Woensdag

Gisteraaf was gezellig. Een vriendin van trainen kwam Greys anatomie kijken. Schrok een tijdje terug wel erg toen ik erachter kwam dat ze bijna niet lijkt te eten, maar het is sowieso een meisje waar ik weinig hoogte van kan krijgen.
Toch kunnen we erg gezellig keten samen, dus t was leuk.

Vanochtend weze peuteren. Ff wat dingen besproken en afgesproken. Over vervanging tijdens haar vakantie (ja Sera, ze heeft een eigen leven, en Ja, ze heeft ook zowaar gezegd waar ze heenging toen ik er naar vroeg! ;)), over de gemaakte afspraak bij andere instelling, en ook over hoe klote het ging laatste tijd.
Was wel goed om er met haar naar te kijken. Kon mn crisisplan wel weer wat aanpassen. Denk dat er veel aankomt op een 'eigen plekje' creeeren als ik me rot voel... Was bizar genoeg maandag ook al thema bij pmt.
Toen was ik ook al zo superemotioneel eronder enzo. Dush.. weer wat om te oefenen ;).

Vanmiddag op school was ouderwets: 4 oud klasgenoten, 1 tennisbaan, ik die het wel leuk vind, maar van schaamte en onzekerheid niet weet wat ik moet doen..
Klinkt bekend he? Achja.. maar toch wel leuk gespeeld samen.

Achteraf weer moe, op enz. dus maar ff lekker plekje gefixt. Nu gaat t op zich wel. Lessen voor morgen zijn voorbereid (ja wel eng), en ik heb eigenlijk geen zin in morgen, maar ben vastbesloten vroeg naar bed te gaan.
Zien wat er van komt ;)

Dinsdag (en al bijna avond ;))

Whoei.

Stiekum denk ik bij mezelf: zou ik aan de beterende hand zijn.. zou het dal bijna over zijn... Maar dat wil ik niet denken, dat kan alleen maar tegenvallen.
Maar feit is dat vandaag best okee gaat.

Ik was gister al even bij een vriendin langsgelopen 'zomaar', en mn schoonouders waren hier geweest, dus ik merkte wel dat ik weer wat meer zin had ni 'contact'.
Vandaag op tijd opgestaan, wasje gedaan, stukje afwas gedaan... Wat opgeruimd.. Gewoon simpel wat kleine dingetjes in en om huis.
Kvoel me echt te stom voor woorden dat ik daar trots op ben, maar goed.. Feit is ook dat het me afgelopen weken geen reet kon schelen... En nu bekommer ik me er tenminste weer wat om. Dat voelt wel goed.

Vlak voor de middag kwam de vriendin van gister hier 'zomaar' even langs. Ook fijn :). Weer even een half uurtje aanspraak.
Toen zij weer weg was, en vriendje gevoederd en wel weer naar zijn werk was even gezeten met een boek.
Toen toch maar boodschapjes gaan doen, en meteen enthousiast wat dingen voor het eten voorbereid. Daarna zelfs nog aan mijn lessen voor donderdag gaan zitten.

Halverwege werd ik gebeld.. Onbekend nummer.. Mn hart sloeg over ik dacht: neee.. maar het was Wel al van de behandeling waar ik over nadenk....
Bibber de bibber, ze belde ongeveer 3 dagen te vroeg, maar uiteindelijk staat er nu een afspraak voor een orientatie/informatie gesprek.
Whaaaa.
OP een dag dat Sera en Ik eigenlijk allebei niet zo goed konden.. Maar ik had al twee keer gezegd: sorrie, dan kan ik echt niet... Dus.. :( durfde dat niet nog vaker te zeggen.. Heb wel geprobeerd om m laat in de middag te gooien...
Nou hopen dat Sera niet boos is en wel kan.
En anders heb ik heel dapper besloten dat ik alleen ga. Denk ik.

Nu, ik ga lekker nog even lezen of een spelletje doen, en genieten van het productieve gevoel. Straks nog trainen, beetje twijfelachtige zin daarin ;)
En vanavond komt er een vriendin van trainen mee om Greys Anatomie te kijken!
jeeee, het is weer dinsdagavond!!! ;)

maandag

kheb net de foto's gekregen.. Oi... valt me heel erg tegen... Er zitten wel een paar mooie bij hoor.. maar de meeste zie ik er uit als een heks!!!
Wat me meeviel was dat ik niet zo dik leek als ik gedacht had...

Kheb nog steeds mn dekbed op de bank liggen. Kvoel me zo rot telkens, en kwilde gister niet alleen liggen boven.. Zo kon ik bij Vriendje liggen. Heb daar ook geslapen, Vriendje heeft me laten liggen toen ik in slaap gevallen was. Dat was fijn.
Vanochtend met veel pijn en moeite naar PMT.
Kheb daar eerlijk gezegd hoe ik me voel, en hoe moe ik het ben, en meteen gingen er natuurlijk tranen. Gezien iedereen nogal bedrukt was gingen we toen ons eigen plekje bouwen...
Vond ik echt onwijs moeilijk. Niet omdat ik niet wist hoe ik het wilde, maar omdat ik gewoon de spullen niet durfde te pakken.. Ik dat niet waard was...
Dus ik begon ergens in een hoekje, met een touwtje om me heen om aan te geven dat het mijn plekje was.. Op aanraden van de peut, die ff aan kwam geven hoe kwetsbaar mijn plekje was heb ik m toen afgebakend met 5 enorme pilonnen die samen een muur vormden.
Dat voelde ook wel beter..
Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik zoveel kussens als ik dragen kon meegenomen naar mijn hoekje... Ik voelde me heel opgelaten, maar het was wel Mijn hoekje toen... T liefst hadik ook nog een van de dekens gepakt, maar dat was teveel gevraagd...

Ik schaamde me zo dat ik al die spullen gepakt had enzo.. En aan de andere kantw as ik ook gewoon heel erg blij met mijn confortabele plekje.

Oeh, en nu moet ik er kijken!

Vrijdag

zo. weer een dag verder. Kzou eens uit moeten rekenen mn hoeveelste dag dit is ;) kan ik ze lekker aftellen ofzo ;) Nee flauw.

Nuttig dagje gehad vandaag. Stage was fijn. Kwas eerst wel nerveus, maar het ging gewoon goed enzo, ik kon er ook van genieten. Weetje, ik vergeet gewoon hoe leuk ik dit eigenlijk vind! Eerlijk gezegd vond ik dat ik het best goed doe met de kiddies enzo.

