteravond eerst wel okee, toen gefrustreerd... nu wel energiek, maar tegelijkertijd doodmoe. Snap je t nog?
Honderd plannen, maar het liefst gaan liggen.

Dalijk PMT. Fijn, maar ook niet. Mn maatje in de groep is nog steeds met vakantie, en ik mis haar erg. En ook de veiligheid die zij bied mis ik verschrikkelijk. Maar ik merk dat ik wel ook steeds meer met de anderen die veiligheid ervaar. Nah, we zullen het wel zien.
Kga nog maar ff lekker lezen denk ik.

Dodagaaf

Nou, gister peut uiteindelijk 3 keer aan de foon gehad :) Zij belde mij uiteindelijk 3 keer, dat werkte beter. Wel okee gesprekken. Echt wel okee.
Voorwaarden voor de Bor doorgesproken, niet helemaal mijn hulpvraag, maar ik weet dat een Bor daar niet aan kan beantwoorden. Dus op zich ook wel okee.

Daarna uit pure euforie knoertharde muziek, meezingen, en met een sopdoek door de woonkamer. Hoe nodig was dat ;). Eenmaal bezig ook maar weer eens alle dode planten weggegooid. Ik neem me iedere keer voor om daar niet meer aan te beginnen, maar kon de verleiding toch weer niet weerstaan. Dus we hebben weer levende plantjes haha. Ben zo benieuwd voor hoe lang...

Na het trainen savonds met Sera naar de Bor-afdeling gefietst. Spannend. Toen we daar aankwamen en de verpleging geen idee had waar het over ging hda ik echt zoiets van.. Neeee daar gaan we weer...
Toen hebben we ff 5 minuutjes in de woonkamer gezeten om te wachten, dat was ook wel okee. Was ik daar meteen geweest en de drempel dus ook minder hoog. Kvind de woonkamer minder veilig/aantrekkelijk dan op de Paaz, maar okee. Voordeel is wel dat hier een keukentje inzit.
Het meisje dat toen met ons kwam praten was erg okee. Soms ook erg lomp, maar in ieder geval eerlijk, en wel bereid om mee te denken. Zij had smiddags ook mijn peut aan de foon gehad, dus wist waar het over ging, dat scheelde.
Op zich goed gesprek gehad. Snap nu ook echt de gang van zaken enzo.
Daar zitten wel at dingen bij die mij vraagtekens geven (liefst sochtends al bellen dat het niet goed gaat? :S) en ik werd er weer op gedrukt hoeveel eigen verantwoordelijkheid het was. Het is dus echt bedoeld om crisis te voorkomen..
Nou ik ben benieuwd of zo'n time-out daarvoor kan zorgen! Ik hoop het wel.
Want ik ben bang dta als ik me echt al paniekerig voel enzo dat we al te laat zijn.. :S De weg naar de gesloten is vanuit daar net zo lang als vanuit huis, misschien nog wel omslachtiger. maar hopenlijk is dat dus niet nodig dan als ik op tijd daarheen ga.

En nu.. nu gaat t wel geloof ik. Weer veel te lang in bed gelegen (half 11), maar dat kwam ook door de poes die onwijs lekker bij me kwam liggen en knuffelen :). Ik was dus al wel eerder wakker! nu zit ik beetje te twijfelen of ik bij pleegmamma langs zal gaan of gewoon lekker gaan lezen ofzo. T is allebei aantrekkelijk.
Maar ik weet dat vriendjelief vrij is vanmiddag, dus ik verwacht hem zo ook thuis.
Misschien leuk om samen wat te gaan doen?

Donderdag...

Niet meer naar school geweest gister... *schaam*
Nou moet ik eigenlijk morgen.. Dus... daar ga ik maar eens hard op mediteren dan :).
Met Sterretje was het fijn, gezellig... Hoe leg je dat uit. Als echte vrouwen hebben we schoenen geshopt, en zijn onwijs goed geslaagd!!! Allebei superrrkoele shoez gevonden! Ik natuurlijk in impuls, zij goed overdacht :D.
Was gewoon fijn om de middag en avond zo door te brengen. Ook heel fijn dat zij en vriendjelief goed samen kunnen... Echt, dat is zo fijn.. Niet de gemaaktheid enzo. Dan bof ik toch maar weer met vriendjelief. En met zo'n leuke vriendin natuurlijk haha.

Vanochtend kon ik echt mn bed niet uitkomen. Gister vonk t toch allemala wel moeilijk enzo dus 'mocht' ik nu wel ff verstoppen...
Toen ik opstond WEL meteen de kliniek gebeld, maar t lukt me steeds maar niet om peutje te bereiken om die Bor rond te krijgen grrr.
Daarna naar de gymzaal gegaan om bij een collega van vriendje te vragen of ze nog stagaire wilde.. Die sprong een gat in de lucht.. Dat was wel heerlijk! Ze was echt ontzettend enthousiast, en ik voel me gewoon okee bij haar. Dus nu ga ik daar lekker 2 ochtendjes in de week stagelopen! Fijn geregeld :)
Daarna met een vriendinnetje dat jarig was wezen wandelen met haar en haar oppasbaby. T is zo'n lief wurmpje, heerlijk, weer zo'n heel kleintje in de buurt.
En nu dan net thuis. Even gelunched met de left-over van mn ontbijt (chocotoffs), en zo misschien lekker lezen of naar een ander vriendinnetje. Ja zo is het wel te doen.

Hoewel ik er wel van baal dat die bor nog niet rond is. Ik zou vanavond met Sera daar langs gaan namelijk...

Begin van de woensdag

Dus. Vooruitziende blik ofzo dat ik opzag tegen deze dag...
Kwam er vanochtend echt niet uit, dus kwas aan de late kant voor peut, start die rotauto niet. En ik had nog tegen vriendjelief gezegd dat ie niet goed startte, maar die zei dat het aan mij lag, en dat het normaal was voor een oudere auto om niet in een keer te startten. Ik zei nog: ja maar hij hoest wel heel flink hoor, bij het startten. maar dat hoorde erbij zei hij. En Hij had er nooit last van.
Nee, nou daar stond ik lekker.

Na een 10 minuten paniek uiteindelijk de fiets gepakt en als een gek naar de kliniek gesjeesd. Ik geloof dat ik het in minder dan een kwartier gereden heb, wat best knap is...
Gesprek was moeiijk, superheftig. Gaf aan dat ik niet voor mezelf instond, BOR wilde regelen, liefst op gesloten. maar dat kan niet en daar moest heel lang over gepraat worden, het hoe en waarom, en waarom die enorme stap.
Uiteindelijk zei ze dat als t echt zo erg was dat ik nu maar naar de gesloten moest. Ja daaag, ik had ook nog een dagplanning!!! (en in mij gilde ook een stem.. Ja... ja.. alsjeblieft.. doe dat.. neem me mee)
T was het hele gesprek moeilijk kiezen tussen de waarheid spreken, eerlijk zijn, en liegen. Veel geswitcht en dus ook tussen die twee geswitched. maar denk dat ze wel een aardig beeld heeft toch van hoe het gaat.. Niet goed dus.
Ze snapte er niets van, want we hadden vorige week smiddags nog zo goed zitten praten en daar was het helemaal niet aan bod geweest... nee. Dus. Welkom in mijn leven. zo gaat het goed, en zo niet meer.
Dat kon volgens haar niet.

