Gister viel het leven me echt weer ubersuperzwaar. gewoon de druk en het moeten enzo.
Kwam vanochtend dan ook echt niet blij mn bed uit.. Naja, toch maar weer gegaan. En eenmaal bezig ging het wel.
Kheb vandaag een vak compleet afgesloten. Hoera, een V'tje erbij en een streep op de nog to do list... Die er trouwens wel steeds beter uit gaat zien :) Das fijn. Soms vraag ik me nog wel af hoe ik het allemaal moet gaan doen, maar als ik nu zo kijk is het eigenlijk wel onwijs te overzien. Zeker als je bedenkt dat 'normale' vierde jaars dat en nog veeeeeel meer moeten doen! Dush :)
Nu zit ik beetje te zuchten achter mn compu enzo. Morgen weer stage. Net al een van de 3 voorbereidingen gemaakt. Gaat me ook wel steeds iets sneller af geloof ik. kHeb er niet echt denderend veel zin in nu, maar de wetenschap dat ik nog een lange lange vrije middag en avond voor me heb schelen wel :). Hoera
Zelfs Greys Anatomy maakte me niet blij gister, en ik had er nog wel zoveel zin in. Zat zo van mezelf en het idee aan morgen te denken dat ik er vergat van te genieten. Domme ik. Moet ik weer een week wachten.
En uit sacherijn begon ik een pak speculaasjes weg te eten.. Ook niet helemaal okee natuurlijk :( na een stuk of 15 van die dingen heeft vriendjelief me gered. Wat ik hem natuurlijk niet in dank afnam ;) haha.
Nouja. nu SLAPEN! morgen stage en thpie van peutje. intake is aangevraagd hoorde ik dush.. .
woensdag 15 november 2006
maandag 13 november 2006
Maandag
Nou, dat was m dan, de maandag.
Viel 200% mee zeg! De uren les vielen me echt mee. Contact met nieuwe mensjes ook wel, en de intensiviteit ook. Fijn dus.
Meteen uit school doorgereisd naar schoonouders waar we gingen eten. Gezellig :)
Daarna had ik zelfs nog energie om mn wekelijkse baantjes te gaan zwemmen. Nouja, eigenlijk had ik geen zin meer, en we hebben wel een halve kilometer gesmokkeld, maar hee, toch ff lekker gezwommen. Dus.
Eigenlijk best een beetje trots op mij.
Ohwja, en ook nog gezond gegeten! Jeetje...
Ohw hihi.. dit was mn eerste groepsloze maandag... Bizar he? En ik heb er eigenlijk niet eens bij stilgestaan!!! :) Whoei. Nina heeft nieuwe uitdagingen!
Viel 200% mee zeg! De uren les vielen me echt mee. Contact met nieuwe mensjes ook wel, en de intensiviteit ook. Fijn dus.
Meteen uit school doorgereisd naar schoonouders waar we gingen eten. Gezellig :)
Daarna had ik zelfs nog energie om mn wekelijkse baantjes te gaan zwemmen. Nouja, eigenlijk had ik geen zin meer, en we hebben wel een halve kilometer gesmokkeld, maar hee, toch ff lekker gezwommen. Dus.
Eigenlijk best een beetje trots op mij.
Ohwja, en ook nog gezond gegeten! Jeetje...
Ohw hihi.. dit was mn eerste groepsloze maandag... Bizar he? En ik heb er eigenlijk niet eens bij stilgestaan!!! :) Whoei. Nina heeft nieuwe uitdagingen!
zondag 12 november 2006
zondag
Zo. Nou dit wordt m dan. De start van mn nieuwe schoolcarriere ;). Ik moet zeggen dat ik ook weer net zo zenuwachtig ben als een klein kind hoor!
Maar goed, kheb de dingen redelijk uitgezocht en onder controle enzo, en ik zie deze week op zich wel zitten. Spannend, maar wel duidelijk ook weer vooruitgang. Het einde komt gewoon in zicht, ik weet waar ik het voor doe!
Maar goed, wel erg spannend. Ook nog stage erbij lopen, en ik moet deze week eigenlijk Ein-De-Lijk mn zwemstage regelen.. Kheb afgelopen weken al wel veel gebeld daarvoor, maar het moet nu gewoon ook echt gebeuren! Want ik moet nog assessment doen daarna, en de examens zwemmen zijn de her's in januari wsl :S. En voor die tijd moet ik dat alles dus afgerond hebben. En ff het examen halen natuurlijk ;).
Nouja.. ik probeer verder ook weer normaal te eten. Klus opzich altijd ;). Meestal heeft het niet mijn prioriteit, gezien het overleven, en alle andere dingen meer aandacht vragen en ik toch wel zweef tussen periodes van niet eten, veel eten enz enz, maar ik merk dat ik toch wel erg ongelukkig in mn iets te dikke velletje ga zitten nu, dus ga het maar weer eens bewust proberen.
Moeilijk!!!!!!!!!! Juist dan heb je alleeeeen maar zin in chocola, veeeeeeel chocolade. Daar helpt geen fruit tegen ;).
Tsja en verder gaat t z'n gangetje. Peut is weer terug van vakantie, dus de aanvraag voor intake disbehandeling gaan de deur uit volgende week als het goed is.
Thuis probeer ik wat aan mn theorieopdrachten te doen, dat helpt toch wel met afstuderen, en wat ik zei: ik heb nu gweoon de zenuwen voor morgen.
Ouderwets kriebels in mn buik alsof ik iets belangrijks ga doen ofzo. Dusss.. ;)
Maar goed, kheb de dingen redelijk uitgezocht en onder controle enzo, en ik zie deze week op zich wel zitten. Spannend, maar wel duidelijk ook weer vooruitgang. Het einde komt gewoon in zicht, ik weet waar ik het voor doe!
Maar goed, wel erg spannend. Ook nog stage erbij lopen, en ik moet deze week eigenlijk Ein-De-Lijk mn zwemstage regelen.. Kheb afgelopen weken al wel veel gebeld daarvoor, maar het moet nu gewoon ook echt gebeuren! Want ik moet nog assessment doen daarna, en de examens zwemmen zijn de her's in januari wsl :S. En voor die tijd moet ik dat alles dus afgerond hebben. En ff het examen halen natuurlijk ;).
Nouja.. ik probeer verder ook weer normaal te eten. Klus opzich altijd ;). Meestal heeft het niet mijn prioriteit, gezien het overleven, en alle andere dingen meer aandacht vragen en ik toch wel zweef tussen periodes van niet eten, veel eten enz enz, maar ik merk dat ik toch wel erg ongelukkig in mn iets te dikke velletje ga zitten nu, dus ga het maar weer eens bewust proberen.
Moeilijk!!!!!!!!!! Juist dan heb je alleeeeen maar zin in chocola, veeeeeeel chocolade. Daar helpt geen fruit tegen ;).
Tsja en verder gaat t z'n gangetje. Peut is weer terug van vakantie, dus de aanvraag voor intake disbehandeling gaan de deur uit volgende week als het goed is.
Thuis probeer ik wat aan mn theorieopdrachten te doen, dat helpt toch wel met afstuderen, en wat ik zei: ik heb nu gweoon de zenuwen voor morgen.
Ouderwets kriebels in mn buik alsof ik iets belangrijks ga doen ofzo. Dusss.. ;)
maandag 6 november 2006
Afgezwaaaaaaid!!!
Ff ctrl C, ctrl V van het forum hoor..
Zoveel in me, zoveel... emoties/indrukken/energie/moeheid/zenuwen/van alles...
Echt, mn hele lijf trilt ondertussen en ik zou het uit willen schreeuwen, van de daken!!! Ik ben afgezwaaid!!! Ik ben klaar! En er waren mensen om dat met me te vieren! Ik heb dit kunnen vieren met de belangrijkste mensen om me heen, ik heb trots kunnen zijn en kunnen stralen en glunderen, en me verlegen voelen onder hun verwennerij en complimentjes...
Ik was helemaal... helemaal afgezwaaid!!!