Maar pfff. Vannacht weinig geslapen. Tweede nacht al. Veel spoken in mn hoofd, veel herbelevingen. Mn gedachten draaien enzo. Kom er ook niet echt goed uit dan.
Ik ben op zich wel wakker ,en weet dat ik dan misschien iets anders moet gaan doen, maar ja, ik moest vroeg op.. Was bang dat als ik niet in bed zou blijven liggen en zou blijven proberen om te slapen, dat ik dan morgen helemaal verrot was omdat ik 'te lang' opgebleven was.
Naja, eind van het verhaal was dat ik toen de wekker ging net sliep geloof ik ;). Maar op zich viel het mee met hoe moe ik me voelde, meer onwerkelijk enzo. En wat ik zei, het ging dus goed met de kids, dat was fijn.

Tussen de middag had ik afgesproken met Sera om te gaan bellen voor mn eventuele nieuwe behandeling. Dus dat heb ik gedaan. Moest ik natuurlijk teruggebeld worden door iemand die daar meer van wist, dus ik in de zenuwen. Uiteindelijk belde die man om 4 uur terug, en had ie eigenlijk niet veel meer te melden dan dat iemand anders me volgende week weer terug zou bellen om een afspraak te maken voor een informatie/kennismakingsgesprek. Pfoei.. dus.. dat zit eraan te komen...
Doooodeng... errrrrug eng.. maar goed.. bibber. beloofd enzo...

En vanmiddag had ik voor het eerst sinds tijden weer een afspraak met een bevriend fotograaf... ook spannend en eng. Ik wist niet wat ik aan moest.. toen keek ik in de spiegel.. wilde echt afbellen... :(
Na het schminken ging het wel ietsje beter, maar voelde me zoooooo lelijk.. was echt zo bang dat iedereen het zou zien.. me uit zou lachen enzo..
Dush.. eenmaal bezig ging het wel okee, had ik er wel weer lol in.
Maar achteraf wel heel zenuwachtig over t resultaat.. Ondertussen heb ik een foto digitaal binnen..
T valt mee pfoei.. de foto zelf is eigenlijk wel heel mooi.. kvind alleen mezelf niet zo mooi.. maar niet heel lelijk. zegmaar.. ehm..
Nouja goed. Zenuwachtig dus..

Nu lekker weekend, eindelijk. Morgen werken en viert Sera dr verjaardag. Vanavond zijn ze allemaal kijken naar hoe de film van wintersport geworden is. Ik was ook uitgenodigd.. maar kijken naar iets waar je buitengesloten van bent... nee..
dus ik voel me best wel klote daaronder. bovendien gaat de rest van de avond waarschijnlijk toch alleen maar over aankomende wintersport, en afgelopen keer..
leuk voor ze, maar zoveel geld heb ik niet..
En het voelt gewoon kloterig genoeg dat al je vrienden telkens met zijn allen weggaan op bijzondere dagen en weten dat je niet meegaat. En zeker als ze dat doen zonder erbij na te denken ofzo..
Hoe lullig ik het ook vind om te zeggen.. gelukkig blijven sera en boyfriend thuis met kerst... Ik haat het dat ze allemaal weg zijn.. En nu is zij er iig nog...
Kweetniet. t voelt gewoon zo overbodig. niet nodig, gehaat... niet gewenst.. dat soort dingen.

donderdag

Vanochtend eerste ochtendje stage.
ik ging er eigenlijk vrij relaxed heen.. Ook omdat de eerste stagedag nooit iets verwacht wordt. Gewoon beetje zitten en rondkijken in de gymzaal, met de kids. Heerlijk. Had dus wel leuke ochtend, hoewel ook wel vermoeiend.

Maar was ook eigen schuld. Met mn domme kop gisteravond tot half 11 in den haag blijven hangen... tegen 12en uit, toen nog even de chat op.. Ja, toen was de ochtend die ik toch altijd al haat niet echt fijn... En dan kon ik nog kwart voor 8 op omdat ik alleen maar mn huis uit hoef te rollen (ik houd van stages dichtbij, en van alleen maar kijken en dus geen voorbereidingen).
Achteraf was ik dus wel echt kapot.

En ik met mijn stomme kop vroeg meteen: zal ik morgen ook wat doen.. Ja graag.. En ik wilde dat ook wel.. ik wil zo graag mn begeleidster ontlasten. Ik vind haar enorm aardig, en ze heeft het lichamelijk flink zwaar.. dus wil haar graag helpen!!!
En ik vind het ook leuk om met de kids aan de slag te gaan.. Maar toen ze zei: nou doe jij de laatste drie lessen dacht ik wel 'shit, dat wil ik eigenlijk nog niet'.
Gelukkig kan ik voor een gedeelte haar lessen van vandaag ervoor gebruiken en zijn het waarschijnlijk leuke groepen.

Heb de hele middag geslapen en voelde me daarw el heel schuldig over. (nadat ik een kwart appeltaart voor lunch weggewerkt had) Daarna ging het wel, (van 4 naar 2) maar was ik nog wel erg moe en geen zin in morgen. Kmoest nog trainen. t idee daaraan was al erg 3, dus toch maar thuis gebleven om een 4 te voorkomen.
Heb zelfs even zitten denken over BOR, gewoon om even rust te hebben.. maar ja.. morgen kwart over 8 in de zaal zijn he... Dan is het nog niet echt relaxes want moet ik me soggies de kolere gaan haasten...

Dush.. verder is vandaag mn broemie jarig.. En ik heb haar nog niet gezien en wil graag even langs.. Ik mis haar en wil graag bij haar zijn enzo..
Ik mis haar sowieso onwijs laatste tijd..
helaas, het gaat zo onwijs goed met haar dat ze helemaal een druk leven heeft :). Nee, ik ben zo blij voor haar, en zo trots op haar... Echt, wie had dit ooit gedacht.. maar ik ben ook wel alleen zo... ik mis haar gewoon..

genoeg gezanikt. Morgen weer vroeg dag... hellup.. :(

Alweer maandag

En toen was het alweer maandag....
Vrijdag: geen idee meer van. Zaterdag drukdrukdruk, 's avonds oppassen en paniek moment: kwas echt op. Zondag werken, en was nog steeds op. Wilde helemaal niets.
Vriendje heeft me meegesleurd naar het strand, waar de rest van de vrienden zat.
Was fijn. Zon, vrienden, beetje klaverjassen, beetje stoeien in het zand...
Kvond het jammer om weer naar huis te gaan en voelde me wel stuk beter.
Toch werd het weer veel te laat met naar bed gaan omdat ik de lamp maar niet uit wilde doen..