Weetje, met alles wat volgens haar niet kan of juist wel kan en wat ik dan weer niet kan zou ik een soort mythisch wezen moeten zijn. Mij gebeuren dingen die niet kunnen, en wat ik zou moeten kunnen dat beweer ik niet te kunnen. Dus.

Nu zit ik te balen, twijfelen en rillen.
Moet om 13.00 op school zijn. Als de auto nu eindelijk wel start (zonnetje staat er al tijdje op, dus hij zal nu minder vochtig zijn) kan ik het redden.. Wil ik dat. En wat als ie niet start... Ga ik dan halsoverkop met de bus, en hoe moet dat dan eme tde afspraak met Sterretje vanmiddag..
En ik voel me al zo klote...

Nouja, ik ga nu eerst kijken of de auto start, dan weet ik dat... En dan zie ik daarna vanzelf wel.. Vanochtend heb ik het ook opgelost. het komt goed.

vandaag...

Vandaag... Vanochtend om 9 uur afspraak op school. Zag er super tegen op.
T was een afspraak met degene die 5e jaars helpt met afstuderen... Ik was echt bang voor de minachting enzo (en het vroege opstaan haha), maar het viel heel erg mee.
Rustige, aardige man. Heeft me nu al gruwelijk geholpen. Wat onzekerheden opgelost, gaat wat dingetjes navragen en regelen die voor mij een hoop gedoe zouden zijn.
Het maakte het weer wat overzichtelijker.
Kweet nog dat ik echt bijna de school uitdanste.. Met weer wat hoop en goede moed om dit jaar nog af te studeren. Ja het is nu dus al weer wat afgezwakt ja..
Maar goed, ben daar wel tevreden over. Veel duidelijkheid gekregen, nog wat afspraken gemaakt enzo. Ja, dat was okee.

Thuis voelde ik me op een of andere manier niet meer zo. Boek, chocolade en bed. Baal van mezelf maar okee :S. Na de middag was gedaan, gestofzuigd (alleen boven :S) en daarna met een kennis en haar oppasbaby gaan wandelen. Dat was wel lekker afleiding. Toen boodschapjes, eten en trainen.

Had niet zo zin in, maar was wel okee. Kmerk dat ik wel meer bij mn eigen grenzen kan blijven, maar ook niet meer zo heel neurotisch ben om iets 'nieuws' te proberen.
Maar goed, maar 1 toestel meegedaan, dus eigenlijk maar halve training gedaan. Baal ik wel van, maar t was wsl wel slim.

Nu thuis. Onwerkelijk, niet goed, niet slecht. Weet alleen dat ik onwijze behoefte heb aan snoep. Dush. Dat is weer niet goed dan.

Morgen peuten. Ik Moet met haar praten over de BOR. Er moet iets gebeuren. Liefst een bor op de gesloten... bedachten Sera en ik. maar goed. dat is morgen.
En dan meteen met de auto naar school om een vak te volgen met een vreemde klas :S Bibber. En dan komt een vriendinnejte :) Leuk. dus. I'll live denk ik...

nieuw begin

Kwil eigenlijk toch wel weer gaan proberen dagelijks te schrijven..
Gewoon dingen van me af schrijven weer, hardop denken.
Ik heb ook geen zin in updates ofzo, of om het voor en ander te doen.. kwil gewoon weer mn ei kwijt kunnen. Denk ik.
Haha, ik neem het me al meer dan een week voor, maar dr komt niets van..

Gister was superzwaar op een of andere manier.
Opstaan lukte niet echt. Had keurig negen uur ingesteld, maar na drie keer verzetten gewoon tot 11 uur gelegen. Jammer begin ;)
Daarna lekker heel veel kaartjes verstuurd naar iedereen aan wie ik dat nog wilde, en toen op de fiets naar de kliniek. Dat was wel okee.
Gezien ik me Altijd voorneem om op de fiets te gaan en het Te Vaak niet doe.
Achteraf was ik ook heel blij met het fietsen, want kvond het erg heftig, blij dat ik op de terugweg lekker kon fietsen en alles wegbewegen.
Thema was zelfbeeld en nu vooral hoe je daaraan gekomen bent.. Duus. Zag er heel erg tegenop om te gaan vertellen, maar wel gedaan uiteindelijk.

Eenmaal weer thuis was ik volgens mij strontsacherijnig en moe enzo, maar goed, de dag zat erop :)

update

Zo. weer even wat puf voor een logje.
Kloterige periode.
Stage, toch wel erg moeilijk. Volgend schooljaar in zicht, veel druk.
Ouders, moederdag, bah bah bah. Jarig, wie verzint dat...
Het afscheid van schoonouders, oma, psychologische onderzoeken, nieuwe instroom in de groep en herrie met mn individuele therapeut.
Wat is mn leven ook een slechte soap he.. Je verzint het echt Niet.

Zaterdag weer teringzooi gemaakt van alles... Bleuh... zondag stoned, maandag waggelend, dinsdag gign al beter, vandaag individuele. Met veel pijn en moeite toch maar gegaan. uiteindelijk kwam er nog wel een aardig gesprek uit voort.
Over de crisis van zaterdag...
Dat het niet meer kunnen verdragen op zo'n moment, het rust moeten hebben, dat dat eigenlijk is: het niet meer willen verdragen op zo'n moment.. Rust willen hebben, tegen elke prijs.
Of dat niet onhandig was, of dat niet het verkeerde moment was om de prijs te bepalen... In een impuls waarin emoties overheersen.. Nee dat is niet handig nee..
Of ik het anders zou doen als ik het nu over kon doen..
Ehm.. Nee.

Ik ken namelijk niets dat zo effectief is als een flinke mix van medicijnen. Ohwjawel. een flinke mix van meds MET alcohol :) Dus eigenlijk ben ik nog heeel erg netjes :)
Nee, maar t zorgt gewoon, je weet gewoon zeker dat het stopt dan... En dat is het enige wat ik wil...
Ook als ik er dood aan ga? Mja, dat maakt me dan niet uit.. En nu? ehm... Nog niet zoveel eigenlijk? Kijk eens goed dan, wil je echt wel dood? Nee. Nou, dan is dat russisch roulette om rust niet echt handig he? Nee, maar ik wil ook niet echt leven.. Dat is het meer.. Het boeit me niet.... als ik nu dood zou gaan zou het goed zijn, afgelopen en mooi geweest... nouja mooi... In ieder geval klaar. fijn rust. Nee ik kan er niet mee zitten.

Dus wat betreft de vraag:
waarom? Voor de roes, de time-out, de rust, eventjes...
maar straks ga je dood? Ja en...?
Wil je dan echt dood? Hmm nee, niet echt, maar ik hoef ook niet per se te leven.
Alternatieven: alles wat net zo effectief is (dus me snel van de wereld haalt), maar minder schadelijk...

Gotta go...

......

ja ik weet het
Maar het lukt niet

Alles lijkt teveel, en gedachten uitdrukken is te moeilijk en pijnlijk. te vermoeiend.
Dus.
Tot ooit.
ofzo

Euforisch

ik heb het gedaan...
Ik heb gebeld voor stage, gister.
Naar iemand die ik ken, vertrouw en die rustig en geduldig is...
Naar iemand van wie ik hoopte dat ze me zou willen helpen, zou willen leren hoe het moest.

