Meevallertje

Na een hoop tegenzin opzij te zetten ging ik gister toch nog maar naar school. Ik wist dat we nog moesten hardlopen en ik HAAAAAAAAAAT dat echt. En mezelf dan ook erbij omdat ik het niet kan. Punt een heb ik een slecht conditie en lig ik na driehonderd meter op apegapen, punt twee, na vierhonderd meter weet ik meestal niet meer waar ik mee bezig ben...

Dus je begrijpt dat ik er erg naar uitkeek om met de hele klas te gaan lopen. NOT.
Na een rondje om de baan was ik dan ook totallement de weg kwijt. Dus ben ik maar gestopt. Ja, je gaat natuurlijk niet hardlopen als je niet weet waar je bent en waarom je hardlooopt. Een klasgenoot was zo vriendelijk mij even op de hoogte te brengen en me weer te begeleiden naar de wereld van school.

Op zich niet zo leuk, maar superreaktie van de klas. Jammer alleen dat we een nieuwe leraar hebben die zich ernstig afvroeg wat er gebeurde.
Dus ik aan het eind van de les ernaartoe.. bibber bibber...
Wat blijkt: die gast studeert psychologie. Zoow, kon ik ff een lang verhaal heel kort samenvatten.. Hij stelde nog wat vraagjes, maar snapte het wel. We moestn maar ff kijken hoe het ging en of er iets aan te doen was..

Echt hoor, ik voelde me 10 kilo lichter en een stuk blijer.
Pfff.. echt de beste reactie tot nu toe die ik gehad heb bij ons op school!

wie is er gekker?

Af en toe wordt Nina wel een beetje moedeloos van deze wereld... Gaat ze twijfelen wie er nou gekker is, zij, of de wereld.

Vandaag, zag ze tijdens de les een klasgenoot uit de projectgroep in van verre herkenbare jankhouding aan de kant staan. *lichte irritatie bij Nina* Dat iets niet gaat okee, dat je je naar voelt okee, maar dit meiske trekt er zoveel aandacht bij. *Nina geeft zichzelf op dr donder* Foei, wsl heeft ze het echt ff moeilijk. Jij zou het dan ook fijn vinden als je ff aan de kant kon zitten. *Nina gaat verder waar ze mee bezig was, ze ziet dat een klasgenoot erheen gaat en besteed er verder weinig aandacht aan*

Na de les.
Troostklasgenoot komt Nina tegen in de gang. Nina zoekt zielige klasgenoot voor het project, dus ze vraagt waar die is. Troostklasgenoot verteld: ja, bij jullie mentrix. Ja, ze is zo verdrietig over hoe JIJ gister deed. *Nina dr klomp breekt*

Dus.. nu vraagt Nina zich af.. Heb ik weer zo'n vertekent wereldbeeld? Deed de rest echt normaal en vatte ik alles weer verkeerd op en heb ik lullig gedaan? In mijn beleving niet... In mijn beleving wilde een gedeelte van de rest (waaronder zielige klasgenoot) gewoon proberen onder werk uit te komen en heb ik daar wat van gezegd en me toen teruggetrokken. Ik trek dat slecht, luie mensen in een projectgroep.

Maar dit trek ik ook slecht, die twijfel aan mezelf... Pfff.. NOuja, tot overmaat van ramp zag ik toen ook nog zielige klasgenoot bij mentrix zitten huilen. Mentrix vol aandacht... Dubbel Boink In Gezicht. Mentrix vind Nina alleen maar lastig, heeft nooit aandacht. Dat zal nu dus nog wel erger worden, want ze zal dus wel fraai bij mentrix hebben zitten huilen dat ik zo gemeen was....

*zucht* Ben ik nou echt zo gemeen??? Soms denk ik dat mijn ouders gelijk hadden. Ik ben een slecht kind, toen ik nog bij hun was leerde ik nog wat van ze, toen ging het beter. Nu, nu ik niet meer opgevoed wordt ga ik hard achteruit...
Ik wordt er zo moedeloos van...

Wat is waar, wie geeft mij een bril met de waarheid?

verplicht eetstoornissen surfen!

Anders ben ik al ff drie uur bezig aan een project over leerlingproblematiek. Waar het onze over gaat? Eetstoornissen. Dus surf ik al een tijdje over internet, verzamel informatie, bewerk het en zie teveel plaatjes. Dit alles roept dingen op, ik weet niet precies wat.
Misschien kweetniet, afgunst op de wilskracht van sommigen? Nouja, in ieder geval nog nooit zoveel pagina's over eetstoornissen bekeken. Gelukkig zitten in de meeste ook helemaal geen triggers enzo. Das wel fijn.