Vanochtend na een paar uurtjes slaap wakker gebeld door pleegmoeder. of ik vrijdag de jongste hier wil hebben, en smiddags de oudste uit school halen. Ja hoor, leuk! (en tegelijkertijd *bibber bibber, wat als ie het niet leuk vind.. *)
Ze wilde ook nog naar de bieb een paar dorpen verderop fietsen, maar kon geen zin maken. Toevallig moet ik die route ook fietsen voor de kliniek, dus we stappen nu half 1 samen op de fiets. Dat is wel fijn.

Zat wel meteen in de stress da tik het hele huis nog schoon moest maken enzo.. Maar ik laat dat toch maar even zitten: gerationaliseerd dat ik haar huis geloof ik nog nooit echt schoon gezien heb, en dat ze me vast ook nog wel life vind als ik Niet gestofzuigd heb.
Maar natuurlijk baal ik ervan dat het niet netjes aan kant is...

Hoe ik me voel weet ik niet zo goed. Gisteravond eerst wel okee, toen gefrustreerd... nu wel energiek, maar tegelijkertijd doodmoe. Snap je t nog?
Honderd plannen, maar het liefst gaan liggen.

Dalijk PMT. Fijn, maar ook niet. Mn maatje in de groep is nog steeds met vakantie, en ik mis haar erg. En ook de veiligheid die zij bied mis ik verschrikkelijk. Maar ik merk dat ik wel ook steeds meer met de anderen die veiligheid ervaar. Nah, we zullen het wel zien.
Kga nog maar ff lekker lezen denk ik.

Dodagaaf

Nou, gister peut uiteindelijk 3 keer aan de foon gehad :) Zij belde mij uiteindelijk 3 keer, dat werkte beter. Wel okee gesprekken. Echt wel okee.
Voorwaarden voor de Bor doorgesproken, niet helemaal mijn hulpvraag, maar ik weet dat een Bor daar niet aan kan beantwoorden. Dus op zich ook wel okee.

Daarna uit pure euforie knoertharde muziek, meezingen, en met een sopdoek door de woonkamer. Hoe nodig was dat ;). Eenmaal bezig ook maar weer eens alle dode planten weggegooid. Ik neem me iedere keer voor om daar niet meer aan te beginnen, maar kon de verleiding toch weer niet weerstaan. Dus we hebben weer levende plantjes haha. Ben zo benieuwd voor hoe lang...

Na het trainen savonds met Sera naar de Bor-afdeling gefietst. Spannend. Toen we daar aankwamen en de verpleging geen idee had waar het over ging hda ik echt zoiets van.. Neeee daar gaan we weer...
Toen hebben we ff 5 minuutjes in de woonkamer gezeten om te wachten, dat was ook wel okee. Was ik daar meteen geweest en de drempel dus ook minder hoog. Kvind de woonkamer minder veilig/aantrekkelijk dan op de Paaz, maar okee. Voordeel is wel dat hier een keukentje inzit.
Het meisje dat toen met ons kwam praten was erg okee. Soms ook erg lomp, maar in ieder geval eerlijk, en wel bereid om mee te denken. Zij had smiddags ook mijn peut aan de foon gehad, dus wist waar het over ging, dat scheelde.
Op zich goed gesprek gehad. Snap nu ook echt de gang van zaken enzo.
Daar zitten wel at dingen bij die mij vraagtekens geven (liefst sochtends al bellen dat het niet goed gaat? :S) en ik werd er weer op gedrukt hoeveel eigen verantwoordelijkheid het was. Het is dus echt bedoeld om crisis te voorkomen..
Nou ik ben benieuwd of zo'n time-out daarvoor kan zorgen! Ik hoop het wel.
Want ik ben bang dta als ik me echt al paniekerig voel enzo dat we al te laat zijn.. :S De weg naar de gesloten is vanuit daar net zo lang als vanuit huis, misschien nog wel omslachtiger. maar hopenlijk is dat dus niet nodig dan als ik op tijd daarheen ga.

En nu.. nu gaat t wel geloof ik. Weer veel te lang in bed gelegen (half 11), maar dat kwam ook door de poes die onwijs lekker bij me kwam liggen en knuffelen :). Ik was dus al wel eerder wakker! nu zit ik beetje te twijfelen of ik bij pleegmamma langs zal gaan of gewoon lekker gaan lezen ofzo. T is allebei aantrekkelijk.
Maar ik weet dat vriendjelief vrij is vanmiddag, dus ik verwacht hem zo ook thuis.
Misschien leuk om samen wat te gaan doen?

Donderdag...

Niet meer naar school geweest gister... *schaam*
Nou moet ik eigenlijk morgen.. Dus... daar ga ik maar eens hard op mediteren dan :).
Met Sterretje was het fijn, gezellig... Hoe leg je dat uit. Als echte vrouwen hebben we schoenen geshopt, en zijn onwijs goed geslaagd!!! Allebei superrrkoele shoez gevonden! Ik natuurlijk in impuls, zij goed overdacht :D.
Was gewoon fijn om de middag en avond zo door te brengen. Ook heel fijn dat zij en vriendjelief goed samen kunnen... Echt, dat is zo fijn.. Niet de gemaaktheid enzo. Dan bof ik toch maar weer met vriendjelief. En met zo'n leuke vriendin natuurlijk haha.

Vanochtend kon ik echt mn bed niet uitkomen. Gister vonk t toch allemala wel moeilijk enzo dus 'mocht' ik nu wel ff verstoppen...
Toen ik opstond WEL meteen de kliniek gebeld, maar t lukt me steeds maar niet om peutje te bereiken om die Bor rond te krijgen grrr.
Daarna naar de gymzaal gegaan om bij een collega van vriendje te vragen of ze nog stagaire wilde.. Die sprong een gat in de lucht.. Dat was wel heerlijk! Ze was echt ontzettend enthousiast, en ik voel me gewoon okee bij haar. Dus nu ga ik daar lekker 2 ochtendjes in de week stagelopen! Fijn geregeld :)
Daarna met een vriendinnetje dat jarig was wezen wandelen met haar en haar oppasbaby. T is zo'n lief wurmpje, heerlijk, weer zo'n heel kleintje in de buurt.
En nu dan net thuis. Even gelunched met de left-over van mn ontbijt (chocotoffs), en zo misschien lekker lezen of naar een ander vriendinnetje. Ja zo is het wel te doen.

Hoewel ik er wel van baal dat die bor nog niet rond is. Ik zou vanavond met Sera daar langs gaan namelijk...

