slapen

Nina gaat slapen. Het is alweer te laat, maar de tijd was ineens om.
Vastbesloten neemt Nina zich voor om nu eindelijk eens snags te gaan slapen.
Met als voordeel dat ze soggens misschien eindelijk eens op kan staan voor 12 uur.
Hoopt ze.
Maar hoe moet dat eigenlijk? snags slapen?

Nu?

Een hele avond is er om... Zomaar...
Zonder het te merken is de tijd voorbij gevlogen, verstreken...
Wat ik gedaan heb weet ik niet, het was zomaar ineens tijd.

Dus nu schrijf ik nog snel even een blogje. Want dat wilde ik gaan doen vanaaf.

Hard gewerkt vandaag, maar weinig gedaan.
Geprobeert te printen.
Wat een mysterie blijft dat toch altijd...
Doet ie het, of neit.... en waarom dan?

Wel gelukt, joepie!
Eindelijk schoolwerk wat uitgezocht.
Klasgenootjes gebeld, opdrachten bij elkaar gebedeld.
En wat blijkt: Nina doet het best aardig.
Voor iemand die straks een soort verslagenmap van de lessen van afgelopenblok in moet leveren en twee lessen heeft gevolgd... Heb ik toch mooi bijna de hele map compleet.

Dus als ik voldoende heb ff klasgenoten trakteren.

Reactiedingseltje!!!!!!!!!!!!!!

Mijn reactiedingseltje doet het weer :D:D:D

Never been prouder!!! (denk ik)

Nieuwnieuwnieuw

Nina had de kolder in haar kop.
Vandaar een heel nieuw uiterlijk van mn weblogje, en ook een bijgewerkte homepage.
Jaja, plaatjes online!!!
Nina is heeeeeeeeel erg trots op haar technische kunnen :)

Alleen mn reactiedingseltje doet het nog niet :(
Ik zal kijken of ik een link naar mn gastenboek kan maken.. das ook wel leuk!!! :D

hier

Binnen
omgeven door
warmte
en bezorgdheid
is het
eenzamer
dan buiten,
in de kou

mensen praten
lachen en zorgen.
hoe wen je aan
warmte
als een open raam
gewoon was
hoe wen je aan
ouders
als je altijd
alleen was

ik hoor de mensen
praten, zorgen, doen
kijk ernaar
maar kan h et
niet begrijpen
niet laten gebeuren ook
ziek zijn
wordt weggestopt
ik moet alleen
en koud zijn
Gedachten-raam
Open, en zonder
Deken
Als altijd.
Zoals het hoort
waar niemand
zich zorgen maakt.

Binnen
warm en veilig
huil ik stiekum
Eenzamer dan ooit
Sterk omdat
het niet anders kan
ik niet anders kan
Ondankbaar

Ik wil
naar buiten
rondrennen en
afkoelen
mezelf zijn
koud en ongeliefd

Ietsje beter

Nina heeft gehuild, Nina heeft gekermd, Nina heeft gebeld...
En nu zit Nina, met rode oogjes, weer achter de compu van schoonoudertjes...

Lang leve de oppasmamma die Nina savonds gewoon mag bellen....

"ja Nien, dat MAG. Je MAG je ook naar voelen..... He, meissie toch..."

Zo stom, toch gewoon even nodig.
Dat terwijl Tikker er toch gewoon was...
Even heel hard huilen, alleen in bed. Dat was ook even nodig. Lang geleden.

Nu, nu wil ik alleen nog Echt Praten. Over vroeger, nu, dingen die me dwars zitten. Dapper zijn of juist niet...
Me laten steunen of het zelf doen... Zielig doen of niet...

Ja, ik wil echt heel graag mijn oude maatschappelijk werkster terug! Hoe meer ik erover nadenk, hoe zekerder ik dat weet.
Ze mag dan wel niet veel weten over DIS, ze weet veel over mensen, en over mij. En dat vind ik eigenlijk wat belangrijker.

Hoe kan je leren met DIS om te gaan als je nog niet met jezelf om kan gaan... Kan je leren dingen onder ogen te zien als je niet weet wat, of het vaak niet durft...