Gek hoor vandaag! Laatste keer therapie, laatste keer met de groep. Superspannend, en het riep van tevoren veel verdriet en emoties bij me op. Vooral ook omdat ik het idee had dat maar weinig mensen begrepen dat ik een voor mij belangrijke stap gemaakt had.
Aangekomen op de groep zat onze ruimte op slot, wat erg gek was, en kwam iemand ons vertellen dat onze ene socio verlaat was, en de andere ziek... Begon dus onwennig en bagger.
Maar zij zou de ruimte wel voor ons opendoen zodat we vast bakkie konden doen enzo. Toen ze de deur opendeed gaf ze een soort gilletje en moest toen lachen...
Bleek dat onze socio de ruimte versierd had met blauwe ballonnen!!! Superlief!!! Ik en mede groepsgenootje liepen namelijk al weken te eikelen over ons afscheid met een grote band, luchtkussen en blauwe balonnen.
Een kwartier na starttijd bleek uiteindelijk dat dus onze hoofdsocio ziek was, en twee meiden zonder afmelden niet gekomen waren. Dat was erg jammer, maar de rest was tof.
Eerst nog pogingen gedaan tot therapieen, maar door alle taart en fruitspiezen (ja ik houd van gezond trakteren ), thee en de zenuwen kwam er weinig van.
Uiteindelijk wel heel serieus onze tijd daar nabesproken en zo afscheid genomen. Moeilijk hoor. Aandacht, en iedereen die wat over je gaat zeggen enzo, en dat je dan zelf moet laten weten hoe je gegroeid bent enzo.. Kreeg het er errug warm van en veel moeite om niet te huilen.
Bijzonder was ook dat bleek dat eigenlijk al mijn oude groepsgenootjes deze week beziggeweest waren met het afscheid en dat ze me zouden gaan missen ... Dat had ik dus echt niet gedacht. Eentje met wie ik ook wel speciale band heb heeft t complete laatste half uur zitten huilen...
Dat was.. ik weet niet.. bijzonder, bizar, onwerkelijk...
In ieder geval erg emotioneel voor me. Maar ik zat echt nog heeel erg in een soort roes.
Uiteindelijk mijn afscheidskaartjes rondgedeeld, en een map van de groep gekregen met daarin allemaal leuke/lieve kaartjes/tekeningen en teksten van ze. Toen eindelijk naar buiten, nog in een soort van roes.
En toen stonden bij de uitgang vriendje, geen naam en haar vriendje te wachten. Met een E-Norm boeket gerbera's (my favorites!!!) en een grote knuffel van Teigetje... Toen begon ik dus te janken gieren brullen he!
Echt hoor.. Kon ook echt niets meer uitbrengen..
Ik had het zo erg niet verwacht en vond het zo... zo fijn, zo bijzonder.. zo onwerkelijk.
Dat ze speciaal voor mij gekomen waren enzo.. Dat ze doorhadden hoe belangrijk t voor me was...
Pfff. Met zijn allen lachend en huilend naar huis gegaan, platgeknuffeld enzo..
Thuis van alle emoties gewoon op bed geploft, toen mn schoonouders belden dat ze rond 7 uur langs zouden komen. Vriendje en ik zouden eigenlijk uit eten gaan, en we zijn nu dus met zijn 4en geweest...
Ook al zo bijzonder... ze waren er, waren trots en lief, en vonden het logisch om ons mee uit eten te nemen om dit te vieren..
Zo moet het zijn om ouders te hebben?
Dat zij dat zomaar doen.. Mij toch zo erg 'opgenomen' hebben enzo..
Nouja, nu dus een half uurtje thuis, aan het bijkomen van alle indrukken en emoties.
De hele dag voelt zo verschrikkelijk onwerkelijk... Als ik een droom zou hebben over een wens-afscheid dan zou ik t zo dromen... Maar ik ging ervanuit, nee ik Wist Zeker, dta toch niemand het verder zou onthouden, of het de moeite waard zou vinden, en dat het in de groep ook vrij stil voorbij zou gaan...
En dan dit.. Zo... bizar? bijzonder! onecht... Alsof ik zometeen wakker kan worden ineens, en dan morgen echt dat allenige afzwaaien zal beleven.
Hoe kan dit? Wie zijn al die mensen, en waarom doen ze zo... Was dit echt voor mij bedoeld, of doen ze t omdat ze vinden dat het hoort? menen ze dit, of is het medelijden?
En als ze het al menen.. Hoe? Waarom? Zien ze dan niet dat....
Nouja, jullie horen het.. veel indrukken en emoties.. veel vragen en geluk... Ik jank nog een dagje verder vrees ik. En dan val ik in slaap voor een week.
Alle spanningen wegslapen en huilen.
En daarna? Daarna ga ik op dieet!!!
Ik heb afgelopen week uit de zenuwen namelijk 2 bakken ijs, 2 zakken chips, ong 1 kilo pepernoten, 5 pakken koekjes, twee bakken pudding en nog veel meer zoetigheid weggewerkt .
Ja, het werkte, Nee, het was vast geen goede oplossing, maar ach, what the piep...
Zoveel in me, zoveel... emoties/indrukken/energie/moeheid/zenuwen/van alles...
Echt, mn hele lijf trilt ondertussen en ik zou het uit willen schreeuwen, van de daken!!! Ik ben afgezwaaid!!! Ik ben klaar! En er waren mensen om dat met me te vieren! Ik heb dit kunnen vieren met de belangrijkste mensen om me heen, ik heb trots kunnen zijn en kunnen stralen en glunderen, en me verlegen voelen onder hun verwennerij en complimentjes...
Ik was helemaal... helemaal afgezwaaid!!!
Gek hoor vandaag! Laatste keer therapie, laatste keer met de groep. Superspannend, en het riep van tevoren veel verdriet en emoties bij me op. Vooral ook omdat ik het idee had dat maar weinig mensen begrepen dat ik een voor mij belangrijke stap gemaakt had.
Aangekomen op de groep zat onze ruimte op slot, wat erg gek was, en kwam iemand ons vertellen dat onze ene socio verlaat was, en de andere ziek... Begon dus onwennig en bagger.
Maar zij zou de ruimte wel voor ons opendoen zodat we vast bakkie konden doen enzo. Toen ze de deur opendeed gaf ze een soort gilletje en moest toen lachen...
Bleek dat onze socio de ruimte versierd had met blauwe ballonnen!!! Superlief!!! Ik en mede groepsgenootje liepen namelijk al weken te eikelen over ons afscheid met een grote band, luchtkussen en blauwe balonnen.
Een kwartier na starttijd bleek uiteindelijk dat dus onze hoofdsocio ziek was, en twee meiden zonder afmelden niet gekomen waren. Dat was erg jammer, maar de rest was tof.
Eerst nog pogingen gedaan tot therapieen, maar door alle taart en fruitspiezen (ja ik houd van gezond trakteren ), thee en de zenuwen kwam er weinig van.
Uiteindelijk wel heel serieus onze tijd daar nabesproken en zo afscheid genomen. Moeilijk hoor. Aandacht, en iedereen die wat over je gaat zeggen enzo, en dat je dan zelf moet laten weten hoe je gegroeid bent enzo.. Kreeg het er errug warm van en veel moeite om niet te huilen.
Bijzonder was ook dat bleek dat eigenlijk al mijn oude groepsgenootjes deze week beziggeweest waren met het afscheid en dat ze me zouden gaan missen ... Dat had ik dus echt niet gedacht. Eentje met wie ik ook wel speciale band heb heeft t complete laatste half uur zitten huilen...
Dat was.. ik weet niet.. bijzonder, bizar, onwerkelijk...
In ieder geval erg emotioneel voor me. Maar ik zat echt nog heeel erg in een soort roes.
Uiteindelijk mijn afscheidskaartjes rondgedeeld, en een map van de groep gekregen met daarin allemaal leuke/lieve kaartjes/tekeningen en teksten van ze. Toen eindelijk naar buiten, nog in een soort van roes.