Begin van de woensdag

Dus. Vooruitziende blik ofzo dat ik opzag tegen deze dag...
Kwam er vanochtend echt niet uit, dus kwas aan de late kant voor peut, start die rotauto niet. En ik had nog tegen vriendjelief gezegd dat ie niet goed startte, maar die zei dat het aan mij lag, en dat het normaal was voor een oudere auto om niet in een keer te startten. Ik zei nog: ja maar hij hoest wel heel flink hoor, bij het startten. maar dat hoorde erbij zei hij. En Hij had er nooit last van.
Nee, nou daar stond ik lekker.

Na een 10 minuten paniek uiteindelijk de fiets gepakt en als een gek naar de kliniek gesjeesd. Ik geloof dat ik het in minder dan een kwartier gereden heb, wat best knap is...
Gesprek was moeiijk, superheftig. Gaf aan dat ik niet voor mezelf instond, BOR wilde regelen, liefst op gesloten. maar dat kan niet en daar moest heel lang over gepraat worden, het hoe en waarom, en waarom die enorme stap.
Uiteindelijk zei ze dat als t echt zo erg was dat ik nu maar naar de gesloten moest. Ja daaag, ik had ook nog een dagplanning!!! (en in mij gilde ook een stem.. Ja... ja.. alsjeblieft.. doe dat.. neem me mee)
T was het hele gesprek moeilijk kiezen tussen de waarheid spreken, eerlijk zijn, en liegen. Veel geswitcht en dus ook tussen die twee geswitched. maar denk dat ze wel een aardig beeld heeft toch van hoe het gaat.. Niet goed dus.
Ze snapte er niets van, want we hadden vorige week smiddags nog zo goed zitten praten en daar was het helemaal niet aan bod geweest... nee. Dus. Welkom in mijn leven. zo gaat het goed, en zo niet meer.
Dat kon volgens haar niet.

Weetje, met alles wat volgens haar niet kan of juist wel kan en wat ik dan weer niet kan zou ik een soort mythisch wezen moeten zijn. Mij gebeuren dingen die niet kunnen, en wat ik zou moeten kunnen dat beweer ik niet te kunnen. Dus.

Nu zit ik te balen, twijfelen en rillen.
Moet om 13.00 op school zijn. Als de auto nu eindelijk wel start (zonnetje staat er al tijdje op, dus hij zal nu minder vochtig zijn) kan ik het redden.. Wil ik dat. En wat als ie niet start... Ga ik dan halsoverkop met de bus, en hoe moet dat dan eme tde afspraak met Sterretje vanmiddag..
En ik voel me al zo klote...

Nouja, ik ga nu eerst kijken of de auto start, dan weet ik dat... En dan zie ik daarna vanzelf wel.. Vanochtend heb ik het ook opgelost. het komt goed.

vandaag...

Vandaag... Vanochtend om 9 uur afspraak op school. Zag er super tegen op.
T was een afspraak met degene die 5e jaars helpt met afstuderen... Ik was echt bang voor de minachting enzo (en het vroege opstaan haha), maar het viel heel erg mee.
Rustige, aardige man. Heeft me nu al gruwelijk geholpen. Wat onzekerheden opgelost, gaat wat dingetjes navragen en regelen die voor mij een hoop gedoe zouden zijn.
Het maakte het weer wat overzichtelijker.
Kweet nog dat ik echt bijna de school uitdanste.. Met weer wat hoop en goede moed om dit jaar nog af te studeren. Ja het is nu dus al weer wat afgezwakt ja..
Maar goed, ben daar wel tevreden over. Veel duidelijkheid gekregen, nog wat afspraken gemaakt enzo. Ja, dat was okee.

Thuis voelde ik me op een of andere manier niet meer zo. Boek, chocolade en bed. Baal van mezelf maar okee :S. Na de middag was gedaan, gestofzuigd (alleen boven :S) en daarna met een kennis en haar oppasbaby gaan wandelen. Dat was wel lekker afleiding. Toen boodschapjes, eten en trainen.

Had niet zo zin in, maar was wel okee. Kmerk dat ik wel meer bij mn eigen grenzen kan blijven, maar ook niet meer zo heel neurotisch ben om iets 'nieuws' te proberen.
Maar goed, maar 1 toestel meegedaan, dus eigenlijk maar halve training gedaan. Baal ik wel van, maar t was wsl wel slim.

Nu thuis. Onwerkelijk, niet goed, niet slecht. Weet alleen dat ik onwijze behoefte heb aan snoep. Dush. Dat is weer niet goed dan.

Morgen peuten. Ik Moet met haar praten over de BOR. Er moet iets gebeuren. Liefst een bor op de gesloten... bedachten Sera en ik. maar goed. dat is morgen.
En dan meteen met de auto naar school om een vak te volgen met een vreemde klas :S Bibber. En dan komt een vriendinnejte :) Leuk. dus. I'll live denk ik...

nieuw begin

Kwil eigenlijk toch wel weer gaan proberen dagelijks te schrijven..
Gewoon dingen van me af schrijven weer, hardop denken.
Ik heb ook geen zin in updates ofzo, of om het voor en ander te doen.. kwil gewoon weer mn ei kwijt kunnen. Denk ik.
Haha, ik neem het me al meer dan een week voor, maar dr komt niets van..

Gister was superzwaar op een of andere manier.
Opstaan lukte niet echt. Had keurig negen uur ingesteld, maar na drie keer verzetten gewoon tot 11 uur gelegen. Jammer begin ;)
Daarna lekker heel veel kaartjes verstuurd naar iedereen aan wie ik dat nog wilde, en toen op de fiets naar de kliniek. Dat was wel okee.
Gezien ik me Altijd voorneem om op de fiets te gaan en het Te Vaak niet doe.
Achteraf was ik ook heel blij met het fietsen, want kvond het erg heftig, blij dat ik op de terugweg lekker kon fietsen en alles wegbewegen.
Thema was zelfbeeld en nu vooral hoe je daaraan gekomen bent.. Duus. Zag er heel erg tegenop om te gaan vertellen, maar wel gedaan uiteindelijk.

Eenmaal weer thuis was ik volgens mij strontsacherijnig en moe enzo, maar goed, de dag zat erop :)

update

Zo. weer even wat puf voor een logje.
Kloterige periode.
Stage, toch wel erg moeilijk. Volgend schooljaar in zicht, veel druk.
Ouders, moederdag, bah bah bah. Jarig, wie verzint dat...
Het afscheid van schoonouders, oma, psychologische onderzoeken, nieuwe instroom in de groep en herrie met mn individuele therapeut.
Wat is mn leven ook een slechte soap he.. Je verzint het echt Niet.