Nina gaat zo naar bed.
Ze kruipt lekker naast Tikker en dan gaan ze samen liggen snotteren.
En als schoonouders strax thuiskomen van hun verjaardag, hopen ze al in diepe, diepe slaap te zijn.
Ja. Slapen en dromen.
Slapen, en vergeten...

blub

Soms vraag ik me af waarom ik dit allemaal doe. Het bijhoud, erover typ. Iedere keer meteen kijk of er misschien reacties zijn. Natuurlijk niet... Want hoe zouden mensen hier nou kunnen komen. En waarom...

Soms zou ik alles van de daken willen schreeuwen. Soms wil ik erover praten, erom huilen, erdoor krijsen. Wil ik gehoord worden, echt gezien worden. Eindelijk een keer gewaardeerd worden. Om wie ik echt ben. Niet een verwend meisje dat zich gek gedraagd, maar een dapper meisje dat zich logisch gedraagt.
Ben ik dat? Ben ik een dapper meisje?
Ik weet het neit meer.

Ik weet wel dat ik al heel lang niet meer naar de psygoloog geweest ben. Heel lang niet meer er echt over gebabbeld heb met iemand...
Ik weet niet of ik dat mis.
De psycholoog niet iig. Het babbelen wel denk ik.
Ik zie de mamma's nog wel hoor. Of spreek ze. Maar da's anders...
Kweetniet.

T lijkt wel... Omdat het over is dat het allemaal ook over is. Maar het is niet over. Het is er nog gewoon. In mij. En nu is er geen reden meer om zomaar bij * langs te gaan. Vroeger wel. Als het misgegaan was. Toch zou ik gewoon graag nog eens zomaar een pauze bij haar binnenstappen. Omdat het niet ging. Omdat het niet gaat. Nu dus soms nog niet. En ik weet niet waarom. Ik wil dat het gaat. Er werkt niemand meer tegen.
Ben ik dan inderdaad zo aandachtsziek dat ik niet zonder hun aandacht kan? Is het daar allemaal om te doen?
Ik weet het niet meer...

Heb de laatste dagen ook veel aan mijn maatschappelijk werkster moeten denken. Las over haar ergens, en had meteen veel verdriet. Juist omdat de laatste maanden de gesprekken tussen mij en Sera daar ook veel over gingen. Dat ik echt mazzel met haar heb gehad. Iemand die je denkwijze redelijk begrijpt. Die me hielp met de problemen die ik had. Die voor mijn gevoel ook echt een steun was.

Soms kon ik haar ook wel wurgen, maar ze zette me aan het denken. En meestal deed ik er wat mee. Al duurde het soms even voordat dat toegegeven werd.

Nu weet ik het soms niet meer. Met die psycholoog zie ik het niet meer zo zitten. Ik ben blij dat ik nu medicijnen heb hoor. En blij dat het beestje een naampje heeft gekregen (alhoewel, blij....). Maar nu? Ik geloof gewoon niet in haar.

Niet zoals ik in mw geloofde... En ik weet niet... Ik zou er gewoon veel voor over hebben als ik bij haar terug kon in therapie...

ALs ik gewoon eindelijk eens ongecompliceerd gelukkig kon zijn...

Is dit een heel fout moment om een van de mamma's te willen bellen?
...............................!..................................

Vakantie!

Nina gaat naar haar andere (eigen huisje) zonder internet om vakantie te vieren.
Dus hoor je een hard gebonk, dan is Nina met haar gipsenpoot vreugde sprongen aan het maken en vakantie aan het vieren!!

Warm

Okeej, Nina is toch wel ziek..... Gisteraaf moest Tikker sporten, en Nina zou toen heeeeeeeeeel braaf in haar bedje blijven of proberen iets rond te keutelen... afwassen ofzo, niet teveel.
Maar Nina heeft het warm. Te warm.
Ze moet zweten enzo. En zweten is vervelend.
Dus doet Nina het raam open.
Zo, lekker koel.
Nee, nog steeds warm.
Nou, dan maar voor het open raam liggen.

Dat werkt. Nina heeft het niet meer warm en kan lekker slapen.

Tikker schrikt zich wel een beetje een rotje als ie thuiskomt en Nina niet kan vinden.
Zoekend vind ie haar achter het gordijnententje voor het open raam. Slapend en errug niet meer warm.
Nina snel terug in bedje dus...

En nu, de volgende dag, gaat het wonderbaarlijk stukken beter met Nina...
Alleen TIkkertje is nu ziekies :(

Tsja, te lang voor het open raam gestaan he... dan krijg je dat....