En toen stonden bij de uitgang vriendje, geen naam en haar vriendje te wachten. Met een E-Norm boeket gerbera's (my favorites!!!) en een grote knuffel van Teigetje... Toen begon ik dus te janken gieren brullen he!
Echt hoor.. Kon ook echt niets meer uitbrengen..
Ik had het zo erg niet verwacht en vond het zo... zo fijn, zo bijzonder.. zo onwerkelijk.
Dat ze speciaal voor mij gekomen waren enzo.. Dat ze doorhadden hoe belangrijk t voor me was...
Pfff. Met zijn allen lachend en huilend naar huis gegaan, platgeknuffeld enzo..
Thuis van alle emoties gewoon op bed geploft, toen mn schoonouders belden dat ze rond 7 uur langs zouden komen. Vriendje en ik zouden eigenlijk uit eten gaan, en we zijn nu dus met zijn 4en geweest...
Ook al zo bijzonder... ze waren er, waren trots en lief, en vonden het logisch om ons mee uit eten te nemen om dit te vieren..
Zo moet het zijn om ouders te hebben?
Dat zij dat zomaar doen.. Mij toch zo erg 'opgenomen' hebben enzo..
Nouja, nu dus een half uurtje thuis, aan het bijkomen van alle indrukken en emoties.
De hele dag voelt zo verschrikkelijk onwerkelijk... Als ik een droom zou hebben over een wens-afscheid dan zou ik t zo dromen... Maar ik ging ervanuit, nee ik Wist Zeker, dta toch niemand het verder zou onthouden, of het de moeite waard zou vinden, en dat het in de groep ook vrij stil voorbij zou gaan...
En dan dit.. Zo... bizar? bijzonder! onecht... Alsof ik zometeen wakker kan worden ineens, en dan morgen echt dat allenige afzwaaien zal beleven.
Hoe kan dit? Wie zijn al die mensen, en waarom doen ze zo... Was dit echt voor mij bedoeld, of doen ze t omdat ze vinden dat het hoort? menen ze dit, of is het medelijden?
En als ze het al menen.. Hoe? Waarom? Zien ze dan niet dat....
Nouja, jullie horen het.. veel indrukken en emoties.. veel vragen en geluk... Ik jank nog een dagje verder vrees ik. En dan val ik in slaap voor een week.
Alle spanningen wegslapen en huilen.
En daarna? Daarna ga ik op dieet!!!
Ik heb afgelopen week uit de zenuwen namelijk 2 bakken ijs, 2 zakken chips, ong 1 kilo pepernoten, 5 pakken koekjes, twee bakken pudding en nog veel meer zoetigheid weggewerkt .
Ja, het werkte, Nee, het was vast geen goede oplossing, maar ach, what the piep...
zondag 5 november 2006
bluh
Nou kmaak er weer een lekker zootje van.
Zo stom bezig voor maandag, het afzwaaien... Kweet zelf niet eens wat ik wil: mensen uitnodigen, of juist niet...
Ja het tuurlijk zou het geweldig zijn als er bij mij mensen waren net als bij Sera, en als ze op mij net zo trots waren als op haar. Maar ik weet dat dat niet 'zomaar' gaat gebeuren, en ik weet ook dat het logisch is dat ze t van mij niet zo belangrijk vinden enzo.
maar uitnodigen.. Nee. Ik haat het als ik aandacht loop te trekken, er gewoon om vraag. Dat mag niet. Dat wil ik niet, dat kan ik niet. Ik zou het misschien wel willen ja. gewoon kunnen zeggen dat het fijn zou zijn als er mensen waren die trots op me waren die dag.. die het met mij zouden willen vieren.
Maar ik krijg het mn bek niet uit. Ja, af en toe tegen vriendje, die zolangzamerhand vind dat ik zit te zeuren (en gelijk heeft ie), en vanmiddag een beetje tegen Sera, die het wel begreep maar vond dat ik onmogelijk onredelijk was enzo.
Mja dat is ook zo. En ik snap ook best dat mensen uit zichzelf geen zin hebben in dit soort dingen enzo.
Het bevestigd gewoon het beeld dat ik ergens al heb: dat het niet zo belangrijk is, dat ik me niet aan mag/moet stellen, dat ik me moet schamen voor mezelf en de therapie enzo.
En dat terwijl ik ergens gewoon heel trots ben, op jankens af dat ik dit afgerond heb. Dat ik er toch voor gekozen heb enzo. dat het gewoon een megastap is voor mij dta ik dit gedaan heb.
En het voelt supereenzaam dat niemand snapt hoe groot die stap was. Maar het voor normaal aanneemt. Ohwja, nou dat werd ook wel tijd he. ja. En nu, nu je klaar bent? ja ga ik nog verder... Nou, wat valt er dan te vieren. Ze hebben ook gelijk...
Schoonmoeder liet vanochtend weten dat ze savonds laat toch nog wel wilde komen, omdat ze het heel erg vond dat ze er niet was overdag. Aan de ene kant vond ik dat heel fijn om te horen, en ja ik wil graag dat ze komt enzo.
Aan de andere kant mag ze nu niet meer komen. Omdat ik zeker weet dat vriendje gezegd heeft dat ik overstuur was, en omdat ik zeker weet dta ze daarom wil komen: omdat ze niet op dr geweten wil hebben dat ik overstuur ben enzo. en dat als het zo belangrijk is dat ze dan wel komt. Maar zo hoeft het niet.
Ik wil gewoon dat iemand snapt wat het is.. dat iemand Echt trots is..
Sera's ouders blijven me zo helder voor ogen staan. Trots, blij...
Mijn ouders... haha. leuk contrast he. ja. En haar ouders hadden ook zoveel vrienden en familie om trots tegen te doen.
Ik sta in mn eentje straks. Zonder mn ouders, en dus ook zonder vrienden en familie.
Ja mn eigen schuld ja, omdat ik die niet gevraagd heb.
Stomme trut ben ik ook.
Ik voel me gewoon onwijs onwijs onwijs alleen, en wil iedereen haten en op afstand houden. Maar dat lukt niet, en lukt wel.
Vanmiddag onredelijkheid met vriendje. hij liep weg van me uit het drop. Na lang zwerven thuis aangekomen, koffer gepakt en weggegaan. Zo onredelijk, maar ik wist het ook niet meer.
Heel erg moeten vechen om mezelf niets te doen, niet toch die pillen te nemen. Het was zo aantrekkelijk.. Niet toch naar mn ouders te gaan en gewoon weer terug te stappen in dat leven van vroeger.
Uiteindeljk bij Sera op de stoep beland die me een tijd vastgehouden heeft, heeft laten uitbrullen en toen haar ongezouten mening gegeven heeft. Iets waar ik natuurlijk totaal niet op zat te wachten, maar toen wel weer kon hebben. Daar nog tijd gezeten, bang om naar huis te gaan enzo..
uiteindelijk om 7 uur toch zelf opgestapt, weer terug gegaan.
Vriend wilde meteen praten enzo. heb heel lullig gezegd dat ik dat nu neit wilde.
Laat maar gewoon. Dus doen we nu gewoon tegen elkaar, en dat is fijn. Het moet vast nog een keer uitgepraat worden, maar ik heb wel meteen mijn excuses aangeboden, maar kan en wil het nu niet uitpraten.
Dan wordt het weer de discussie wat ik nou eigenlijk wil maandag, en dat zijn moeder het lief bedoeld, en dat hij het ook nooit goed kan doen...
En dat gaat voor ons beiden nergens over. Voor mj niet omdat het zo tegenstrijdig is allemaal. Iedereen hier, maar geef me geen aandacht, houd me vast, maar zie me niet. En dan gaat hij ook nog om bevestiging vragen van allerlei dingen die ik zelf niet eens weet.
Niet dus.
Nouja. morgen nog een dagje werken. morgenmiddag huis schoonmaken en lessen voorbereiden voor maandag. En liefst ook nog ff kaartjes schrijven voor de groep.
En dan maandag stage, douchen en wegwezen.