Zaterdag weer teringzooi gemaakt van alles... Bleuh... zondag stoned, maandag waggelend, dinsdag gign al beter, vandaag individuele. Met veel pijn en moeite toch maar gegaan. uiteindelijk kwam er nog wel een aardig gesprek uit voort.
Over de crisis van zaterdag...
Dat het niet meer kunnen verdragen op zo'n moment, het rust moeten hebben, dat dat eigenlijk is: het niet meer willen verdragen op zo'n moment.. Rust willen hebben, tegen elke prijs.
Of dat niet onhandig was, of dat niet het verkeerde moment was om de prijs te bepalen... In een impuls waarin emoties overheersen.. Nee dat is niet handig nee..
Of ik het anders zou doen als ik het nu over kon doen..
Ehm.. Nee.

Ik ken namelijk niets dat zo effectief is als een flinke mix van medicijnen. Ohwjawel. een flinke mix van meds MET alcohol :) Dus eigenlijk ben ik nog heeel erg netjes :)
Nee, maar t zorgt gewoon, je weet gewoon zeker dat het stopt dan... En dat is het enige wat ik wil...
Ook als ik er dood aan ga? Mja, dat maakt me dan niet uit.. En nu? ehm... Nog niet zoveel eigenlijk? Kijk eens goed dan, wil je echt wel dood? Nee. Nou, dan is dat russisch roulette om rust niet echt handig he? Nee, maar ik wil ook niet echt leven.. Dat is het meer.. Het boeit me niet.... als ik nu dood zou gaan zou het goed zijn, afgelopen en mooi geweest... nouja mooi... In ieder geval klaar. fijn rust. Nee ik kan er niet mee zitten.

Dus wat betreft de vraag:
waarom? Voor de roes, de time-out, de rust, eventjes...
maar straks ga je dood? Ja en...?
Wil je dan echt dood? Hmm nee, niet echt, maar ik hoef ook niet per se te leven.
Alternatieven: alles wat net zo effectief is (dus me snel van de wereld haalt), maar minder schadelijk...

Gotta go...

......

ja ik weet het
Maar het lukt niet

Alles lijkt teveel, en gedachten uitdrukken is te moeilijk en pijnlijk. te vermoeiend.
Dus.
Tot ooit.
ofzo

Euforisch

ik heb het gedaan...
Ik heb gebeld voor stage, gister.
Naar iemand die ik ken, vertrouw en die rustig en geduldig is...
Naar iemand van wie ik hoopte dat ze me zou willen helpen, zou willen leren hoe het moest.

Net belde ze terug: 'heej, kom je stage lopen bij mij?' Toen was ik al enorm dankbaar... Tijdens het gesprek werd dat steeds meer..
haar instelling: we gaan gewoon knoerthard werken, en we slepen jou erdoorheen. We.
Dat ze gezegd had in de sectie dat Zij dit graag wilde doen, me graag wilde helpen hierbij...

Gewoon, samen praten, samen lachen. Niet optimaal ontspannen, maar wel met goed gevoel...
Ik ga stagelopen. En ik mag daar fouten maken. Ik ga Leren. Van haar. Bij haar. Ik ga niet alleen leren op vakgebied, maar misschien wel het meest op prive gebied...
Ik Mag Fouten Maken...
Ze weet al dat ik niet perfect ben... Oef.

Nouja, opluchting, blijdschap, spanning... Leuk, eng... Van alles.
Euforisch van alle gevoelens en van ontlading over duidelijkheid. En dan ook nog goede duidelijk heid :)

Hoera.

Ik? Wisselvallig? Nietwaar!

Moeten en een depressie terwijl het goed gaat

Weet t niet zo goed allemaal.
Op zich gaat het okee allemaal. Ongeveer.
Tenminste, geen al te gek gedrag enzo, al een tijd geen crisissen enzo.
Maar ik doe ook geen reet.
Schoolwerk, huishoudelijk werk... Niets niet.
Soms in een bui dan plan ik wat enzo, doe ik weer eens wat...

Er gebeuren ook een hoop goede dingen hoor! Ik kan echt af en toe genieten van mijn leven, van het leven. Ik slaap best veel, vooral uitslapen gaat goed ;) Doe regelmatig weer wat leuke dingen met Tikkertje, ben flink bezig met therapie, en lijk daar ineens ook flink in vooruit te gaan.
We hebben een prachtig cadeau gekregen van een wildvreemde en dat vond ik super! Ik geniet er ook iedere avond van. Ik zie Sera weer wat meer, train twee keer per week, werk 6 uurtjes per week... Dat gaat allemaal best...

Maar mn schoolwerk... Dat laat ik liggen. Als ik 10 uur per week studeer is het veel.... Mijn doel deze week is eigenlijk een stageplek regelen. En liefst ook even een zwemstageplek. Dat zijn TWEE fokking telefoontjes...
That't it.. dan ben ik compleet gelukkig.. Nouja.. meer tevreden..
Maar dat is schijnbaar zo beangstigend dat ik alles wat met school te maken heeft ontwijk.
Waardoor ik me slecht en nutteloos en schuldig ga voelen...

En als ik me zo ga voelen... dan blijf ik het liefst Nog langer in bed liggen, doe ik nog meer nutteloze dingen om mezelf af te leiden.
Ga ik sjoppen met Tikker terwijl ik nog Niets heb gedaan deze week... Ga ik met Sera kleppen terwijl ik me al slecht voel omdat ik zo nutteloos ben..
Het is zo'n vicieuze cirkel. Ik bewijs wat ik al vind, versterk daarmee het gevoel dat ik al heb, en versterk daarmee weer het gedrag dat ik zo erg vind...

Maar goed, dat weet ik dus. Dus de cirkel moet doorbroken worden... Dus moet ik actie ondernemen eigenlijk. Maar ja, dat legt dus Nog meer druk op datgene doen wat maar niet wil.. Dan blijft over me niet druk maken en proberen erbij neer te leggen.
Dat is niet zo mijn ding...
Ben nu twee dagen bezig met vermijden.... Slapen, afleiding, relaxen, leuke dingen doen.

T werkt enkel zolang ik druk opgeslokt wordt door activiteiten. En het kost handen vol geld. Groot nadeel ;)
Dus... ondertussen heb ik de ramen in huis beschilderd, het servies uitgebreid, uitgebreid bijgeklept met Sera, een extra kamertje beetje ingericht, een stapel boeken gelezen en kilos snoep weggevreten, en zodra ik daarmee stop voel ik me Weer kloterig.
Er Moet Dus Actie Komen.

*zucht*
Moet Moet Moet Moet
Ik? Een valkuil? Welnee....

Niet Mijn Dag....