Anyway, ik heb er echt schoon genoeg van.

Frustratie!

Soms snap ik andere mensen niet. Zoals nu. We hebben een opdracht. Ik heb die via mijn lieve vriendje voor een groot deel al binnen. Ik deel die met de groep. De groep is blij. Daarna is er alleen maar ongein en is niets goed, niemand wil wat doen, en ik breng niets in. Help me onthouden dat ik nooit meer wat deel met mijn klasgenoten.

Ik wil zo graag naar huis.. Zat bijna in tranen achter de compu.. Niet goed genoeg om hier te mogen zijn, om met hun samen te werken, niet eens goed genoeg om al hun werk te doen...

Angst...

Het is zo Gek. Het gaat al een hele tijd goed. En als het goed gaat is het alsof het nooit anders geweest is. HET bestaat niet. Totdat het er is...
Zo verwarrend is dat.. dat ik soms twijfel aan mij. Of ik het me verbeeld heb.. Deze gezellige mensen kunnen niet die hel gecreeerd hebben...
Maar ik merk dat het in me bang blijft. Dat ik zenuwachtig ben als ze gaan komen, alles goed wil doen, voorbereid moet hebben. Dat ik angst voel als ze vragen of ik langskom...
Aan de ene kant gaat het nu dus heel erg goed, we kunnen gezellige tijden samen doorbrengen.. Aan de andere kant.. ik weet niet hoe ik het moet omschrijven. Ze hebben al een paar keer gevraagd of ik dan de hele dag blijf. Dat we gezellig een dagje met zijn drieen door kunnen brengen. Daar krijg ik meteen pijn in mn buik van. Bang, heel bang. Ik weet niet waar het vandaag komt. Ik bedoel, het is een heel normala voorstel, en het gaat heel goed laatste tijd. En wat kunnen ze nou doen? Een dagje mij gaan slaan?
Ik droom ook weer heel veel laatste tijd, maar kan me daar dan weinig van herrinneren. Ik wordt drijfnat wakker van mijn eigen stem of mijn vriend maakt me wakker omdat ik angstig lig te doen in bed. De beelden, herrinneringen vervagen meteen, maar het gevoel dat erbij hoort blijft.... een onbestemde angst, een donker gevoel met veel pijn en verdriet.. eenzaamheid...

Back 2 school

Vandaag weer naar school, ook wel leuk. Alleen wel een zwaar blok. Leerlingproblematiek. De onderwerpen zijn kindermishandeling, middelenmisbruik, deliquentie, depressiviteit, pesten en hoogbegaafdheid, eetstoornissen. Mag ik even afvinken waar ik al meer dan genoeg over weet?
Overal gaan presentaties over gehouden worden enzo...
Wordt wel pittig.. Ik zakte net bij het eerste college al aardig weg. T is gewoon heel erg bedreigend om die onderwerpen alleen al op het bord te zien staan, zonder dat er veel over gezegd wordt. Laat staan dat er wel veel over gezegd gaat worden dalijk.

Gelukkig heb ik de rest van de week nog vrij om aan het idee te wennen...

Nerdie

De nieuwe compu is ondertussen binnen! Leukleukleuk!!! helemaal mooi ook. Blij dat ik het aangedurft heb dat kleine stemmetje in me te volgen, mijn eigen zin... Hoe eng het ook was, ik ben er nu echt superblij mee.

Nou binnenkort misschein internet, en dan wordt het nog wel wat!!!!
Alhoewel ik wel bang ben dat ik dan teveel tijd ga surfen op zoek naar 'bepaalde' sites...
Das niet goed, dat weet ik.. De behoefte is normaal, maar het is niet goed.. Het haalt teveel dingen terug, roept teveel op.. EN toch kan ik het niet laten, MOET het gewoon...
Idioot..

Schuldig aan Dis

Morgen ga ik kijken bij Sera, die nu in dagbehandeling zit. Ze heeft open dag, en ik ben uitgenodigd! Leuk, ik wil weten hoe het daar is, psychologie trekt mijn belangstelling, en ik wil graag weten hoe Sera het heeft, haar nieuwe vriendjes leren kennen.