Doe mij ff een bor. Een weekje ofzo, tot de drukte over is...
Ik heb dus in al het gedoe vandaag Geen traktatie geregeld, Geen cadeautje voor mn groepsgenootje dat ook weggaat, Geen kaartjes geschreven, en Niet alvast mn lessen voorbereid en de keuken gedaan zodat ik morgen wat minder stress heb.
Gaat heel heel heeel lekker hoor. Echt. Hoera.
Kloteleven. Klotegroep.
Ik ga gewoon niet maandag!HOef ik niet in de belangstelling te staan, zwaai ik niet af, hoef ik ook niets te vieren.
En ondertussen vreet ik me nog gek ook. per avond een bak ijs, zak chips en pak koekjes is niets. HOera. Ook dat nog.
Wat een trut ben ik ook. T is toch ook geen wonder dat er niemand zin heeft om te komen....
Zo stom bezig voor maandag, het afzwaaien... Kweet zelf niet eens wat ik wil: mensen uitnodigen, of juist niet...
Ja het tuurlijk zou het geweldig zijn als er bij mij mensen waren net als bij Sera, en als ze op mij net zo trots waren als op haar. Maar ik weet dat dat niet 'zomaar' gaat gebeuren, en ik weet ook dat het logisch is dat ze t van mij niet zo belangrijk vinden enzo.
maar uitnodigen.. Nee. Ik haat het als ik aandacht loop te trekken, er gewoon om vraag. Dat mag niet. Dat wil ik niet, dat kan ik niet. Ik zou het misschien wel willen ja. gewoon kunnen zeggen dat het fijn zou zijn als er mensen waren die trots op me waren die dag.. die het met mij zouden willen vieren.
Maar ik krijg het mn bek niet uit. Ja, af en toe tegen vriendje, die zolangzamerhand vind dat ik zit te zeuren (en gelijk heeft ie), en vanmiddag een beetje tegen Sera, die het wel begreep maar vond dat ik onmogelijk onredelijk was enzo.
Mja dat is ook zo. En ik snap ook best dat mensen uit zichzelf geen zin hebben in dit soort dingen enzo.
Het bevestigd gewoon het beeld dat ik ergens al heb: dat het niet zo belangrijk is, dat ik me niet aan mag/moet stellen, dat ik me moet schamen voor mezelf en de therapie enzo.
En dat terwijl ik ergens gewoon heel trots ben, op jankens af dat ik dit afgerond heb. Dat ik er toch voor gekozen heb enzo. dat het gewoon een megastap is voor mij dta ik dit gedaan heb.
En het voelt supereenzaam dat niemand snapt hoe groot die stap was. Maar het voor normaal aanneemt. Ohwja, nou dat werd ook wel tijd he. ja. En nu, nu je klaar bent? ja ga ik nog verder... Nou, wat valt er dan te vieren. Ze hebben ook gelijk...
Schoonmoeder liet vanochtend weten dat ze savonds laat toch nog wel wilde komen, omdat ze het heel erg vond dat ze er niet was overdag. Aan de ene kant vond ik dat heel fijn om te horen, en ja ik wil graag dat ze komt enzo.
Aan de andere kant mag ze nu niet meer komen. Omdat ik zeker weet dat vriendje gezegd heeft dat ik overstuur was, en omdat ik zeker weet dta ze daarom wil komen: omdat ze niet op dr geweten wil hebben dat ik overstuur ben enzo. en dat als het zo belangrijk is dat ze dan wel komt. Maar zo hoeft het niet.
Ik wil gewoon dat iemand snapt wat het is.. dat iemand Echt trots is..
Sera's ouders blijven me zo helder voor ogen staan. Trots, blij...
Mijn ouders... haha. leuk contrast he. ja. En haar ouders hadden ook zoveel vrienden en familie om trots tegen te doen.
Ik sta in mn eentje straks. Zonder mn ouders, en dus ook zonder vrienden en familie.
Ja mn eigen schuld ja, omdat ik die niet gevraagd heb.
Stomme trut ben ik ook.
Ik voel me gewoon onwijs onwijs onwijs alleen, en wil iedereen haten en op afstand houden. Maar dat lukt niet, en lukt wel.
Vanmiddag onredelijkheid met vriendje. hij liep weg van me uit het drop. Na lang zwerven thuis aangekomen, koffer gepakt en weggegaan. Zo onredelijk, maar ik wist het ook niet meer.
Heel erg moeten vechen om mezelf niets te doen, niet toch die pillen te nemen. Het was zo aantrekkelijk.. Niet toch naar mn ouders te gaan en gewoon weer terug te stappen in dat leven van vroeger.
Uiteindeljk bij Sera op de stoep beland die me een tijd vastgehouden heeft, heeft laten uitbrullen en toen haar ongezouten mening gegeven heeft. Iets waar ik natuurlijk totaal niet op zat te wachten, maar toen wel weer kon hebben. Daar nog tijd gezeten, bang om naar huis te gaan enzo..
uiteindelijk om 7 uur toch zelf opgestapt, weer terug gegaan.
Vriend wilde meteen praten enzo. heb heel lullig gezegd dat ik dat nu neit wilde.
Laat maar gewoon. Dus doen we nu gewoon tegen elkaar, en dat is fijn. Het moet vast nog een keer uitgepraat worden, maar ik heb wel meteen mijn excuses aangeboden, maar kan en wil het nu niet uitpraten.
Dan wordt het weer de discussie wat ik nou eigenlijk wil maandag, en dat zijn moeder het lief bedoeld, en dat hij het ook nooit goed kan doen...
En dat gaat voor ons beiden nergens over. Voor mj niet omdat het zo tegenstrijdig is allemaal. Iedereen hier, maar geef me geen aandacht, houd me vast, maar zie me niet. En dan gaat hij ook nog om bevestiging vragen van allerlei dingen die ik zelf niet eens weet.
Niet dus.
Nouja. morgen nog een dagje werken. morgenmiddag huis schoonmaken en lessen voorbereiden voor maandag. En liefst ook nog ff kaartjes schrijven voor de groep.
En dan maandag stage, douchen en wegwezen.
Doe mij ff een bor. Een weekje ofzo, tot de drukte over is...
Ik heb dus in al het gedoe vandaag Geen traktatie geregeld, Geen cadeautje voor mn groepsgenootje dat ook weggaat, Geen kaartjes geschreven, en Niet alvast mn lessen voorbereid en de keuken gedaan zodat ik morgen wat minder stress heb.
Gaat heel heel heeel lekker hoor. Echt. Hoera.
Kloteleven. Klotegroep.
Ik ga gewoon niet maandag!HOef ik niet in de belangstelling te staan, zwaai ik niet af, hoef ik ook niets te vieren.
En ondertussen vreet ik me nog gek ook. per avond een bak ijs, zak chips en pak koekjes is niets. HOera. Ook dat nog.
Wat een trut ben ik ook. T is toch ook geen wonder dat er niemand zin heeft om te komen....
donderdag 19 oktober 2006
Onwerkelijk
Ik MOet even van me afschrijven hoor. Ik Moet dit gewoon opschrijven om het echt te maken, om te bevatten hoe ik me voel, om dit niet te vergeten...
Hyperdepyper, ik zit gewoon bijna te stuiteren. Heb net ook al zitten janken bij vriendje...
Na mn stage was ik echt doods, maar moest nog naar de kliniek voor de evaltuatie van mn deeltijd.. Ik geloof dat ik teveel tegenzin had om gespannen te zijn, maar het scheelde ook dat ik het van socio K kreeg, ipv socio M die ik stukkie enger vindt.
Toen ik mn evaluatie op papier doorlas kon ik wel janken. Er stonden best wat positieve dingen in.. Eigenlijk.. ik geloof dat er alleen maar positieve dingen instonden.. Moest echt slikken.. Wist ook niet hoe of waar ik moest kijken, kon wel door de grond zakken...
T gesprek erna was ook wel okee. Dus ging al blijig weg.. Telkens weer dat stuk teruglezend.. Moeilijk te geloven dat ze zoiets over mij schrijven..