Kut kut kut.
Ik hoorde al geluid vannacht. Maar ik was Moe en Sacherijnig omdat ik niet kon slapen. En zag er ook weinig kwaad in.
Hebben de katten een vaas bloemen van de kast gekieperd. Over de tafel. Waar de puzzel op lag. De puzzel van mijn moeder.
Mijn moeder is erg zuinig op haar puzzels. Ik ook.
De katten dus niet.
Een van de hoeken is zijknat. Drogen! Dacht ik net meteen toen ik de schade bekeek. Droge stukjes in de doos doen zodat ze niet nat worden, drogen en dan de schade bekijken. Terwijl ik de natte stukjes aanraakte lieten de gekleurde bovenkantjes los van het grauwe karton. Toen ik de natte lap karton oppakte om er een theedoek onder te leggen lieten Ook de Onderkantjes van de stukjes los.
Benieuwd hoe blij mijn moeder is met het nieuws dat ze haar puzzel drie keer kan leggen...

Kut.

En ik weet niet wat ik ermee moet, en ik weet niet wat ik met die katten moet.
De kleinste, die ik op een of andere manier het minst verdenk, is al sinds ik opgestaan ben bezig met vleien en likt nu al die tijd zowat mijn neus eraf, geeft mijn handen en armen kopjes en maakt het typen moeilijk.
Normaal zou ik hiervan genieten, haar warme lijfje, zachte knuffeligheid.
Nu weet ik niet wat ik ermee moet. Ik weet ook niet of ik boos ben.
Ik wil haar niet aaien, maar ik kan ook niet boos doen. T heeft geen zin, ze zou het niet begrijpen. Bovendien vertedert ze me teveel.
Dus zit ik hier. Wanhopig.
Tranen.
Met een vrijende poes die deze keer geen troost kan bieden.
En een kapotte puzzel.

Help.

En ik was zo goed bezig... 8 uur wakker, gelezen, half 10 onder de douche..
Al twee avonden gestudeerd, nu met goede voornemens om de opdracht af te ronden zodat ik hem donderdagochtend in kan leveren...
Ja. Niet dus.

Ik wil weer vluchten...
In mezelf, in mijn bed, in een andere wereld.
Een boek, slapen, wat dan ook.
Maar even Niet Hier zijn.
Even niet na hoeven denken
over dingen als
Kapotte puzzels
of
Mislukte stages
en wat te denken
van
lieve poezen
die eigenlijk
stout zijn.
Over mezelf
en de mislukking
die ik ben
En hoe ik
me daar
zomaar
bij neerleg.
Ervan
Geniet...

Conclusies na gePeuter

Veel inzicht gekregen van de therapie van vanochtend.
Kijken of ik het uitgetikt krijg...

Alles lijkt te gaan om controle, angst voor onzekerheid en controleverlies... Om onzekerheid te voorkomen ga ik ver. Heel ver.

*Moeite met vertrouwen / openheid / toelaten
Dit zorgt voor veel onzekerheid over de relatie, of mijn plaats in de relatie.. Reactie is super zwart-wit: OF ik doe er alles aan om de relatie goed te houden, 'goed' te zijn, OF ik geef m zelf vast op: ik neem afstand of stoot de ander af voordat zij dat bij mij kunnen doen... zekerheid boven onzekerheid, zwart-wit.

*Afstoten / afscheid nemen
Bij onzekerheid in een relatie, of bij eventueel mogelijke afwijzing stoot ik af of 'laat ik de ander sterven'. Zoiets.. Soort van of rouwen om iemand... en hoewel ie nog leeft, weten dat diegene voor mij nooit meer zal 'bestaan', er echt zal zijn... Afscheid nemen, verplicht of preventief, gaat ook zwart wit: het is OF doodverklaren en rouwen, OF blijven vastklampen en verlangen... Zo duidelijk ook hierin weer veel herkenning... Zo gericht op zekerheid, zo zwart wit.. Ohja, uit veiligheid voelt het ook als falen: op die manier ligt de schuld bij mezelf, en dat is veiliger: het ligt aan mij, ik heb het dus in de hand, ik had het kunnen voorkomen, ik had het in de hand.

*Falen
Bij het niet lukken of wel lukken van dingen hang ik er heel sterk een waardeoordeel aan vast. niet lukken= mislukken= falen... falen betekent dat ik zelf slecht ben... Het niet goed gedaan heb, niet goed ben. Ook dat is een vorm van zekerheid...
Het geeft het gevoel dat ik dingen in eigen hand heb: als het aan mij ligt dat het niet lukt, kan ik er ook voor zorgen dat het Wel lukt.. Als het niet aan mij ligt, dan is het 'machteloos'. Bovendien bevestigd het de twijfels over mijzelf (ik ben slecht), en hoef ik niet aan de ander te twijfelen. Zwart-wit: de ander staat vaak op een voetstuk, is goed, hoog. Ik ben slecht, laag. Dit schuld idee bevestigd dat. Door niet de schuld te nemen, moet ik twijfelen aan de 'goedheid' van de ander, en als die van z'n voetstuk valt is ie vaak meteen 'slecht'. De middenweg, goed maar menselijk met fouten, lijkt er niet te zijn. Zwart wit dus...

*Veiligheid
Ook hierbij speelt zwart-wit denken uit zekerheid de boosdoener. OF er niets aan doen, OF 'echt alles'... en dan ook drastisch.. :$ ahum.. De tussenweg is zo onzeker, zoveel kans op mislukken...

*keuzes maken / praten
Ik weet dingen wel, of niet. De twijfel, het grijs, maakt me gek. Het is onzeker, oncontroleerbaar. Ook met praten. Als ik iets niet preceis weet, niet precies goed kan zeggen houd ik vaak liever mn mond. Te bang om te falen, mezelf voor schut te zetten.

Dus eigenlijk... Zwart-wit denken en doen bied me (schijn)veiligheid. Het geeft me zekerheid en een gevoel van controle. Ertussenin zitten, grijs, is dubbel onveilig. Het is onzeker, maar er is ook vaan een grotere kans op falen...

Nog even uitzoeken hoe boosheid hiermee in verband staat.. ik verwacht dat terug te kunnen leggen op controle en zekerheid...

dinges (wie verzint dat toch, titels)

Gister ging wel goed! Was ook echt om 9 uur opgestaan, 's ochtends al hard gestudeerd en toen op de fiets naar de groep gefietst. Fijn! Gewoon vooral fijn omdat ik deed wat ik me voorgenomen had ;)
Ik genoot niet echt heel erg van het fietsen, maar kon wel telkens bewust 'lichtpunten': 'kijk eens hoe fijn de zon op mn gezicht, ooh crocusjes enz enz' Dat denken zo hielp wel. T voelde ook wel okee. Niet goed, maar ook niet slecht.
De groep zelf was Moeilijk. Boosheid... Vertellen over de normen en waarden die we van huisuit meegekregen hadden daarover... mja...