Toch zegt iets in mij dat ik niet mag gaan. Daar niet mag zijn. De afgelopen twee gesprekken met mijn peut gingen over sera en mij. Omdat we nu op hetzelfde terrein in behandeling zijn gaat ze zich ineens zorgen maken over hoe wij elkaar beinvloeden. Nu is dat vorige keer redelijk goed uitgesproken, ze zei gewoon dat Sera en ik het goed aangepakt hadden.. Ik voelde me zo trots.. En dat het misschien haar verantwoordelijkheidsgevoel was nu. Iets waar ze eerder neit over nagedacht had.. Het was zo raar.. Dat ze dat gewoon zo zei...
Ik had zo het gevoel dat ik fout was, daar niet meer mocht komen, Sera en de groep kwaad deed. Ik schaamde me, omdat ik DIs had, dus kon switchen, en de groep of Sera dan last bezorgen... ik heb er zelfs over nagedacht om ergens anders in therapie te gaan...
Ik wil gewoon niemand last bezorgen hiermee..

Maar nu ga ik morgen dus naar Seer, op de groep... En ik heb er zin in. En ik ben bang. Dat ik zal bewijzen wat ze eerst zei. Dat ik 'raar' zal gaan doen, ik heb het gevoel dat ik neit mag gaan. Daar niet hoor, niet mag zijn. En dus ben ik zenuwachtig.
Gelukkig gaat er nog een goeie vriendin van ons. Blij dat er dus bekendheid in de buurt zal zijn...
Maar toch... Wat als ik inderdaad wegraak, of raar doe? Wat dan? Zal ik iedereen tot last zijn?

Moet ik wel gaan....

Winkelwoede

Rare dag, rare dingen... Tijd vliegt en vertraagd, slaap ik of juist niet?
Energie wisselt zich af met moeheid zonder van te voren even te waarschuwen.

Ik besluit maar te gaan sjopppen. In het pashokje van de h&m weet ik ineens zeker dat er iemand door de spiegel naar me kijkt..Durf ik niets meer. Ik voel de dreiging, het gelach van achter de spiegel, zie ineens wat zij zien.
Snel eruit, verder, verder.. het volgt me, ze hebben me bijna...
Andere h&m, mooi, rustig... alleen maar vrouwen hier.. dat is fijn... Mijn ademhaling komt terug, de ogen durven hier niet naar binnen. Ik wacht, en kijk rond. Al snel vergeet ik ze weer, verdiept in het winkelen.

Feestje

En toen was het zover... Giechelde Sera de hele avond en liep met een huisvriendin druk van haar naar mijn kamer. Zelfs vriendjelief deed iets anders dan normaal...
Toen hoorde ik ineens stemmen.. Mogen we al binnenkomen...???
Ik herkende ze niet.. Paniekte even...
Naar beneden.. Stijf de hand van TIkker vast..

Het viel mee.. Het was mooi beneden. Met kaarsjes en lekkere dingetjes.. En de stemmen waren van mijn klasgenootjes.. Ik had nooit gedacht dat die zouden komen. Dat was zo'n leuke verassing!! Verder kwamen er de nodige vriendjes en vriendinnetjes en ben ik echt e-norm verwend met kadoos enzo. Zupah...

Het was zo heerlijk dat het allemaal geregeld was.. Ik heb nog wel een paar nachten wakker gelegen: wat als ze nou iemand vergeten, wat als ik nou wegraak, wat moeten ze inkopen en hoe moet het met de boodschappen?
Maar ik had mijn 2 vriendjes dus duidelijk onderschat! Jongens, jullie zijn geweldig!!!!

Dankjewel voor deze prachtige verjaardag!!!

Oud!!!!

Hoeihoei... ik ben jarig geweest. Het was superleuk, echt heel tofjes... Mn pleegmamma is lekker geweest met de kiddos, savonds mn echte ouders nog :)
En mn vriendje en roomie organiseren mijn feestje. Iets waar ik erg blij mee ben... Hoef ik niet te stressen: wie mag ik niet vergeten uit te nodigen, alles moet goed gaan, wanneer en waar moet het gehouden worden... wat moet ik halen..
Zij zijn er druk mee, en ik vind het hartstikke lief!!! Enn.. spannend... Ik ben benieuwd :) Ondertussen weet ik al wel wanneer het gevierd gaat worden. Is misschien ook wel handig om te weten :)

Maar ik heb er dus REUZE veel zin in. Weetje, JARIG ZIJN IS LEUK!!!!

peutenpraat enzo

Twee uurtjes na mijn therapie (waar ik niet veel meer van weet!! GRmblh!) werdt ik gebeld door mijn roomie uit de kliniek. Dat mijn Peutje zomaar bij haar binnen was komen vallen... Om te vragen of ze mij nog gezien had, hoe zij ermee omging..

Mijn eerste gevoelens zijn tranen in mn ogen, huppeltje in mijn hart... Ze heeft gewoon aan me gedacht, buiten werktijd.. Snikkie... Nu weet ik het niet zo goed... Roomie vond het niet zo leuk geloof ik.. Bang dat roomie boos is...