Op de terugweg bumpte ik zomaar into een oude kennis. Gewoon, iemand die erg belangrijk voor me was, en tegen wie ik heel erg opgezien heb... Supergaaf om die weer te zien, echt. En ook het enthousiastme waarmee ik begroet werd enzo was bijzonder.. kreeg het er warm van..
Nog steeds moeilijk te geloven dat diegene zo tegen mij doet, zo enthousiast.. het echt leuk lijkt te vinden me te zien... Dat was zo bizar, zo ongeloofwaardig..
Ikv ond het zo heerlijk... echt. Hele tijd bijgepraat. Zoals gewoonlijk eerst over mij, waar komt die betrokkenheid toch van daan? al die vragen? Is die interesse echt?
Daarna, door een toevalstreffer draaiden de rollen om enheb ik een tijd zitten luisteren. Ik was ontroerd door het vertrouwen dat me gegeven werd, door al het vertelde...
Over mijn relatie, over de hare, over mijn toekomst, over de hare. Over Dis, en leven daarmee... Zo bizar.. Zo 'toevallig', zo bijzonder...
Kheb nu haar email meegekregen.. Ze vond het fijn weer eens gepraat te hebben. Het afscheid verliep in 10 delen 'ja maar nu moet ik echt gaan hoor'.
Ik kan het niet beschrijven, ik kan het niet duideljker maken.. Het was alleen zo bijzonder voor mij.. Een soort droom van vroeger die terugkwam. Een geweldig iemand die liet merken zomaar en gewoon graag met mij contact te hebben... Mij dingen toevertrouwde..
Het was geweldig, maar zo onwerkelijk.. Zou ik straks wakker worden?
He verdorie, ik baal dat het er zo uitkomt, dt ik niet beter kan verwoorden wat dit voor mij betekent.. Hoe belangrijk zij is. Altijd geweest is sinds ik haar leerde kennen.. En nu dit dan..
Het geeft hoop, kracht... Het maakt me.. trots? Alsof ik iedereen zou willenv ertellen: kijk nou, Zij praat met mij... Zij vind mij echt de moeite waard om mee te praten... Vrijwillig...
Ongeloofelijk, maar geweldig.
Net als mijn evaluatie eigenlijk... *zucht* Je hebt soms van die dagen.. die zijn onwerkelijk..
Hyperdepyper, ik zit gewoon bijna te stuiteren. Heb net ook al zitten janken bij vriendje...
Na mn stage was ik echt doods, maar moest nog naar de kliniek voor de evaltuatie van mn deeltijd.. Ik geloof dat ik teveel tegenzin had om gespannen te zijn, maar het scheelde ook dat ik het van socio K kreeg, ipv socio M die ik stukkie enger vindt.
Toen ik mn evaluatie op papier doorlas kon ik wel janken. Er stonden best wat positieve dingen in.. Eigenlijk.. ik geloof dat er alleen maar positieve dingen instonden.. Moest echt slikken.. Wist ook niet hoe of waar ik moest kijken, kon wel door de grond zakken...
T gesprek erna was ook wel okee. Dus ging al blijig weg.. Telkens weer dat stuk teruglezend.. Moeilijk te geloven dat ze zoiets over mij schrijven..
Op de terugweg bumpte ik zomaar into een oude kennis. Gewoon, iemand die erg belangrijk voor me was, en tegen wie ik heel erg opgezien heb... Supergaaf om die weer te zien, echt. En ook het enthousiastme waarmee ik begroet werd enzo was bijzonder.. kreeg het er warm van..
Nog steeds moeilijk te geloven dat diegene zo tegen mij doet, zo enthousiast.. het echt leuk lijkt te vinden me te zien... Dat was zo bizar, zo ongeloofwaardig..
Ikv ond het zo heerlijk... echt. Hele tijd bijgepraat. Zoals gewoonlijk eerst over mij, waar komt die betrokkenheid toch van daan? al die vragen? Is die interesse echt?
Daarna, door een toevalstreffer draaiden de rollen om enheb ik een tijd zitten luisteren. Ik was ontroerd door het vertrouwen dat me gegeven werd, door al het vertelde...
Over mijn relatie, over de hare, over mijn toekomst, over de hare. Over Dis, en leven daarmee... Zo bizar.. Zo 'toevallig', zo bijzonder...
Kheb nu haar email meegekregen.. Ze vond het fijn weer eens gepraat te hebben. Het afscheid verliep in 10 delen 'ja maar nu moet ik echt gaan hoor'.
Ik kan het niet beschrijven, ik kan het niet duideljker maken.. Het was alleen zo bijzonder voor mij.. Een soort droom van vroeger die terugkwam. Een geweldig iemand die liet merken zomaar en gewoon graag met mij contact te hebben... Mij dingen toevertrouwde..
Het was geweldig, maar zo onwerkelijk.. Zou ik straks wakker worden?
He verdorie, ik baal dat het er zo uitkomt, dt ik niet beter kan verwoorden wat dit voor mij betekent.. Hoe belangrijk zij is. Altijd geweest is sinds ik haar leerde kennen.. En nu dit dan..
Het geeft hoop, kracht... Het maakt me.. trots? Alsof ik iedereen zou willenv ertellen: kijk nou, Zij praat met mij... Zij vind mij echt de moeite waard om mee te praten... Vrijwillig...
Ongeloofelijk, maar geweldig.
Net als mijn evaluatie eigenlijk... *zucht* Je hebt soms van die dagen.. die zijn onwerkelijk..
vrijdag 13 oktober 2006
Vrijdagochtend
Gisteravond is beetje vaag, en ik heb eigenlijk alleen maar het gevoel dat ik een ontiegelijke fout gemaakt heb.. maar goed..
Vriendje was vanochtend weer okee en gezwellie, en ik was voor 10 uur uit bed, en heb al een uur huishoudelijk werk erop zitten. jaja :)
Afwas opgeruimd, keuken wat schoongemaakt, kleding opgeruimd, wassen uitgezocht, en eentje in de machine.. Nou.. he, wat wil je nog meer op een vrijdagochtend...
Zometeen komt vriendje thuis, msischien nog samen ff het dorp in ofzo? :S
Vanmiddag moet ik nog naar mn stageschool, even voordansen voor de gehele school... Hebben ze zo bedacht.. Op zich grote eer enzo, maar ik schijt er ook wel wat van hoor.. We zullen zien.
Vriendje was vanochtend weer okee en gezwellie, en ik was voor 10 uur uit bed, en heb al een uur huishoudelijk werk erop zitten. jaja :)
Afwas opgeruimd, keuken wat schoongemaakt, kleding opgeruimd, wassen uitgezocht, en eentje in de machine.. Nou.. he, wat wil je nog meer op een vrijdagochtend...
Zometeen komt vriendje thuis, msischien nog samen ff het dorp in ofzo? :S
Vanmiddag moet ik nog naar mn stageschool, even voordansen voor de gehele school... Hebben ze zo bedacht.. Op zich grote eer enzo, maar ik schijt er ook wel wat van hoor.. We zullen zien.
donderdag 12 oktober 2006
gezegd
kheb ut gezegd. Dat ik in ieder geval actief ga zoeken naar huizen, en eventueel verhuizen... En dat ik hoop dat ie meegaat, of mee gaat zoeken, maar dat ik me anders genoodzaakt voel om alleen te gaan...
Gewoon.. Omdat ik dit niet meer wil zo. Laat m dan maar kiezen...
En ik voel me gemeen en klote nu. Enzo enzo.
Maar toch... ik wil niet huisloos, en ik wil zekerheid... .
Gewoon.. Omdat ik dit niet meer wil zo. Laat m dan maar kiezen...
En ik voel me gemeen en klote nu. Enzo enzo.
Maar toch... ik wil niet huisloos, en ik wil zekerheid... .
Zo!
Spannende, gekke dag vandaag.