Geen tekening?

Soms doet de tekening het niet :( zal kijken of ik m bij de plaatjes op mn algemene site kan zetten... later... ooit...

Tekening

Mijn kleine ikje vond ziek zijn niet zo leuk... Dus mocht ze kleuren van Tikker.. niet in bed natuurlijk, in een bedje op de bank!!! Feest!

Ziehier de wereld door de ogen van kleine Nina:




Ohw, het is trouwens een kerstboom, Nina in bed, omdat ze ziek is, Tikker NIET in bed, omdat ie niet ziek is, en keelsnoepjes voor de kerstboom en Tikker zodat ze niet ziek zouden worden...

LIef toch?

nietus!

Ik ben NIET ziek, hoef NIET in bed te liggen en heb al helemaal GEEN koorts!
Dat jullie het even weten!!!!

School

Morgen weer naar school. Doe alleen twee keer in de week een uurtje theorie dus das wel te doen. Morgen wil ik een uurtje in gaan halen zodat ik een vak af kan sluiten, en ik heb een date met mijn toekomstig stagepartner....

Jaja, een superlieve klasgenoot die me ook iedere keer alle opdrachten (uitgewerkt!!) doorstuurt gaf ook deze boodschap door.. Dus ik mn stoere schoenen aangedaan en haar gebeld. Nou, ze wilde wel! Morgen afgesproken. Toch wel een klein beetje zenuwachtig.. Maar jah... Een vreemde.. kweetneit, zie er niet eens zo heel erg tegenop... Gek?!

Nou maar hopen dat de school niet gaat zeuren wegens DIS of gipsenpootje, en dan ga ik het gewoon proberen!!!

F*ck alle mentoren, ik laat mijn DIS de pot op gaan, en ik ga gewoon ff stagelopen!!! Wsl bij mijn oppasmamma :D:D:D

En ergens in Tokio, maar dat maakt me niet zo heel veel uit...

Genieten!

We zitten lekker op te passen. tikker is mee, de kinderen zijn beide onder zeil, Tikker zit heel lief de kleine zeemeermin 2 te kijken en er staat een appeltaart te geuren in de keuken....

Wat wil je nog meer?!..... Das toch optimaaal genieten!!!

D.i.p.!

What's wrong wiht me.. Ik heb een dag vrij, een heerlijk weekend gehad en zomaar, klaboem zakt het ineen... Ik wil huilen, gieren brullen. Me aanstellen als een klein kind, en dit allemaal zonder reden... Er is nix gebeurd, en ik zoek ineens contact in een chat waar ik al lang niet geweest ben (okeej, ook vooral omdat het niet kon).. Wil praten en uithuilen.. Weet me ineens geen raad. Waar komt dat donkere gevoel vandaan.. Hoe kom ik eraan.. En beter nog, hoe kom ik er weer af....

Afgelopen dagen waren zo gezellig.. Genoten van al het sinterklaas, van de families die lief en aardig waren, van dat ik zo verwend ben, niet alleen met kadoos, maar ook gewoon hoe mensen doen...

Ik zit hier in mijn warme nieuwe trui die me aan matsmamma doet denken en met mn muts op en probeer het gevoel terug te halen, maar het wil ff niet....

Sint update

pfff.. wat een gestress.. wel sinterklaas vieren, niet sinterklaas vieren. Ouders bellen of juist niet...
Ik wist eht niet meer. Savonds 5 december stortte ik even full time in. Tikker belde voor mij, en we gingen wel. Van de ruzie was weinig meer te merken, en we hadden een gezellige avond.

Toen, gister naar Tikkers ouders.. Beetje onwennig nog, z'n zus was er ook. Maar t werd steeds leuker.. Nee, vanzelfsprekender... t was warm en hartelijk en ongedwongen... En ik heb genoten!!! Ik ben ook nog gruwelijk verwend, zowel door mijn als door zijn ouders.
Zit hier nu in mn nieuwe trui, met daaronder mn nieuwe hemdje en mn nieuwe onderbroek.. mn nieuwe sokken zitten in mn nieuwe tas... sjee.... En vannacht heerlijk geslapen in mn nieuwe pyama.. Samen met Tikker, dicht tegen hem aan..