Zit nu op te passen.. Vorige keer had ik afgezegd omdat ik zo in paniek was.. Nu gaat het goed. KOn ik heerlijk genieten van het voetbal met de oudste en Tikker. Lekker het kleintje in bed gestopt, nog ff geknuffeld...
Kheb ook eindelijk gezegd dat ik het naar en moeilijk vond als er afspraken op het laatste moment niet doorgingen, of gewoon niet goed gemaakt worden ( we hadden tussen zeven en half acht afgesproken, wij haasten ons en er is niemand hier.. dan baal ik wel een beetje) of er iets misgaat. Ik kan daar niet goed tegen, het levert veel onrust op. Dat weet ik, we hadden het er in therapie ook over gehad vorige keer. En toen zou ik dat dus proberen te zeggen. Dat heb ik nu gedaan. Wel heel eng. Omdat ik dr niet wil kwetsen. Eigenlijk geen commentaar wil hebben.. Niet boos ben, en dat ook helemaal niet wil zijn. Ik niet wil dat ze het gevoel heeft dat ze iets fout doet. Ze doet namelijk zoveel.. Zo onwijs veeel. Goed dan bedoel ik... Zonder haar had ik waarschijnlijk nog thuis gewoont, met twee blauwe oogjes en als slaafje... Ik wil het niet weten...
En nu moet ik haar een beetje gaan vertellen dat ik iets niet zo fijn vind... Maar ze deed er heel gewoon over. Maar ik ben nog wel een beetje bang... Beetje boel nog wel eigenlijk.. Vind dat ik het niet had moeten zeggen. Dat het ondankbaar is. Nou gaat ze volgende keer misschien anders doen of me niet meer meevragen omdat dat te lastig is of is ze boos... Ik ben ook wel een beetje ondankbaar.

Maar ik heb het wel gezegd. Ik hoop dat Quintien gelijk had en dat het goed is. IK hoop het zo... T voelt nog neit goed... Helemaal niet goed eigenlijk.. Maar ik heb t wel gedaan. En dat is wel dapper. Dat mag ik wel zien en zeggen. Ik ben best dapper. Ja. Dapper. En bang. Bang en dapper... Pff... ik ga bij tikker liggen denk ik.

Blij

Zucht.. Nina voelt zich lichter.. Tentamens zijn achter de rug, er zitten een paar ongedwongen weken aan te komen! Het zonnetje scheen, het was een heerlijke dag om 3 uur lang cricket te spelen, wat wil je nog meer.
Klasgenoten die zelf aangeven dat ze het wel leuk vinden om op je verjaardag te komen.. En dat je dan moet zeggen dat je niet goed weet omdat je lieve vriendjes dat voor je organiseren.. Straaal!!!!!!!!!!!!! :) Heerlijk!
dat vind ik ook wel heel heerlijk, dat ik me geen zorgen hoef te maken over mijn verjaardag. Laat maar komen, ik zie het allemaal wel. Het hoeft niet perfect, ik ga niet stressen, ik zie het wel en ik ga gewoon genieten!! Hoop ik..

Maar het idee is goed!
Nu genieten van de vrijheid en de zon (ik zit dus in een hyper-up nu)

Daydreamer

Mijn leven schommelt heen en weer tussen totally up, and all-the-way down.. En iedereen lijkt daar invloed op te hebben, behalve ikzelf. Ik zou het aardig doen als achtbaan momenteel, iedere keer weer genietend in de zon op de top en dan gillend de eindeloze diepte in. Het veranderd van minuut tot minuut. Of moet ik zeggen van dag tot dag, aangezien ik het grootste gedeelte van de minuten op een dag kwijt ben.

Ik kom terug tot leven ontdekkend dat ik nog niets aan mijn tentamen gedaan heb, dat ik niet of juist wel gegeten heb (te zien aan de niet of juist wel rondslingerende resten daarvan), en puzzelend waar ik ben en wat ik gedaan zou hebben.
Ik probeer het niet te laten merken. Schaam me. Zelfs bij de mensen die het weten. Gewoon, omdat er zoveel aan me voorbij glijd, ik zo weinig grip op dingen heb, en dit zelf allemaal niet eens kan bevatten.
Ik vraag me veel af of ik droom de laatste tijd. Ben er voor mijn gevoel dan niet zeker van of ik ineens 'wakkker' wordt in de echte wereld, of dat ik weer droom terwijl ik denk dat ik wakker ben. Het is zoo onwerkelijk. De dingen glijden echt langs me heen. Het is ook heel moeilijk om me dan ergens druk over te maken. Alles lost zichzelf wel op. En zo niet, nou, dan verdwijn ik vast wel weer....