Net belde ze terug: 'heej, kom je stage lopen bij mij?' Toen was ik al enorm dankbaar... Tijdens het gesprek werd dat steeds meer..
haar instelling: we gaan gewoon knoerthard werken, en we slepen jou erdoorheen. We.
Dat ze gezegd had in de sectie dat Zij dit graag wilde doen, me graag wilde helpen hierbij...

Gewoon, samen praten, samen lachen. Niet optimaal ontspannen, maar wel met goed gevoel...
Ik ga stagelopen. En ik mag daar fouten maken. Ik ga Leren. Van haar. Bij haar. Ik ga niet alleen leren op vakgebied, maar misschien wel het meest op prive gebied...
Ik Mag Fouten Maken...
Ze weet al dat ik niet perfect ben... Oef.

Nouja, opluchting, blijdschap, spanning... Leuk, eng... Van alles.
Euforisch van alle gevoelens en van ontlading over duidelijkheid. En dan ook nog goede duidelijk heid :)

Hoera.

Ik? Wisselvallig? Nietwaar!

Moeten en een depressie terwijl het goed gaat

Weet t niet zo goed allemaal.
Op zich gaat het okee allemaal. Ongeveer.
Tenminste, geen al te gek gedrag enzo, al een tijd geen crisissen enzo.
Maar ik doe ook geen reet.
Schoolwerk, huishoudelijk werk... Niets niet.
Soms in een bui dan plan ik wat enzo, doe ik weer eens wat...

Er gebeuren ook een hoop goede dingen hoor! Ik kan echt af en toe genieten van mijn leven, van het leven. Ik slaap best veel, vooral uitslapen gaat goed ;) Doe regelmatig weer wat leuke dingen met Tikkertje, ben flink bezig met therapie, en lijk daar ineens ook flink in vooruit te gaan.
We hebben een prachtig cadeau gekregen van een wildvreemde en dat vond ik super! Ik geniet er ook iedere avond van. Ik zie Sera weer wat meer, train twee keer per week, werk 6 uurtjes per week... Dat gaat allemaal best...

Maar mn schoolwerk... Dat laat ik liggen. Als ik 10 uur per week studeer is het veel.... Mijn doel deze week is eigenlijk een stageplek regelen. En liefst ook even een zwemstageplek. Dat zijn TWEE fokking telefoontjes...
That't it.. dan ben ik compleet gelukkig.. Nouja.. meer tevreden..
Maar dat is schijnbaar zo beangstigend dat ik alles wat met school te maken heeft ontwijk.
Waardoor ik me slecht en nutteloos en schuldig ga voelen...

En als ik me zo ga voelen... dan blijf ik het liefst Nog langer in bed liggen, doe ik nog meer nutteloze dingen om mezelf af te leiden.
Ga ik sjoppen met Tikker terwijl ik nog Niets heb gedaan deze week... Ga ik met Sera kleppen terwijl ik me al slecht voel omdat ik zo nutteloos ben..
Het is zo'n vicieuze cirkel. Ik bewijs wat ik al vind, versterk daarmee het gevoel dat ik al heb, en versterk daarmee weer het gedrag dat ik zo erg vind...

Maar goed, dat weet ik dus. Dus de cirkel moet doorbroken worden... Dus moet ik actie ondernemen eigenlijk. Maar ja, dat legt dus Nog meer druk op datgene doen wat maar niet wil.. Dan blijft over me niet druk maken en proberen erbij neer te leggen.
Dat is niet zo mijn ding...
Ben nu twee dagen bezig met vermijden.... Slapen, afleiding, relaxen, leuke dingen doen.

T werkt enkel zolang ik druk opgeslokt wordt door activiteiten. En het kost handen vol geld. Groot nadeel ;)
Dus... ondertussen heb ik de ramen in huis beschilderd, het servies uitgebreid, uitgebreid bijgeklept met Sera, een extra kamertje beetje ingericht, een stapel boeken gelezen en kilos snoep weggevreten, en zodra ik daarmee stop voel ik me Weer kloterig.
Er Moet Dus Actie Komen.

*zucht*
Moet Moet Moet Moet
Ik? Een valkuil? Welnee....

Niet Mijn Dag....

Kut kut kut.
Ik hoorde al geluid vannacht. Maar ik was Moe en Sacherijnig omdat ik niet kon slapen. En zag er ook weinig kwaad in.
Hebben de katten een vaas bloemen van de kast gekieperd. Over de tafel. Waar de puzzel op lag. De puzzel van mijn moeder.
Mijn moeder is erg zuinig op haar puzzels. Ik ook.
De katten dus niet.
Een van de hoeken is zijknat. Drogen! Dacht ik net meteen toen ik de schade bekeek. Droge stukjes in de doos doen zodat ze niet nat worden, drogen en dan de schade bekijken. Terwijl ik de natte stukjes aanraakte lieten de gekleurde bovenkantjes los van het grauwe karton. Toen ik de natte lap karton oppakte om er een theedoek onder te leggen lieten Ook de Onderkantjes van de stukjes los.
Benieuwd hoe blij mijn moeder is met het nieuws dat ze haar puzzel drie keer kan leggen...

Kut.

En ik weet niet wat ik ermee moet, en ik weet niet wat ik met die katten moet.
De kleinste, die ik op een of andere manier het minst verdenk, is al sinds ik opgestaan ben bezig met vleien en likt nu al die tijd zowat mijn neus eraf, geeft mijn handen en armen kopjes en maakt het typen moeilijk.
Normaal zou ik hiervan genieten, haar warme lijfje, zachte knuffeligheid.
Nu weet ik niet wat ik ermee moet. Ik weet ook niet of ik boos ben.
Ik wil haar niet aaien, maar ik kan ook niet boos doen. T heeft geen zin, ze zou het niet begrijpen. Bovendien vertedert ze me teveel.
Dus zit ik hier. Wanhopig.
Tranen.
Met een vrijende poes die deze keer geen troost kan bieden.
En een kapotte puzzel.

Help.

En ik was zo goed bezig... 8 uur wakker, gelezen, half 10 onder de douche..
Al twee avonden gestudeerd, nu met goede voornemens om de opdracht af te ronden zodat ik hem donderdagochtend in kan leveren...
Ja. Niet dus.

Ik wil weer vluchten...
In mezelf, in mijn bed, in een andere wereld.
Een boek, slapen, wat dan ook.
Maar even Niet Hier zijn.
Even niet na hoeven denken
over dingen als
Kapotte puzzels
of
Mislukte stages
en wat te denken
van
lieve poezen
die eigenlijk
stout zijn.
Over mezelf
en de mislukking
die ik ben
En hoe ik
me daar
zomaar
bij neerleg.
Ervan
Geniet...

Conclusies na gePeuter

Veel inzicht gekregen van de therapie van vanochtend.
Kijken of ik het uitgetikt krijg...

Alles lijkt te gaan om controle, angst voor onzekerheid en controleverlies... Om onzekerheid te voorkomen ga ik ver. Heel ver.