Wat ik ook merkte is dat ik veel moeite heb met het vertellen in de begin en eindronde... De week na en voor bespreking.. Ik ben altijd heel zenuwachtig voor wat ik moet vertellen, en wat niet.. niets lijkt belangrijk genoeg, maar andere dingen lijken niet okee, daar zitten ze vast niet op te wachten... En het moet vooral niet te lang zijn.. Ik mag niet te lang vertellen, daar zitten ze vast niet op te wachten... Soms zou ik best veel willen vertellen, maar dan doe ik het maar niet... MEestal kom ik er achteraf achter dat ik heel andere dingen verteld heb dan ik eigenlijk zelf zou willen... Terwijl ik ook vertel krijg ik steeds meer haast, ga ik me stom voelen en ben ik veel te lang bezig... Terwijl, als ik dan achteraf naar de anderen luister... Dan valt het heel erg mee... *zucht*
Ik krijg ook vaak geen of weinig reactie van de socios. Terwijl ik het gevoel heb (zo, dat moest ik ff hertypen en het bij mezelf terugleggen ;)) dat ze bij anderen wel veel te vragen/zeggen hebben.. Dan ben ik altijd bang dat ik het verkeerd gedaan heb... De verkeerde dingen verteld heb... Ruzie in mijn hoofd.. Iemand die meer wilde vertellen, iemand die zegt dat ik juist te duidelijk vertel, dat er daarom niets over is om te reageren. Iemand die zegt dat ik maar eens moet vertellen waar ik mee zit, wat er in me omgaat.. Zodat ze merken dat er ook meer is dan de rest... en hun verhalen... Soms zit het ze dwars merk ik... ja, dat merk ik wel aan hun commentaar.. Dat ze het moeilijk hebben met de andere achtergrond van mijn groepsgenootjes, de verschillen onderling... In hun ogen soms 'gezeur' van groepsgenootjes over dingen waarvan zij zoiets hebben: joh, wees er blij mee... of: als dat alles is. Ik schaam me dan echt voor hen!!!

Nouja...
Vandaag de wekker uitgedrukt :( Uiteindelijk pas rond 11 uur wakker. toen nog in bedje boekje gelezen (onder het motto: ja sjit,of ikd at nou op de bank doe of in bed, dat maakt ook niet uit). Toen kwart voor 12 ineens met pepers in mn reet in de douche en vriendje opwachten. Ik had bedacht dat het leuk voor hem zou zijn als ik m naakt op zou wachten... Dat soort dingen 'moet' ik soms doen.. om een leuke, spontane, goede vriendin te zijn. maar ohw, ik voel me er wel ongemakkelijk bij hoor... En heb echt alleen maar het geveol dta ik mezelf voor lul zet.. maar goed.. Het is vaak wel leuk, ja ook voor mij, en achteraf heb ik wel het gevoel dat ik wat 'goeds' gedaan heb... Goed voor hem ben geweest ofzo...
ja ik weet dat ik seks niet zo mag zien.. mezelf niet als iets om hem te plezieren.. Maar dat vind ik moeilijk. Nouja ik weet het ook niet.
En ik vind het ook moeilijk om erover te schrijvne omdat ik moeilijk onder woorden kan brengen, er veel meningen over zijn en ik geen verkeerde ideeen wil oproepen..
Iemand van ons is nu eenmaal zo en heeft die 'behoeftes' en nouja, ik vind het, wat ik schreef hierboven, niet erg om eraan te voldoen. Ook omdat ik dat 'moet' van mezelf enzo. En zijn geniet ervan.. ach..
Genoeg openheden.

Nina gaat maar eens naar bed.
Morgen op 9 uur individuele therapie :S Dus.
Vorige keer was het moeilijk maar wel fijn.. maar ik ben gewoon ong steeds zo dubbel, zo bang.. Voel me zo idioot als ik me kwetsbaar opstel...
Smiddags naar de psychiater.. Ook fijn, want het is natuurlijk helemaal niet gelukt met mn meds. De eerste 3 weken wel, en toen 2 weken niet... en nu vandaag weer wel...
Stom he... *schaam* lekker, dat moet ik dan vertellen morgen...
Sjiiiit...

baaldagje denk ik

Weet nog steeds niet goed over het hoe en wat nu met therapie.
Weet momenteel ook even niet het hoe en wat van mijn leven.
Op zich gaat het best goed afgelopen tijd. Ik bedoel: ik voel me niet zo klote, merk dat ik niet meer zo onwijs de neiging heb om heel destructief te zijn, merk dat ik niet meer zo enorm zwart denk enzo. Ik kan regelmatig weer wat genieten van dingen.
Maar... (tuurlijk, het zou ook eens gewoon goed gaan ;)) het maakt me ook bang dit.
Dit 'rustiger aandoen' werkt schijnbaar. Ja sjit, wie zou er niet als luiaard door het leven willen. Dat is geen psychisch probleem, dta is gewoon lui zijn, als ik me nu beter voel. Logisch, dat ik het fijn vind om niet meer zo vroeg op te moeten...
iedereen voelt zich fijner als ie uit kan slapen enzo.. Dat blijft maar door mn hoofd spoken. Samen met: maar straks moet het weer anders... En..
Ik zie ertegenop dat ik zometeen weer gewoon aan de bak moet. Ik kan toch moeilijk altijd zo doorgaan. Dit is een soort 'pitstop' om even op adem te komen, wat intensiever te kunnen therapieen, om dalijk weer volop mee te kunnen racen.
maar wil ik dat nog wel.. Kan ik dat nog wel? Wil ik dat nog wel kunnen nu ik weet hoe dit zo is...
Verwen ik mezelf nu niet teveel, zodat de overgang naar weer aan de bak dalijk niet heel hard aan gaat komen? Hoe zou het gaan straks, als ik dat weer moet. Alleen erover denken bezorgt me nu alweer een zwarte bui...

Nouja, ik denk er gewoon lekker even niet meer over.
Merk sowieso vandaag dat ik wat somberder ben. Kan dingen moeilijk hebben, kwam thuis met een knuffelbeest terwijl ik boodschappen ging doen, heb heel erg het geveol dat ik er alleen voorsta, dat iedereen tegen me is en beter af zonder me.
Maar gelukkig niet zo heel erg allesoverheersend als het eerder vaak was.