Zonniger!

Het zonnetje
op mijn gezicht
dringt langzaam
door
in mijn hoofd.

Breekt daar met
vlagen
Door de wolken
En verlicht zo
mijn gedachten
verwarmt
Mijn hart

Ik hoop
Dat de winter
snel voorgoed
voorbij zal zijn

Fijn!

Fijn.. Als je samen met je huismaatje naar therapie kunt gaan. Kleppent kunt wachten.
Fijn ook, als je vriendje en je roomie je opwachten. Zodat je na je hard-werken-therapie meteen even kunt schuilen. Je even kan verstoppen. Even jezelf zijn..

Fijn.. Om te merken dat je gemist wordt. Om te merken dat je welkom bent, ook daar! Om eindelijk een beetje eenheid te hebben met de therapeute.. Het gevoel te hebben dat je een band opbouwd.. die er voorzichtig aan komt...

Pijn... in mn hartje, maar ook fijn, om me heen!

donkere daagjes

Weinig op mn blog, wel veel geschreven. Alleen niet de rust nemend om alles uit te typen, te plaatsen.
De dagen worden weer iets donkerder, ik merk het, aan het veel willen slapen, de dwangmatige gedachtes, het nergens zin in hebben. Een patroon dat ik begin te herkennen.
Gelukkig valt het allemaal nog errug mee. Met veel slaap smiddags en af en toe een paniekaanval tussen door krijg ik nog best wat voor elkaar.
Stiekum ben ik daar best een beetje trots op!!!

op school na de les...

Even tussendoor vanuit school

Laat me zijn
Wat ik niet ben
Geef me rust
In mijn hoofd
Ik probeer
Maar paniek
Maakt me in de war
Ik oefen
Maar ben gedoemd
Te fallen
Meedoen
Kan ik niet
Ook dat
Probeer ik
Ik kijk
En luistermaar
Zie alleen
Een snelle massa
Hoor
De aanwijzingen
In mijn hoofd
Rennen ze door elkaarWanhopig
Zoek ik
Kenmerken
Kijk
Kijk nog een keer
Maar het blijft
Een snelle brij
Hoog
En laag
En opzij
Naar voren
Maar hoe?
Hoe
Doet ze dat
10 keer kijken
lijkt
nog niet genoeg
mijn lijf
staat los
en mijn ogen
zijn dom
gedoemd tot fallen
te dom
om te leren

onwil
lijkt het
irriitatie ontstaat
ik ben
en voel me
waardeloos
een zeur
de Spiegel
kijkt minachtend terug
doet niet voor
wat ik zo graag wil
loze ogen
kijken paniekerig rond
proberen de rust te vinden
die de verwarring zal verdrijven
proberen
niet te huilen
weg te lopen

de mond
maakt herrie
zet zichzelf voor schut
om maar niet
te hoeven schreeuwen
druk bezig
om maar niet
te fallen
te voelen
toch te fallen

ik ben
mislukt…

NIET!

Nina huilt, nina haat, nina schreeuwt. Nina wil geen DIS meer, Nina wil haar hoofd eraf. Rust. Eindelijk.

Ik haat het, ik haat het echt. Ik heb vanmiddag schijnbaar ruzie gemaakt met mijn vriend en ik weet er nix meer van. Ik heb hem gewoon hartstikke veel zeer gedaan en ik weet er niets meer van. Dat haat ik. Ik wil zelf weten wat ik doe, zelf dingen fout doen, en ze ook zelf weer goed kunnen maken... Ik wil dit gewoon niet...

Hoe meer ik er ook over lees, hoe meer ik en alles in me begint te protesteren... Geef me een gebruiksaanwijzing asjeblief, wat ik hiermee moet... want ik ga eraan kapot.

En ik geloof dat ik een heleboel mensen mee aan het nemen ben onderweg naar beneden. Terwijl ik dat helemaal niet wil.
Help...

weekend

Lekker he, als je donderdag om 11 uur al weekend hebt!!! Sera is haar eerste dagje away... kvin ut zooo spannend voor haar!!!

Wil onwijs graag weer mn oude mw bellen. Probeer dat ook al een paar dagen, maar het lijkt zo stom... Voelt onwijs stom. Nah, msgien meel ik haar nog wel ofzo. Dat durf ik nog wat makkelijker.
Ik meot ook nog steeds het ziekenhuis bellen.. Maar ik durf niet.. stom he... Tikker ongeduldig, ikzelf ook onzeker.. Balen gewoon.