*Moeite met vertrouwen / openheid / toelaten
Dit zorgt voor veel onzekerheid over de relatie, of mijn plaats in de relatie.. Reactie is super zwart-wit: OF ik doe er alles aan om de relatie goed te houden, 'goed' te zijn, OF ik geef m zelf vast op: ik neem afstand of stoot de ander af voordat zij dat bij mij kunnen doen... zekerheid boven onzekerheid, zwart-wit.

*Afstoten / afscheid nemen
Bij onzekerheid in een relatie, of bij eventueel mogelijke afwijzing stoot ik af of 'laat ik de ander sterven'. Zoiets.. Soort van of rouwen om iemand... en hoewel ie nog leeft, weten dat diegene voor mij nooit meer zal 'bestaan', er echt zal zijn... Afscheid nemen, verplicht of preventief, gaat ook zwart wit: het is OF doodverklaren en rouwen, OF blijven vastklampen en verlangen... Zo duidelijk ook hierin weer veel herkenning... Zo gericht op zekerheid, zo zwart wit.. Ohja, uit veiligheid voelt het ook als falen: op die manier ligt de schuld bij mezelf, en dat is veiliger: het ligt aan mij, ik heb het dus in de hand, ik had het kunnen voorkomen, ik had het in de hand.

*Falen
Bij het niet lukken of wel lukken van dingen hang ik er heel sterk een waardeoordeel aan vast. niet lukken= mislukken= falen... falen betekent dat ik zelf slecht ben... Het niet goed gedaan heb, niet goed ben. Ook dat is een vorm van zekerheid...
Het geeft het gevoel dat ik dingen in eigen hand heb: als het aan mij ligt dat het niet lukt, kan ik er ook voor zorgen dat het Wel lukt.. Als het niet aan mij ligt, dan is het 'machteloos'. Bovendien bevestigd het de twijfels over mijzelf (ik ben slecht), en hoef ik niet aan de ander te twijfelen. Zwart-wit: de ander staat vaak op een voetstuk, is goed, hoog. Ik ben slecht, laag. Dit schuld idee bevestigd dat. Door niet de schuld te nemen, moet ik twijfelen aan de 'goedheid' van de ander, en als die van z'n voetstuk valt is ie vaak meteen 'slecht'. De middenweg, goed maar menselijk met fouten, lijkt er niet te zijn. Zwart wit dus...

*Veiligheid
Ook hierbij speelt zwart-wit denken uit zekerheid de boosdoener. OF er niets aan doen, OF 'echt alles'... en dan ook drastisch.. :$ ahum.. De tussenweg is zo onzeker, zoveel kans op mislukken...

*keuzes maken / praten
Ik weet dingen wel, of niet. De twijfel, het grijs, maakt me gek. Het is onzeker, oncontroleerbaar. Ook met praten. Als ik iets niet preceis weet, niet precies goed kan zeggen houd ik vaak liever mn mond. Te bang om te falen, mezelf voor schut te zetten.

Dus eigenlijk... Zwart-wit denken en doen bied me (schijn)veiligheid. Het geeft me zekerheid en een gevoel van controle. Ertussenin zitten, grijs, is dubbel onveilig. Het is onzeker, maar er is ook vaan een grotere kans op falen...

Nog even uitzoeken hoe boosheid hiermee in verband staat.. ik verwacht dat terug te kunnen leggen op controle en zekerheid...

dinges (wie verzint dat toch, titels)

Gister ging wel goed! Was ook echt om 9 uur opgestaan, 's ochtends al hard gestudeerd en toen op de fiets naar de groep gefietst. Fijn! Gewoon vooral fijn omdat ik deed wat ik me voorgenomen had ;)
Ik genoot niet echt heel erg van het fietsen, maar kon wel telkens bewust 'lichtpunten': 'kijk eens hoe fijn de zon op mn gezicht, ooh crocusjes enz enz' Dat denken zo hielp wel. T voelde ook wel okee. Niet goed, maar ook niet slecht.
De groep zelf was Moeilijk. Boosheid... Vertellen over de normen en waarden die we van huisuit meegekregen hadden daarover... mja...

Wat ik ook merkte is dat ik veel moeite heb met het vertellen in de begin en eindronde... De week na en voor bespreking.. Ik ben altijd heel zenuwachtig voor wat ik moet vertellen, en wat niet.. niets lijkt belangrijk genoeg, maar andere dingen lijken niet okee, daar zitten ze vast niet op te wachten... En het moet vooral niet te lang zijn.. Ik mag niet te lang vertellen, daar zitten ze vast niet op te wachten... Soms zou ik best veel willen vertellen, maar dan doe ik het maar niet... MEestal kom ik er achteraf achter dat ik heel andere dingen verteld heb dan ik eigenlijk zelf zou willen... Terwijl ik ook vertel krijg ik steeds meer haast, ga ik me stom voelen en ben ik veel te lang bezig... Terwijl, als ik dan achteraf naar de anderen luister... Dan valt het heel erg mee... *zucht*
Ik krijg ook vaak geen of weinig reactie van de socios. Terwijl ik het gevoel heb (zo, dat moest ik ff hertypen en het bij mezelf terugleggen ;)) dat ze bij anderen wel veel te vragen/zeggen hebben.. Dan ben ik altijd bang dat ik het verkeerd gedaan heb... De verkeerde dingen verteld heb... Ruzie in mijn hoofd.. Iemand die meer wilde vertellen, iemand die zegt dat ik juist te duidelijk vertel, dat er daarom niets over is om te reageren. Iemand die zegt dat ik maar eens moet vertellen waar ik mee zit, wat er in me omgaat.. Zodat ze merken dat er ook meer is dan de rest... en hun verhalen... Soms zit het ze dwars merk ik... ja, dat merk ik wel aan hun commentaar.. Dat ze het moeilijk hebben met de andere achtergrond van mijn groepsgenootjes, de verschillen onderling... In hun ogen soms 'gezeur' van groepsgenootjes over dingen waarvan zij zoiets hebben: joh, wees er blij mee... of: als dat alles is. Ik schaam me dan echt voor hen!!!

Nouja...
Vandaag de wekker uitgedrukt :( Uiteindelijk pas rond 11 uur wakker. toen nog in bedje boekje gelezen (onder het motto: ja sjit,of ikd at nou op de bank doe of in bed, dat maakt ook niet uit). Toen kwart voor 12 ineens met pepers in mn reet in de douche en vriendje opwachten. Ik had bedacht dat het leuk voor hem zou zijn als ik m naakt op zou wachten... Dat soort dingen 'moet' ik soms doen.. om een leuke, spontane, goede vriendin te zijn. maar ohw, ik voel me er wel ongemakkelijk bij hoor... En heb echt alleen maar het geveol dta ik mezelf voor lul zet.. maar goed.. Het is vaak wel leuk, ja ook voor mij, en achteraf heb ik wel het gevoel dat ik wat 'goeds' gedaan heb... Goed voor hem ben geweest ofzo...
ja ik weet dat ik seks niet zo mag zien.. mezelf niet als iets om hem te plezieren.. Maar dat vind ik moeilijk. Nouja ik weet het ook niet.
En ik vind het ook moeilijk om erover te schrijvne omdat ik moeilijk onder woorden kan brengen, er veel meningen over zijn en ik geen verkeerde ideeen wil oproepen..
Iemand van ons is nu eenmaal zo en heeft die 'behoeftes' en nouja, ik vind het, wat ik schreef hierboven, niet erg om eraan te voldoen. Ook omdat ik dat 'moet' van mezelf enzo. En zijn geniet ervan.. ach..
Genoeg openheden.