Vanochtend stage, dacht dat ik t niet zou trekken, maar t ging eigenlijk wel weer. Op zich gaat het lesgeven wel steeds makkelijker enzo, alleen echt werken aan laatste dingen: individuele correcties bij klassikaal dansen, na het corrigeren ook controleren, achteruit van de groep weglopen, enz.
ben zelf op zich wel redelijk tevreden over de meeste dingen. Hoewel ik nog steeds een hoop leer en ervaar telkens. Maar merk ook wel dat ik wat makkelijker ben in sommige dingen als mijn begeleidster, dus dat scheelt ook :).
Orientatie gesprek ging wel okee. Voelt ook wel okee. Kijken of ik nu de intake wil gaan doen daar. Ik denk het wel, dan kan ik altijd nog beslissen dat ik het niet doe, maar dan weet ik ook in ieder geval of ik toegelaten zou worden daar. Want dat kan natuurlijk ook altijd nog anders uitvallen.
Het idee dat er vrij weinig tijd in gaat zitten is in ieder geval fijn, en hoe ze praatten over dissociatieve stoornissen, en hun visie op omgaan met verschillende delen was er prettig voor mij. Ook Sera was wel enthousiast.
Toen eenmaal thuis snel eten en trainen. Zag ik ook al weer niet zitten, maar na het hardlopen ging het allemaal wel redelijk. Behalve dan dat ik mezelf bijna een gebroken net bezorgde op gegeven moment, maar goed. Inschattingsfoutje zullen we maa zeggen. Uiteindelijk wel heel lekker gesprongen.
Daarna wilde ik eigenlijk meteen doorgaan naar mn ouders. Heb ze al ruim een maand niet gezien, wat ik onwijs chill vind, maar ze stonden vorige week hier op de stoep. En dat vind ik weer minder chill. Ik heb liever zelf de controle. Bovendien begreep ik al hoe laat het was, en dat ze zulke liefhebbende, ruimdenkende, gulle en goede ouders zijn, en niet snappen waar hun kind nu zo doet en ze zo zielig zijn met een kind dat zo weinig contact zoekt...
mja..
Daar bedank ik dus vriendelijk voor, en gezien ik me vnaaf wel ookee voelde zijn we er maar langsgesjeeds. T gesprek kwam uiteindelijk uit op huizen. Geen slecht onderwerp, lekker simpel :)
Ware het niet dat ik me onwijs erger aan Vriendje laatste tijd wat betreft huizen..
Ja zegt ie, hij wil wel een huis kopen samen, Ja, hij wil wel kinderen, maar dat kan niet in dit huis (dat klopt!), en ja, hij zou ook graag een wat beter huis hebben, en vooral wat meer zekerheid.
Maar hij zoekt NOOIT, hij kijkt NOOIT, en elke keer als ik hem wat laat zien heeft ie wel wat te zijken. Te klein, te duur, te donker... En als dat meevalt komt z'n zakjapanner erbij hoor... Gaat ie rekenen.. Ja, we wonen nu hier en betalen dat en dat. Daarvoor hebben we nu vier kamers, veel ruimte en een tuin, en ik wil er niet op achteruit gaan..
Nee halfbakken mechooogem, we betalen nu maar voor 2 kamers, en een gedeelde keuken, douche, en tuin. Plus dat we weinig betalen vanwege de vervallen staat. Ik dacht dta je daar juist vanaf wilde...
Een eigen huisje, hoeft niet al te groot, maar wel praktisch en in goede staat.
En nee minkukel, dat krijg je dus neit voor het bedrag waar je nu voor huurt, maar we hebben nu ook wel extreem mazzel. Want we hebben gratis twee kamers extra, onofficieel.
En bovenal, DIT HUIS WORDT GESLOOPT. Dus we moeten wel verder kijken.
Tenminset, dat vind ik.. ik heb geen zin om dalijk in een paar maanden tijd gestresst een nieuwe woning te gaan zoeken... Dan lukt het natuurlijk helemaal niet, zla je zien (nu is het al zeldzaam dat er eens wat geschikts tussen staat wat nog redelijk betaalbaar is). En ja, dan kan ie wel zeggen dat we nu nog kunenn sparen dan, maar dat half jaar sparen zorgt er nu toch ook niet voor dat we dalijk ineens een groter huis kunnen kopen ofzo...
Ik heb gewoon liever zekerheid, ik ben doodsbenauwd om dalijk mn plek kwijt te raken, en ik moet ook eerlijk zeggen dat ik momenteel ook op het punt sta om dan maar alleen te verhuizen.. Dan maar zekerheid.. En als hij dan niet mee wil moet dat maar.... :(
Ik dacht gewoon dat hij ook graag een huis wil, een kind wil..
Ja, en dat willie ook wel.. ooit.. als het huis spotgoedkoop is (gaat nooit gebeuren), als we verhuisd zijn (gaan dus op deze manier ook nooit gebeuren). En het moet ook ong ff aankomen waaien, want hij wil er niets voor doen..
Nee hoor, lekker. Dus.
Ik ga verhuizen! Amen. (vraag me niet wanneer, maar ik heb het bij deze besloten!)
Vanochtend stage, dacht dat ik t niet zou trekken, maar t ging eigenlijk wel weer. Op zich gaat het lesgeven wel steeds makkelijker enzo, alleen echt werken aan laatste dingen: individuele correcties bij klassikaal dansen, na het corrigeren ook controleren, achteruit van de groep weglopen, enz.
ben zelf op zich wel redelijk tevreden over de meeste dingen. Hoewel ik nog steeds een hoop leer en ervaar telkens. Maar merk ook wel dat ik wat makkelijker ben in sommige dingen als mijn begeleidster, dus dat scheelt ook :).
Orientatie gesprek ging wel okee. Voelt ook wel okee. Kijken of ik nu de intake wil gaan doen daar. Ik denk het wel, dan kan ik altijd nog beslissen dat ik het niet doe, maar dan weet ik ook in ieder geval of ik toegelaten zou worden daar. Want dat kan natuurlijk ook altijd nog anders uitvallen.
Het idee dat er vrij weinig tijd in gaat zitten is in ieder geval fijn, en hoe ze praatten over dissociatieve stoornissen, en hun visie op omgaan met verschillende delen was er prettig voor mij. Ook Sera was wel enthousiast.
Toen eenmaal thuis snel eten en trainen. Zag ik ook al weer niet zitten, maar na het hardlopen ging het allemaal wel redelijk. Behalve dan dat ik mezelf bijna een gebroken net bezorgde op gegeven moment, maar goed. Inschattingsfoutje zullen we maa zeggen. Uiteindelijk wel heel lekker gesprongen.
Daarna wilde ik eigenlijk meteen doorgaan naar mn ouders. Heb ze al ruim een maand niet gezien, wat ik onwijs chill vind, maar ze stonden vorige week hier op de stoep. En dat vind ik weer minder chill. Ik heb liever zelf de controle. Bovendien begreep ik al hoe laat het was, en dat ze zulke liefhebbende, ruimdenkende, gulle en goede ouders zijn, en niet snappen waar hun kind nu zo doet en ze zo zielig zijn met een kind dat zo weinig contact zoekt...
mja..
Daar bedank ik dus vriendelijk voor, en gezien ik me vnaaf wel ookee voelde zijn we er maar langsgesjeeds. T gesprek kwam uiteindelijk uit op huizen. Geen slecht onderwerp, lekker simpel :)
Ware het niet dat ik me onwijs erger aan Vriendje laatste tijd wat betreft huizen..
Ja zegt ie, hij wil wel een huis kopen samen, Ja, hij wil wel kinderen, maar dat kan niet in dit huis (dat klopt!), en ja, hij zou ook graag een wat beter huis hebben, en vooral wat meer zekerheid.
Maar hij zoekt NOOIT, hij kijkt NOOIT, en elke keer als ik hem wat laat zien heeft ie wel wat te zijken. Te klein, te duur, te donker... En als dat meevalt komt z'n zakjapanner erbij hoor... Gaat ie rekenen.. Ja, we wonen nu hier en betalen dat en dat. Daarvoor hebben we nu vier kamers, veel ruimte en een tuin, en ik wil er niet op achteruit gaan..