Ja het gaat op zich wel goed met me geloof ik. Ja, ik probeer daarvan te genieten.. Ja, ik maak me daar ook wel erg zorgen over...
Als het niet goed gaat heb je niets meer te verliezen.. Nu het wat beter gaaat.. veel angst om terug te vallen. Angst ook om 'vooruit te gaan' beterder te worden en dan weer veel verwachtingen te moeten voldoen...
Pfff. zit in mn doemdenkbui toch wel geloof ik...

Nouja, zit nu bij pleegmams op te passen. Net samen met vriendje wat programma's op haar computer gekwakt en een handleiding downloaden-in-jip-en-janneke-taal gemaakt.
ben benieuwd..

ben heel hard toe aan het zien van mijn lichtpuntjes van vandaag.. Hopenlij voelt dat beter!
*lekker met de kinderen gekeuteld
*het intens gelukkige gezichtje van mn pleegzusje toen ik vanavond na een zeurbui bij dr op dr bedrand kwam zitten om haar een tijdje in slaap te aaien
*pleegbroertje die vriendjelief vanuit het niets ineens platknuffelt.
*Patat halen met pleegzusje (Zij Moet Mee!)
*complimentje krijgen over kleding (ja alweer...)
*zomaar bellen om te zeggen dat je het bedrag pp voor een gezamelijk kadoo wel erg hoog vind liggen.. Hierin 'gelijk' krijgen
*Een poekiemomentje bij het omkleden.
*een nieuw knuffelbeertje

Wolkjes:
$boos doen tegen vriendje omdat ik het gevoel heb alles zelf te moeten doen
$somber en alleen voelen
$tijd kwijt zijn
$Me teveel voelen,slecht bij pleegouders.. (ja lag aan mij) omdat ze nog zo druk waren enzo, en ik 'ervan uitging' dat ik mee at daar omdat ik er om half 5 moest zijn
$'zeuren' over geld, afbellen voor een gezamenlijk kadoo (slecht), en uiteindleijk minder geld inleggen (slecht, egoistisch, vrek, oneerlijk, profiteur)
$geen puf hebben voor schoolwerk (lui, lui, gemakkelijk, aansteller, lui)
$thuiskomen met een knuffelbeest in plaats van groente
$patat eten (dik genoeg, lelijk, trol)
$rot rot rot voelen terwijl alles goed gaat... !
$niemand om mee te praten :(
$straks nog een verjaardag... (moe, lui, egoistisch, te lelijk, te dom, bang, daardoor egoistisch en aansteller)

blablabla
Baaldag denk ik

schattig zusje :) (tochwel) (ja ben zelf ook wel verbaasd ja)

Mijn zusje is vanavond wezen eten. Wat een schatje :) hihi.
Ik heb nu nog de gniffels over dr. Zoenen dit, jongens dat, vriendinnetje :) Echt, ik was natuurlijk zo bang dat ze veranderd, volwassen geworden zou zijn, kapot zou zijn...
Ik heb genoten :) Ze babbelde rustig honderd uit, zoals altijd verontwaardigd over alle eventuele onrecht aan haar adres, druk bezig met met haar sociale contacten (honderd keer gebeld). Ja, ze wordt groot, ja, ze gaat de hele week stappen en doet daar stoerig over. Ja, ze zit zelfs bij een dispuut...
En dat maakt r schattig :) Ze heeft het niet verloren, haar levensvreugde niet, haar onschuldigheid niet :) Ze heeft het nog steeds over zoenen en jongens als vroeger... Ik merkte alleen dat ze in sommige dingen wel ietsje volwassener geworden was, wat meer echt nadacht. Maar dat was ook wel tijd...
Nee, ik heb vanavond echt genoten van het feit dat ik een zusje heb. Voor het eerst echt denk ik. Het was gezellig, we hebben tot 11 uur zitten kleppen. Bizar. Vroeger hadden we elkaar niets te vertellen.
En nog, de hele dag al, was ik erg zenuwachtig. Maar, errlijk is eerlijk, mijn kleine zusje is erg easy going in de omgang. dus.

Verder vandaag even kort:
*zorgelijk boodschappen gaan doen met maar heel weinig geld en nog 2,25 over houden en toch uitgebreid koken :D
*vriendje die naar de dokter ging omdat ie zo'n druk had op zijn hart. Eng. Volgens de dokter niets om zorgen over te maken, maar ze gaan nog wel even verder kijken. Blij dat het hartfilmpje er goed uitzag
*Een (oud?) groepsgenootje dat op time-out staat die op msn begon te praten. Ze had als diagnose dissociatieve NAO, maar was daar 'niet tevreden mee', moest extra getest worden om meer duideljkheid te krijgen over bepaalde zaken. Kreeg Weer Dissociatieve NAO met kenmerken van een DIS, maar was daar weer niet tevreden over. Nog zo vaag enzo. En ze geloofde niet dat ze DIS zou hebben maar...
Kortom: ze wil ff aangeven dat ze ook dis denkt te hebben! Daar schijt ik van. Alsof je dat niet merkt ofzo. En zo niet... doe mij dan ook die dis?! Verdrietig dus. En ik merkte dat ik me geirriteerdging gedragen. Ik denk dat ik boos was. Gelukkig komt ze voorlopig nog ff niet terug (goh, dat zag iedereen al aankomen en zij niet!)
*schattige kattenmomenten
*met weinig geld het dorp in, nieuw ondergoed kopen bij de uitverkoop van de hema (kost bijna niets :)) en bij het weggaan voor 6 euri ook nog een heel leuk truitje kunnen kopen dan :)
*drie keer van je zusje horen dat je er toch Echt Leuk uitziet vandaag (wat lichtelijk verbaasd klonk, dus ik vraag me af of ik niet meer beledigd zou moeten zijn ;))
*je zusje leren chocoladefondueen
*Gefrustreerd de keuken schrobben, maar dan ook wel een schone keuken hebben, veel schone en vooral ook opgeruimde was (ja ik weet het, maar ik kom er noooit doorheen echtniet), geen afwas meer.
*eindelijk een stukje schoolopdracht afmaken die ik maandag al af wilde hebben. En een stukje van dinsdag ook dan maar ;)
*je fijn voelen in je huisje, met emily dickinson op de grote bank met wat kaarsjes aan en de poezen in de kast (ja echt.. ik kan het ook niet helpen. Ze ruimen zichzelf keurig op en gaan op een plankje liggen tukken)
*Nu lekker naar bedje. :) eens ff kijken of ik vriendjes bloeddruk Nog Hoger kan krijgen met mijn nieuwe ondergoed. :) haha (soms heb ik zo'n bui...)