Nina gaat maar eens naar bed.
Morgen op 9 uur individuele therapie :S Dus.
Vorige keer was het moeilijk maar wel fijn.. maar ik ben gewoon ong steeds zo dubbel, zo bang.. Voel me zo idioot als ik me kwetsbaar opstel...
Smiddags naar de psychiater.. Ook fijn, want het is natuurlijk helemaal niet gelukt met mn meds. De eerste 3 weken wel, en toen 2 weken niet... en nu vandaag weer wel...
Stom he... *schaam* lekker, dat moet ik dan vertellen morgen...
Sjiiiit...

baaldagje denk ik

Weet nog steeds niet goed over het hoe en wat nu met therapie.
Weet momenteel ook even niet het hoe en wat van mijn leven.
Op zich gaat het best goed afgelopen tijd. Ik bedoel: ik voel me niet zo klote, merk dat ik niet meer zo onwijs de neiging heb om heel destructief te zijn, merk dat ik niet meer zo enorm zwart denk enzo. Ik kan regelmatig weer wat genieten van dingen.
Maar... (tuurlijk, het zou ook eens gewoon goed gaan ;)) het maakt me ook bang dit.
Dit 'rustiger aandoen' werkt schijnbaar. Ja sjit, wie zou er niet als luiaard door het leven willen. Dat is geen psychisch probleem, dta is gewoon lui zijn, als ik me nu beter voel. Logisch, dat ik het fijn vind om niet meer zo vroeg op te moeten...
iedereen voelt zich fijner als ie uit kan slapen enzo.. Dat blijft maar door mn hoofd spoken. Samen met: maar straks moet het weer anders... En..
Ik zie ertegenop dat ik zometeen weer gewoon aan de bak moet. Ik kan toch moeilijk altijd zo doorgaan. Dit is een soort 'pitstop' om even op adem te komen, wat intensiever te kunnen therapieen, om dalijk weer volop mee te kunnen racen.
maar wil ik dat nog wel.. Kan ik dat nog wel? Wil ik dat nog wel kunnen nu ik weet hoe dit zo is...
Verwen ik mezelf nu niet teveel, zodat de overgang naar weer aan de bak dalijk niet heel hard aan gaat komen? Hoe zou het gaan straks, als ik dat weer moet. Alleen erover denken bezorgt me nu alweer een zwarte bui...

Nouja, ik denk er gewoon lekker even niet meer over.
Merk sowieso vandaag dat ik wat somberder ben. Kan dingen moeilijk hebben, kwam thuis met een knuffelbeest terwijl ik boodschappen ging doen, heb heel erg het geveol dat ik er alleen voorsta, dat iedereen tegen me is en beter af zonder me.
Maar gelukkig niet zo heel erg allesoverheersend als het eerder vaak was.

Ja het gaat op zich wel goed met me geloof ik. Ja, ik probeer daarvan te genieten.. Ja, ik maak me daar ook wel erg zorgen over...
Als het niet goed gaat heb je niets meer te verliezen.. Nu het wat beter gaaat.. veel angst om terug te vallen. Angst ook om 'vooruit te gaan' beterder te worden en dan weer veel verwachtingen te moeten voldoen...
Pfff. zit in mn doemdenkbui toch wel geloof ik...

Nouja, zit nu bij pleegmams op te passen. Net samen met vriendje wat programma's op haar computer gekwakt en een handleiding downloaden-in-jip-en-janneke-taal gemaakt.
ben benieuwd..

ben heel hard toe aan het zien van mijn lichtpuntjes van vandaag.. Hopenlij voelt dat beter!
*lekker met de kinderen gekeuteld
*het intens gelukkige gezichtje van mn pleegzusje toen ik vanavond na een zeurbui bij dr op dr bedrand kwam zitten om haar een tijdje in slaap te aaien
*pleegbroertje die vriendjelief vanuit het niets ineens platknuffelt.
*Patat halen met pleegzusje (Zij Moet Mee!)
*complimentje krijgen over kleding (ja alweer...)
*zomaar bellen om te zeggen dat je het bedrag pp voor een gezamelijk kadoo wel erg hoog vind liggen.. Hierin 'gelijk' krijgen
*Een poekiemomentje bij het omkleden.
*een nieuw knuffelbeertje

Wolkjes:
$boos doen tegen vriendje omdat ik het gevoel heb alles zelf te moeten doen
$somber en alleen voelen
$tijd kwijt zijn
$Me teveel voelen,slecht bij pleegouders.. (ja lag aan mij) omdat ze nog zo druk waren enzo, en ik 'ervan uitging' dat ik mee at daar omdat ik er om half 5 moest zijn
$'zeuren' over geld, afbellen voor een gezamenlijk kadoo (slecht), en uiteindleijk minder geld inleggen (slecht, egoistisch, vrek, oneerlijk, profiteur)
$geen puf hebben voor schoolwerk (lui, lui, gemakkelijk, aansteller, lui)
$thuiskomen met een knuffelbeest in plaats van groente
$patat eten (dik genoeg, lelijk, trol)
$rot rot rot voelen terwijl alles goed gaat... !
$niemand om mee te praten :(
$straks nog een verjaardag... (moe, lui, egoistisch, te lelijk, te dom, bang, daardoor egoistisch en aansteller)

blablabla
Baaldag denk ik

schattig zusje :) (tochwel) (ja ben zelf ook wel verbaasd ja)

Mijn zusje is vanavond wezen eten. Wat een schatje :) hihi.
Ik heb nu nog de gniffels over dr. Zoenen dit, jongens dat, vriendinnetje :) Echt, ik was natuurlijk zo bang dat ze veranderd, volwassen geworden zou zijn, kapot zou zijn...
Ik heb genoten :) Ze babbelde rustig honderd uit, zoals altijd verontwaardigd over alle eventuele onrecht aan haar adres, druk bezig met met haar sociale contacten (honderd keer gebeld). Ja, ze wordt groot, ja, ze gaat de hele week stappen en doet daar stoerig over. Ja, ze zit zelfs bij een dispuut...
En dat maakt r schattig :) Ze heeft het niet verloren, haar levensvreugde niet, haar onschuldigheid niet :) Ze heeft het nog steeds over zoenen en jongens als vroeger... Ik merkte alleen dat ze in sommige dingen wel ietsje volwassener geworden was, wat meer echt nadacht. Maar dat was ook wel tijd...
Nee, ik heb vanavond echt genoten van het feit dat ik een zusje heb. Voor het eerst echt denk ik. Het was gezellig, we hebben tot 11 uur zitten kleppen. Bizar. Vroeger hadden we elkaar niets te vertellen.
En nog, de hele dag al, was ik erg zenuwachtig. Maar, errlijk is eerlijk, mijn kleine zusje is erg easy going in de omgang. dus.