Nee halfbakken mechooogem, we betalen nu maar voor 2 kamers, en een gedeelde keuken, douche, en tuin. Plus dat we weinig betalen vanwege de vervallen staat. Ik dacht dta je daar juist vanaf wilde...
Een eigen huisje, hoeft niet al te groot, maar wel praktisch en in goede staat.
En nee minkukel, dat krijg je dus neit voor het bedrag waar je nu voor huurt, maar we hebben nu ook wel extreem mazzel. Want we hebben gratis twee kamers extra, onofficieel.
En bovenal, DIT HUIS WORDT GESLOOPT. Dus we moeten wel verder kijken.
Tenminset, dat vind ik.. ik heb geen zin om dalijk in een paar maanden tijd gestresst een nieuwe woning te gaan zoeken... Dan lukt het natuurlijk helemaal niet, zla je zien (nu is het al zeldzaam dat er eens wat geschikts tussen staat wat nog redelijk betaalbaar is). En ja, dan kan ie wel zeggen dat we nu nog kunenn sparen dan, maar dat half jaar sparen zorgt er nu toch ook niet voor dat we dalijk ineens een groter huis kunnen kopen ofzo...
Ik heb gewoon liever zekerheid, ik ben doodsbenauwd om dalijk mn plek kwijt te raken, en ik moet ook eerlijk zeggen dat ik momenteel ook op het punt sta om dan maar alleen te verhuizen.. Dan maar zekerheid.. En als hij dan niet mee wil moet dat maar.... :(
Ik dacht gewoon dat hij ook graag een huis wil, een kind wil..
Ja, en dat willie ook wel.. ooit.. als het huis spotgoedkoop is (gaat nooit gebeuren), als we verhuisd zijn (gaan dus op deze manier ook nooit gebeuren). En het moet ook ong ff aankomen waaien, want hij wil er niets voor doen..
Nee hoor, lekker. Dus.
Ik ga verhuizen! Amen. (vraag me niet wanneer, maar ik heb het bij deze besloten!)
woensdag 27 september 2006
Woensdag
Gisteraaf was gezellig. Een vriendin van trainen kwam Greys anatomie kijken. Schrok een tijdje terug wel erg toen ik erachter kwam dat ze bijna niet lijkt te eten, maar het is sowieso een meisje waar ik weinig hoogte van kan krijgen.
Toch kunnen we erg gezellig keten samen, dus t was leuk.
Vanochtend weze peuteren. Ff wat dingen besproken en afgesproken. Over vervanging tijdens haar vakantie (ja Sera, ze heeft een eigen leven, en Ja, ze heeft ook zowaar gezegd waar ze heenging toen ik er naar vroeg! ;)), over de gemaakte afspraak bij andere instelling, en ook over hoe klote het ging laatste tijd.
Was wel goed om er met haar naar te kijken. Kon mn crisisplan wel weer wat aanpassen. Denk dat er veel aankomt op een 'eigen plekje' creeeren als ik me rot voel... Was bizar genoeg maandag ook al thema bij pmt.
Toen was ik ook al zo superemotioneel eronder enzo. Dush.. weer wat om te oefenen ;).
Vanmiddag op school was ouderwets: 4 oud klasgenoten, 1 tennisbaan, ik die het wel leuk vind, maar van schaamte en onzekerheid niet weet wat ik moet doen..
Klinkt bekend he? Achja.. maar toch wel leuk gespeeld samen.
Achteraf weer moe, op enz. dus maar ff lekker plekje gefixt. Nu gaat t op zich wel. Lessen voor morgen zijn voorbereid (ja wel eng), en ik heb eigenlijk geen zin in morgen, maar ben vastbesloten vroeg naar bed te gaan.
Zien wat er van komt ;)
Toch kunnen we erg gezellig keten samen, dus t was leuk.
Vanochtend weze peuteren. Ff wat dingen besproken en afgesproken. Over vervanging tijdens haar vakantie (ja Sera, ze heeft een eigen leven, en Ja, ze heeft ook zowaar gezegd waar ze heenging toen ik er naar vroeg! ;)), over de gemaakte afspraak bij andere instelling, en ook over hoe klote het ging laatste tijd.
Was wel goed om er met haar naar te kijken. Kon mn crisisplan wel weer wat aanpassen. Denk dat er veel aankomt op een 'eigen plekje' creeeren als ik me rot voel... Was bizar genoeg maandag ook al thema bij pmt.
Toen was ik ook al zo superemotioneel eronder enzo. Dush.. weer wat om te oefenen ;).
Vanmiddag op school was ouderwets: 4 oud klasgenoten, 1 tennisbaan, ik die het wel leuk vind, maar van schaamte en onzekerheid niet weet wat ik moet doen..
Klinkt bekend he? Achja.. maar toch wel leuk gespeeld samen.
Achteraf weer moe, op enz. dus maar ff lekker plekje gefixt. Nu gaat t op zich wel. Lessen voor morgen zijn voorbereid (ja wel eng), en ik heb eigenlijk geen zin in morgen, maar ben vastbesloten vroeg naar bed te gaan.
Zien wat er van komt ;)
dinsdag 26 september 2006
Dinsdag (en al bijna avond ;))
Whoei.
Stiekum denk ik bij mezelf: zou ik aan de beterende hand zijn.. zou het dal bijna over zijn... Maar dat wil ik niet denken, dat kan alleen maar tegenvallen.
Maar feit is dat vandaag best okee gaat.
Ik was gister al even bij een vriendin langsgelopen 'zomaar', en mn schoonouders waren hier geweest, dus ik merkte wel dat ik weer wat meer zin had ni 'contact'.
Vandaag op tijd opgestaan, wasje gedaan, stukje afwas gedaan... Wat opgeruimd.. Gewoon simpel wat kleine dingetjes in en om huis.
Kvoel me echt te stom voor woorden dat ik daar trots op ben, maar goed.. Feit is ook dat het me afgelopen weken geen reet kon schelen... En nu bekommer ik me er tenminste weer wat om. Dat voelt wel goed.
Vlak voor de middag kwam de vriendin van gister hier 'zomaar' even langs. Ook fijn :). Weer even een half uurtje aanspraak.
Toen zij weer weg was, en vriendje gevoederd en wel weer naar zijn werk was even gezeten met een boek.
Toen toch maar boodschapjes gaan doen, en meteen enthousiast wat dingen voor het eten voorbereid. Daarna zelfs nog aan mijn lessen voor donderdag gaan zitten.
Halverwege werd ik gebeld.. Onbekend nummer.. Mn hart sloeg over ik dacht: neee.. maar het was Wel al van de behandeling waar ik over nadenk....
Bibber de bibber, ze belde ongeveer 3 dagen te vroeg, maar uiteindelijk staat er nu een afspraak voor een orientatie/informatie gesprek.
Whaaaa.
OP een dag dat Sera en Ik eigenlijk allebei niet zo goed konden.. Maar ik had al twee keer gezegd: sorrie, dan kan ik echt niet... Dus.. :( durfde dat niet nog vaker te zeggen.. Heb wel geprobeerd om m laat in de middag te gooien...
Nou hopen dat Sera niet boos is en wel kan.
En anders heb ik heel dapper besloten dat ik alleen ga. Denk ik.
Nu, ik ga lekker nog even lezen of een spelletje doen, en genieten van het productieve gevoel. Straks nog trainen, beetje twijfelachtige zin daarin ;)
En vanavond komt er een vriendin van trainen mee om Greys Anatomie te kijken!
jeeee, het is weer dinsdagavond!!! ;)
Stiekum denk ik bij mezelf: zou ik aan de beterende hand zijn.. zou het dal bijna over zijn... Maar dat wil ik niet denken, dat kan alleen maar tegenvallen.
Maar feit is dat vandaag best okee gaat.
Ik was gister al even bij een vriendin langsgelopen 'zomaar', en mn schoonouders waren hier geweest, dus ik merkte wel dat ik weer wat meer zin had ni 'contact'.