Het geluk spoot er aan alle kanten uit. Warmte van binnen, en twinkelende ogen... Nu nog, zit ik hier na te twinkelen.. Terwijl TIkker naast me staat te grijnzen (wordt ook een gewoonte van hem lijkt wel) en zusjelief de keuken schoonmaakt (onder lichte dwang). WAUW...

Nu strax alle familie op bezoek :S Nouja, dat zal vast wel net zo leuk worden als gister.. Toch zou ik willen dat mijn roomy erook was. Jaja, Sera behoort tot mijn toekomstige schoonfamilie :D (okee, daar heb ik ze op uitgezocht, maar toch...)
Sera voelt zich naar.... arme ziel......

Mooi...

Deze kwam ik net tegen... Hij is zooo mooi... Traantjes rollen..

Ik weet
Dat jij wilt stoppen
Wilt opgeven, te moe bent

Maar ik kan je niet laten
Niet loslaten en laten gaan
Ook al weet ik
Dat dat is wat jij wilt

Ik weet
Dat ik je eigenlijk
Moet laten gaan

Maar nog meer dan normaal
Hou ik je vast
Zeg ik je dat ik van je hou

Vecht ik het leven mee
Waar jij zo moe gevochten in bent
Waar jij zo tegen op ziet
Waar jij zo graag uit wilt

Maar dat leven, die persoon
Vind ik zo mooi
En wil ik nog niet laten gaan

Wil ik juist nu
Stevig vasthouden
Mee vechten in de storm

Hoewel ik weet
Dat jij wilt gaan
Kan ik je niet loslaten
Ook al weet ik

Dat dat is wat jij wilt.

gdiggies ofzo

Mijn lijf
Is vriend en
Vijand tegelijk
De spiegel
Laat alleen zien
Wat ik niet wil zijn
Mezelf




Dis
Was mijn vonnis
Levenslang
Voor hun misdaden
Gestraft
Omdat ik geprobeerd heb
Mezelf te redden




Woorden rollen uit mijn mond
Het verhaal hoort niet
Bij mij
Maar mijn gevoelens
Herkennen de zinnen
Weten wat er
Met de woorden wordt
Bedoelt. Laten mij voelen
Wat ik niet meer weet
Vertellen me de
Waarheid
Al is het
Niet de mijne
Maar
Die van mij.





Waar ben je
Blijf bij me
Laat me
Met rust

Kom nou,
Ik mis je
Alleen
Geen rust.

Ruzie...

Pijn, verdriet. Ik ben te ver gegaan deze keer. Weggelopen. Zomaar mijn spullen gepakt. Ervandoor... Bellen, weg.

Schaamte. Voor wat ik heb gezegd, hoe ik heb gedaan. Dat ik zo koppig moest zijn, zo brutaal.

Spijt. Dat ik zo vol moest houden. Mezelf niet in kon houden, zodat we nu ruzie hebben.

Het besef dat IK weggegaan ben. Voor mezelf gekozen heb. Knap, of koppig?

Woorden, veel woorden. Ondankbaar. Ze is vanmiddag nog met me op stap geweest.

Egoistisch, eigenwijs, brutaal

Maar ook stiekum boos op hun onbegrip. Hun handelswijze. Het verdriet dat ik nu heb.

Verdriet, vooral veel verdriet. Omdat ik, door mijn eigen koppigheid, ruzie heb met hen die toch zo belangrijk voor me zijn. Ik voel me gekwetst, en de in het water gevallen droom doet zeer.

Veel verdriet. Omdat we allebei net zo koppig blijken, alleen onze eigen belangen kunnen zien. Om dat we zoveel op elkaar lijken.

En ik vindt het naar dat ik ze zoveel verdriet doe. Terwijl ik ze juist zo dankbaar ben voor de goede zorgen. Heus wel doorhad hoeveel ze daarint stopten.

Kapot, door een stomme RUZIE!

Oorlog

Nina is sad... Ernstig ruzie gehad met ouders.. Me op laten halen (weglopen ging zo moeilijk) en per direct weer terug verhuist. Fijn hoor, de aankomende feestdagen die we gezellig met z'n allen gaan vieren.
Ik weet niet hoe dit ooit nog goed moet komen. Of het ooit nog goed kan komen...
En ik voel me echt n ondankbaar kreng na alle goede zorgen van afgelopen tijd....

meer volgt.. Ligt geschreven thuis, maar mn laptop ligt nog bij ouders, dus kan het niet uittypen.