Verder vandaag even kort:
*zorgelijk boodschappen gaan doen met maar heel weinig geld en nog 2,25 over houden en toch uitgebreid koken :D
*vriendje die naar de dokter ging omdat ie zo'n druk had op zijn hart. Eng. Volgens de dokter niets om zorgen over te maken, maar ze gaan nog wel even verder kijken. Blij dat het hartfilmpje er goed uitzag
*Een (oud?) groepsgenootje dat op time-out staat die op msn begon te praten. Ze had als diagnose dissociatieve NAO, maar was daar 'niet tevreden mee', moest extra getest worden om meer duideljkheid te krijgen over bepaalde zaken. Kreeg Weer Dissociatieve NAO met kenmerken van een DIS, maar was daar weer niet tevreden over. Nog zo vaag enzo. En ze geloofde niet dat ze DIS zou hebben maar...
Kortom: ze wil ff aangeven dat ze ook dis denkt te hebben! Daar schijt ik van. Alsof je dat niet merkt ofzo. En zo niet... doe mij dan ook die dis?! Verdrietig dus. En ik merkte dat ik me geirriteerdging gedragen. Ik denk dat ik boos was. Gelukkig komt ze voorlopig nog ff niet terug (goh, dat zag iedereen al aankomen en zij niet!)
*schattige kattenmomenten
*met weinig geld het dorp in, nieuw ondergoed kopen bij de uitverkoop van de hema (kost bijna niets :)) en bij het weggaan voor 6 euri ook nog een heel leuk truitje kunnen kopen dan :)
*drie keer van je zusje horen dat je er toch Echt Leuk uitziet vandaag (wat lichtelijk verbaasd klonk, dus ik vraag me af of ik niet meer beledigd zou moeten zijn ;))
*je zusje leren chocoladefondueen
*Gefrustreerd de keuken schrobben, maar dan ook wel een schone keuken hebben, veel schone en vooral ook opgeruimde was (ja ik weet het, maar ik kom er noooit doorheen echtniet), geen afwas meer.
*eindelijk een stukje schoolopdracht afmaken die ik maandag al af wilde hebben. En een stukje van dinsdag ook dan maar ;)
*je fijn voelen in je huisje, met emily dickinson op de grote bank met wat kaarsjes aan en de poezen in de kast (ja echt.. ik kan het ook niet helpen. Ze ruimen zichzelf keurig op en gaan op een plankje liggen tukken)
*Nu lekker naar bedje. :) eens ff kijken of ik vriendjes bloeddruk Nog Hoger kan krijgen met mijn nieuwe ondergoed. :) haha (soms heb ik zo'n bui...)

De Bieb

Welja, nog meer. T zit schijnbaar hoog.

Vandaag naar de bieb geweest. Okee, gister ook al, in een voornemen om de zaken daar weer te regelen, mn angst aan te gaan en gewoon weer te kunnen lezen.

Ik houd van lezen. Hield. Houd. Ik weet het niet. Het is dubbel.
'vroegah' las ik veel .Heeel veel. Minimaal een keer per week zag je me in de bieb om met 12 (!!) boeken weer naar huis te gaan. De boeken, het lezen, het was een vlucht. (zie ik nu) Een ontsnappingsmogelijkheid naar andere werelden. Het leek een beetje op mijn eigen fantasiewerelden, alleen was dit maatschappelijker geaccepteerd dan 'in het niets staren' of 'niets doen'. Zelfs op school was een boek altijd een mogelijkheid om te vluchten, sterker nog het werd toegejuigd.
Dus Nina las en las en las. Leefde van wereld naar wereld... Teleurstellingen als het boek uitwas, de wereld weer weg. Tussendoor stoppen was niet zo erg.. Mijn ontembare fantasie bleef in dei wereld, schreef verder, fantaseerde erop los. maar het einde vna een boek.. dat betekentde dat je die wereld weer los moest laten. Moeilijk.
Anyway, de bieb. Boeken zoeken duurde eeuwig. Op zoek naar nieuwe werelden, liefst zoveel mogelijk. Maar ook de vluht van huis. De middag lezend in de bieb doorbrengen, of daar huiswerk maken. Niet thuis zijn.
Later werd dat zoeken naar mezelf, naar herkenning... Boeken over kinderen... ehm met verdriet? boeken over mishandeling.. depressie, misbruik, eetstoornissen...
Verhalen met herkenning, gedichten die mijn gevoelens verwoorden. Door 'via de boeken' te leven kon ik... een klein beetje verdriet hebben om de hoofdpersoon? liefde ervaren? Hoop krijgen?
Anyway, de bieb.. Nadat ik uithuis ging kwam ik er weinig meer. De laatste jaren van de middelbare school was het eigenlijk ook alleen nog maar als 'toevlucht'. Middagen in de bieb waren vooral 'fijn' omdat het middagen zonder nadenken waren. Middagen met uitstel. Het hoofdprobleem was een boek zoeken...
Eenmaal uit huis werd het op een of andere manier moeilijk om te gaan. Ik ben er nog een paar keer geweest... de laatste keer herinner ik me nog goed.. Ik had toen een aanmaning-van-een-aanmaning-van-een-aanmaning gekregen en Moest dat boek dus echt terugbrengen.
maar No-Way-Die-Pay dat ik nog durfde... Ik ben altijd al bang geweest voor de dames die daar werkten... Wat moesten die van me denken.. zo vaak als ik daar kwam, de hoeveelheid die ik las.. Maar vooral ook: wat als ze gezien hadden, begrepen hadden wat voor boeken ik ook las een waarom. Ik schaamd eme echt dood..
En nu dus die boeten.. Mn kamerbegeleidster is toen samen met me erheen gegaan... Mijn redding. Daarna ben ik er Nooit Meer geweest.
dus. Tot gister.
En de geur alleen al, het zien van de bekende bordjes, schappen... het maakte me zoo klein weer. Dezelfde mensen werken er nog.. helemaal paniekerig. uiteindelijk naar huis. het was gewoon teveel (en ik had geen contant geld bij me.. nog meer schaamte).
Vandaag Moest ik Terug van mezelf. Abonnement gefixt. Lachend (ja ik heb het druk gehad he..) boeken gezocht...
Het daar lopen, tussen de bekende schappen het riep zoveel op. Ik schaamde me weer. Dat ik daar was, tussen al die mensen. Wat ze zouden denken....
Ik voelde me raar en idioot en zoo.. ik weet niet.
uiteindelijk wel met boeken vertrokken.

Sterker nog met een heel zinnig boek..
'ik ben niet verdrietig, ik ben boos'
Dit naar aanleiding van het agressieonderwerp op dagbehandeling. En omdat ik gweoon niet goed weet wat ik daarover moet zeggen. 'ik ben nooit boos' klopt niet. Want ik Doe vaak boos. Ik voel me niet boos klopt vaak. Maar ik kan het soms ook best zeggen: Ik Ben Boos. vaak als het om onrecht naar anderen gaan. ofzo.
Nouja ik ben er nog niet uit. Ik hoop dat het boek helpt.
De titel lijkt voor mij geschreven.
Want ik zeg altijd omgedraaid: ik ben niet boos, ik ben verdrietig. Nu uitvinden of omgekeerd ook kan.

Dus. Tot zover de bieb...
Ohwja. Mocht het me niet lukken om deze boeken binnen een maand terug te brengen, dan was dit toh Echt De Laatste Poging. Vervelend, moet ik voortaan vaker boeken kopen :D

Gepeuter

Gepeuterd vandaag. Moeilijk.
Ik Wilde wel. Had me 'mooi' aangekleed dus dat voelde ook wel okee. Kwam ook nog wel rustig binnen. Vastberaden om Wel goed mee te werken En Wel dingen eruit te halen.
Maar Niet het achterste vna mn tong te laten zien. Ik voel me gewoon zo'n sukkel als ik me kwetsbaar opstel nu bij haar. Omdat ik weet dat ze me misschien niet gelooft, anders over dingen denkt.. Me misschien gewoon een eigenwijze sukkel vind...
Toen ik onderwerpen moest noemen heb ik dagbehandeling gezegd, lekker veilig :D. Kan in ieder geval geen foute keuze zijn, en is voor mij niet heeel moeilijk (hoewel het natuurlijk over agressie ging, dus dat vond ik wel moeilijk, maar ik hoopte het vast een beetje uit te kunnen zoeken voor ik maandag in het diepe val)
En daarna vroeg ik plompverloren of ik mn dossier in mocht zien...
*slik* dat was er ineens uit. Een idee waar ik wel eerder mee gespeeld heb. Eigenlijk wil ik niet weten wat er instaat.. Zo bang om te lezen wat ze denken over me, angst voor de confrontatie. Maar misschien ook zekerheid. Wat ze denken, of ze me echt zien als aanstelster... Zeker nu.. ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben...
Moest van peutje uitleggen waarom dat zo ineens... Moeilijk. Lukte echt niet goed.
Uiteindelijk hebben we het meer dan een uur gehad over eerlijk zijn, vertrouwen en angst. Eigenlijk dus gewoon angst..
Hoe moeilijk en angstig het is om te zeggen wat ik echt denk. Om te zeggen wat Ik echt voel. En niet wat ik denk dat ze wil horen.
Hoe moeilijk het is om nu, na 3 jaar hard werken, erachter te komen dat het niet hard genoeg was. Hoe schuldig ik me voel.
Als ik maar harder geprobeerd had, beter geluisterd had, minder eigenwijs geweest was... T is een soort falen.. zo schuldig, zo'n loser.. Ze hebben weer zo gelijk...
Toch weet ik dat ik het hard geprobeerd heb... Ik weet ook dat ik regelmatig tegengas gegeven heb.. Omdat het niet goed voelde, of ik dacht dat ik het niet kon. Maar na even aandringen liet ik me dan 'makkelijk overhalen'. Ik wilde zo graag willen wat zij wilde. Om haar 'blij te maken', om het 'veilig' te houden, maar ook omdat ik wilde dat het waar was, dat haar weg de goede was. En dan wilde ik het graag volgens haar manier doen: dat was dan de weg naar 'beter', en die is nooit leuk. Dus ging alles weer opzij, en probeerde ik het wel.
Omdat tegengas veel te onveilig was: ze kon boos worden, of denken dat ik niet gemotiveerd was. Het was ondankbaar en ondermijnde haar, ik bedoel, wie ben ik nou. Maar ook gaf tegengas aan dat ik twijfelde aan haar 'oplossing', eigenlijk dus dat ik twijfelde aan haar. En dat kon niet. Mijn peutje is zo lang mn houvast geweest, mn toekomst hoop. Twijfelen aan haar was (en is) hetzelfde als twijfelen aan de toekomst.. Telkens als mijn vertrouwen in haar verminderde viel ook mijn vertrouwen in 'beter worden' of 'therapie' weg. Ik dacht 'zoek het maar uit, ik ben niet gek ik heb niets nodig' of juist 'het heeft geen zin meer, ik ben niet meer te redden, dan maar dood'. Alles of niets dus...

En nu.. Nu weet ik het niet... Het idee van wisselen van therapeut jaagt me minder angst aan. Omdat het hoge woord eruit is? omdat ik niet meer op mijn tenen hoef te lopen bang om haar te verliezen? Ik ga er vanuit dat ik al verloren heb, dus eigenlijk niets meer te verliezen :).
Maar ook: hoop op beter? Een betere samenwerking, een nieuw iemand om in te vertrouwen, een nieuwe hoop op toekomst, verbetering?
Angst ook.. veel angst... We gaan haar missen, ze was/is belangrijk.. En dan ineens nooit meer zien.. net als mw toen... Kunnen we dit, weer iemand verliezen? En een nieuwe, wie zegt dat ie het weet... het ligt aan ons... En moeten we die dan weer vertrouwen? weer binden? Weer iemadn die belangrijk gaat worden en waarvan we vantevoren weten dat het eenzijdig is, tijdelijk. Dat we die kwijt gaan raken.
Is dat het waard.. Weegt de kans op verbetering op tegen de moeite en het verdriet...

Wat ik nu van mijn peut zou willen was de vraag... Hoe zij mij kon helpen komende tijd... Ik weet het niet goed.
Stoppen met aandringen schoot me te binnen. Maar ik beet 10 keer liever mn tong eraf dan dat te zeggen... Dus, zelfs na lang aandringen heb ik gezegd niets te weten. Uiteindelijk wel ook gezegd wel iets te weten, maar het niet goed te weten en daardoor erg bang om wat te zeggen. Dat snapte ze wel geloof ik.
Maar het geeft haar niet meer geduld ;) Eenmaal gezegd en onder woorden gebracht lijkt het soms 'over' te moeten zijn. Ik hoor haar vaak zeggen: Ja, maar dat is een oude bekende, dat weet je toch.. het lijkt wel of we telkens weer bij dezelfde angsten terugkomen... Dan denk ik telkens: ja, maar omdat je nu weet dat ze bestaan zijn ze niet weg.. Er is feitelijk nog niets aan veranderd hoor... Waarom zouden ze nu dan ineens geen rol meer spelen?
Maar goed.. wat zou ik van haar willen...
Dat ze dingen soms van me aanneemt? maar helpt ze me daarmee.. Ik weet het niet.. maar als het gaat over wat ik graag zou willen.. Dat ze dingen die ik met moeite zeg.. dat ze dan niet nog drie keer zegt: weet je het zeker.. ofzo?
Ik weet het nu gewoon niet.
Ik dacht dat ik wel uit zou komen door mn handen een tijdje te laten denken.. Valt tegen. Morgen verder misschien.

Dagritme

Pfoei. Dagje zeg..
T vroeg opstaan lukt niet laatste tijd. Nouja, vroeg.
Ik vind dat ik er om 9 uur zo'n beetje uitmoet. Met het oog op goed dag/nachtritme enzo. Ik weet dat dat helpt, dat ik me dan beter voel. Dus dat wil ik wel graag.
En ik vind het ook wel zonde van de tijd als ik na 9 uur pas wakker wordt. Voor ik dan gedouchet, aangekleed ben en klaar om te gaan studeren is het toch al snel 11 uur... En dan heb ik maar een uurtje voor Vriendje thuiskomt tussen de middag. Dan komt er natuuriljk ook niet zoveel van werken..
Dus ik vind eigenlijk dat ik om 9 uur op moet staan. Deze week is het echter niet zo gelukt.. :S Wel alle dagen Voor 10 uur moet ik zeggen hoor. Okee, 9.57, maar dat is ook voor tienen. Toch baal ik ervan. Gewoon, omdat ik me dan bij het begin vna de dag al een loser voel. Omdat ik ook bang ben dat ik dalijk niet meer aan een 'gewoon' ritme kan wennen. Omdat ik zoveel tijd verslaap.. Schuldig, schuldig, schuldig. Meestal ga ik trouwens niet te laat naar bed hoor... 11 uur, 12 uur.
Ik heb waarschijnljk gewoon mijn slaap nodig. Maar om nu elke dag om 10 uur naar bed te gaan terwijl ik de dag daarna 'vrij' heb...
Nouja, ik ga het maar gewoon weer proberen verder. 10 uur is nog geen ramp. Maar het zit gewoon erg op het randje van lui enzo... Ik zou gewoon liever 9 uur hebben. Maar waarom ben ik dan nog zo moe... En voel ik me zooo rot...
(echt... als ik nog moe ben dan ben ik depressiever dan depressief... ;))

leren genieten

Zo. Ik merk dat ik echt steeds meer bewust kan en ga genieten van dingen. Dat ik niet alleen achteraf de lichtpuntjes in een dag steeds makkelijker kan zoeken, maar dat ik ze ook steeds beter kan veroorzaken, en er op het moment zelf bewust van ben dat het een lichtpuntje is :)
Fijn om dat te merken.
Fijn om eindelijk gewoon af en toe ongecompliceerd te kunnen genieten :)

Lichtpuntjes:
*Taak gedaan: schone wasjes
*Taak gedaan: even in studieboek gelezen
*Taak gedaan: groep 4 testjes afgenomen
*Groep 4 die het leuk vond dat ik er was
*groep 4 die erg enthousiast werd van mijn 'lesje'
*Twee keer een spelletje winnen :)
*een nieuw T-urn~pakje :D
*Klieder kladderen met verf
*Fruitjes in chocolade dopen :)
*Roze pudding met roze saus :) Gehaald door vriendje, na lannggg zeuren :)

Wolkjes:
*pas om 10 uur opgestaan (niet goed; dag en nacht ritme)
*voelde me vanochtend heel naar
*angst en tegenzin om naar de kinderen te gaan
*slecht gevoel over teveel eten/snoepen.. dik voelen

Niet te vergeten!

Verdorie, gewoon helemaal vergeten.. Hoe kan dat nou..

*Gele krokusjes in onze achtertuin, volop in bloei :D
Hoera :)

vandaag

Maandag al weer om.
Ben het weekend hard bezig geweest :) Zaterdag huis schoongemaakt, wasje gedraaid, nieuwe schoolopdracht begonnen. s Avonds lekker met mn schoonzusje en schoonnichtje (jaa sera ;)) Idols gekeken. Erg gezellig!!!
Einde van het verhaal is dat ik samen met mijn schoonzusje een erotische thuisparty ga organiseren :) Tuppenwareparty maar dan anders zegmaar :)
Erg grappig, en ik vind het ook erg leuk om te organiseren. Alhoewel ik nu eigenlijk een mailtje zou moeten sturen aan de genodigden maar daar nog tegen aan zit te hikken. Beetje perfectionistisch ;).

Vandaag wel goed begonnen. Douche schoongemaakt, wat schoolspul uitgezocht en toen naar thpie. Socio was AlWeer behoorlijk Bijdehant. Bestwel leuk eigenlijk. Ik vind het in ieder geval fijn als ze met humor reageert op serieuze dignen. Niet een geintje ervan maken, maar wel de humor ergens van inzien.
Thema van vandaag waren afweermechanismen, niet zo zwaar, en ik wist er al veel van, en boosheid. Dat was minder prettig.
Had gedacht dat het me niets zou doen, ik voel me nooit echt boos, maar t riep toch heel veel op. Ook omdat iedereen in mij door elkaar ging lopen kakelen.
Gelukkig hoefde ik nog niets te vertellen, ik wist echt niet wat te zeggen. Maar vond dat ook wel moeilijk omdat ik dus helemaal propjevol zat en we toen 'klaar' waren.
Heb daarna dan ook een tijdje 'toegekeken'.

Lichtpuntjes:
*schone douche
*schone was
*in het raam gezeten in de zon
*warme chocomel vinden in de koffiepot (op therapie)
*warme chocomel drinken in het raamkozijn
*complimentjes krijgen dat ik er leuk uitzag
*complimentje over het eten
*een pleegneefje erbij :D
*een geboortekaartje van hem krijgen :) (hoera, ik hoor er een beetje bij)
*lekker lachen met groepsgenootje
*vrolijk en druk bezig zijn en er goed uitzien als (individuele)peutje langsloopt
*samen chocoladefondueen als toetje
*een flair voor mezelf kopen en lekker even lezen
*Nieuwe grote kaarsen neerzetten en aansteken :)
*schone tante (sera's mamma) die even op visite kwam. fijn
*zomaar een mooie roze theedoek met bloemen krijgen
*mezelf even mooi voelen met mn roze maillot, rokje en roze lange jas... :$
*zelf oude vp bellen en tijdje bijkleppen
*gebeld worden door pleegmamma :)

Wolkjes:
*moeilijk met boosheid
*niet gedaan wat ik allemaal wilde doen
*verdriet en onmacht

en verder...

Het is niet onwijs zo dat de tijd 'vliegt' ofzo, sommige dagen lijken behoorlijk langzaam te gaan, en ik denk regelmatig aan mn logje, maar.. kweetniet.
Op een of andere manier lukt het soms wel en soms niet om te schrijven.

De weken en dagen kabbelen een beetje voorbij, ik vind het echt heerlijk dat ik nu bijna niets meer moet. Ik denk een beetje over wat ik ga doen op een dag, doe of meer, of minder, en kan daar best mee leven... Het idee 'ik heb nog een heel jaar, wat maakt het uit' verlicht een hoop. Wel weet ik wat ik wil doen en waar ik aan kan werken. De dingen zijn redelijk uitgezocht enzo, dat maakt het ietsje overzichtelijker. Hoewel het gewoon Veel blijft.

Huishouden soms wel soms niet. Maar wel ook steeds meer de rust om leuke dingen te doen of te plannen. Afgelopen weken twee boeken gelezen. Heeerlijk.
Wat heb ik dat gemist zeg...
Dus nu is de taak om heel dapper weer een abonnement op de bieb te gaan nemen... Ja toch maar wel weer.... Maar dat wordt wel een flinke stap hoor.. Bang om me weer in te schrijven, bang om boeken daar te lenen (en dat ze dan denken. .tsss hoe durft ze hier nog te komen), bang dat het Weer niet lukt om op tijd de boeken terug te brengen. Er ligt hier nu ook een boek uit de schoolbieb te verstoffen. Okee, dat was een minder-interessant-erg-informatief-engels-niet-te-lezen boek over ontwikkeling enzo.. En de school is een takkeend weg... Maar toch.
Taak voor volgende week: boek terugbrengen en twee opdrachten inleveren.
(jaaaaaaaaa er liggen er twee af en uitgeprint op mn bureau :D :D)

Vanmiddag maar een weekplan maken denk ik :) Ja! ga ik doen.
Nu maar eens werken.
Na mijn zeer verantwoordde ontbijt met chocoladekoekjes zou dat toch moeten lukken! :D *stopt er rustig nog een naar binnen*
Jongens, ik wordt moddervet, maar errug relaxed ;) (nouja...)