Vandaag op tijd opgestaan, wasje gedaan, stukje afwas gedaan... Wat opgeruimd.. Gewoon simpel wat kleine dingetjes in en om huis.
Kvoel me echt te stom voor woorden dat ik daar trots op ben, maar goed.. Feit is ook dat het me afgelopen weken geen reet kon schelen... En nu bekommer ik me er tenminste weer wat om. Dat voelt wel goed.
Vlak voor de middag kwam de vriendin van gister hier 'zomaar' even langs. Ook fijn :). Weer even een half uurtje aanspraak.
Toen zij weer weg was, en vriendje gevoederd en wel weer naar zijn werk was even gezeten met een boek.
Toen toch maar boodschapjes gaan doen, en meteen enthousiast wat dingen voor het eten voorbereid. Daarna zelfs nog aan mijn lessen voor donderdag gaan zitten.
Halverwege werd ik gebeld.. Onbekend nummer.. Mn hart sloeg over ik dacht: neee.. maar het was Wel al van de behandeling waar ik over nadenk....
Bibber de bibber, ze belde ongeveer 3 dagen te vroeg, maar uiteindelijk staat er nu een afspraak voor een orientatie/informatie gesprek.
Whaaaa.
OP een dag dat Sera en Ik eigenlijk allebei niet zo goed konden.. Maar ik had al twee keer gezegd: sorrie, dan kan ik echt niet... Dus.. :( durfde dat niet nog vaker te zeggen.. Heb wel geprobeerd om m laat in de middag te gooien...
Nou hopen dat Sera niet boos is en wel kan.
En anders heb ik heel dapper besloten dat ik alleen ga. Denk ik.
Nu, ik ga lekker nog even lezen of een spelletje doen, en genieten van het productieve gevoel. Straks nog trainen, beetje twijfelachtige zin daarin ;)
En vanavond komt er een vriendin van trainen mee om Greys Anatomie te kijken!
jeeee, het is weer dinsdagavond!!! ;)
maandag 25 september 2006
maandag
kheb net de foto's gekregen.. Oi... valt me heel erg tegen... Er zitten wel een paar mooie bij hoor.. maar de meeste zie ik er uit als een heks!!!
Wat me meeviel was dat ik niet zo dik leek als ik gedacht had...
Kheb nog steeds mn dekbed op de bank liggen. Kvoel me zo rot telkens, en kwilde gister niet alleen liggen boven.. Zo kon ik bij Vriendje liggen. Heb daar ook geslapen, Vriendje heeft me laten liggen toen ik in slaap gevallen was. Dat was fijn.
Vanochtend met veel pijn en moeite naar PMT.
Kheb daar eerlijk gezegd hoe ik me voel, en hoe moe ik het ben, en meteen gingen er natuurlijk tranen. Gezien iedereen nogal bedrukt was gingen we toen ons eigen plekje bouwen...
Vond ik echt onwijs moeilijk. Niet omdat ik niet wist hoe ik het wilde, maar omdat ik gewoon de spullen niet durfde te pakken.. Ik dat niet waard was...
Dus ik begon ergens in een hoekje, met een touwtje om me heen om aan te geven dat het mijn plekje was.. Op aanraden van de peut, die ff aan kwam geven hoe kwetsbaar mijn plekje was heb ik m toen afgebakend met 5 enorme pilonnen die samen een muur vormden.
Dat voelde ook wel beter..
Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik zoveel kussens als ik dragen kon meegenomen naar mijn hoekje... Ik voelde me heel opgelaten, maar het was wel Mijn hoekje toen... T liefst hadik ook nog een van de dekens gepakt, maar dat was teveel gevraagd...
Ik schaamde me zo dat ik al die spullen gepakt had enzo.. En aan de andere kantw as ik ook gewoon heel erg blij met mijn confortabele plekje.
Oeh, en nu moet ik er kijken!
Wat me meeviel was dat ik niet zo dik leek als ik gedacht had...
Kheb nog steeds mn dekbed op de bank liggen. Kvoel me zo rot telkens, en kwilde gister niet alleen liggen boven.. Zo kon ik bij Vriendje liggen. Heb daar ook geslapen, Vriendje heeft me laten liggen toen ik in slaap gevallen was. Dat was fijn.
Vanochtend met veel pijn en moeite naar PMT.
Kheb daar eerlijk gezegd hoe ik me voel, en hoe moe ik het ben, en meteen gingen er natuurlijk tranen. Gezien iedereen nogal bedrukt was gingen we toen ons eigen plekje bouwen...
Vond ik echt onwijs moeilijk. Niet omdat ik niet wist hoe ik het wilde, maar omdat ik gewoon de spullen niet durfde te pakken.. Ik dat niet waard was...
Dus ik begon ergens in een hoekje, met een touwtje om me heen om aan te geven dat het mijn plekje was.. Op aanraden van de peut, die ff aan kwam geven hoe kwetsbaar mijn plekje was heb ik m toen afgebakend met 5 enorme pilonnen die samen een muur vormden.
Dat voelde ook wel beter..
Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik zoveel kussens als ik dragen kon meegenomen naar mijn hoekje... Ik voelde me heel opgelaten, maar het was wel Mijn hoekje toen... T liefst hadik ook nog een van de dekens gepakt, maar dat was teveel gevraagd...
Ik schaamde me zo dat ik al die spullen gepakt had enzo.. En aan de andere kantw as ik ook gewoon heel erg blij met mijn confortabele plekje.
Oeh, en nu moet ik er kijken!
vrijdag 22 september 2006
Vrijdag
zo. weer een dag verder. Kzou eens uit moeten rekenen mn hoeveelste dag dit is ;) kan ik ze lekker aftellen ofzo ;) Nee flauw.
Nuttig dagje gehad vandaag. Stage was fijn. Kwas eerst wel nerveus, maar het ging gewoon goed enzo, ik kon er ook van genieten. Weetje, ik vergeet gewoon hoe leuk ik dit eigenlijk vind! Eerlijk gezegd vond ik dat ik het best goed doe met de kiddies enzo.
Maar pfff. Vannacht weinig geslapen. Tweede nacht al. Veel spoken in mn hoofd, veel herbelevingen. Mn gedachten draaien enzo. Kom er ook niet echt goed uit dan.
Ik ben op zich wel wakker ,en weet dat ik dan misschien iets anders moet gaan doen, maar ja, ik moest vroeg op.. Was bang dat als ik niet in bed zou blijven liggen en zou blijven proberen om te slapen, dat ik dan morgen helemaal verrot was omdat ik 'te lang' opgebleven was.
Naja, eind van het verhaal was dat ik toen de wekker ging net sliep geloof ik ;). Maar op zich viel het mee met hoe moe ik me voelde, meer onwerkelijk enzo. En wat ik zei, het ging dus goed met de kids, dat was fijn.
Tussen de middag had ik afgesproken met Sera om te gaan bellen voor mn eventuele nieuwe behandeling. Dus dat heb ik gedaan. Moest ik natuurlijk teruggebeld worden door iemand die daar meer van wist, dus ik in de zenuwen. Uiteindelijk belde die man om 4 uur terug, en had ie eigenlijk niet veel meer te melden dan dat iemand anders me volgende week weer terug zou bellen om een afspraak te maken voor een informatie/kennismakingsgesprek. Pfoei.. dus.. dat zit eraan te komen...
Doooodeng... errrrrug eng.. maar goed.. bibber. beloofd enzo...
En vanmiddag had ik voor het eerst sinds tijden weer een afspraak met een bevriend fotograaf... ook spannend en eng. Ik wist niet wat ik aan moest.. toen keek ik in de spiegel.. wilde echt afbellen... :(
Na het schminken ging het wel ietsje beter, maar voelde me zoooooo lelijk.. was echt zo bang dat iedereen het zou zien.. me uit zou lachen enzo..
Dush.. eenmaal bezig ging het wel okee, had ik er wel weer lol in.
Maar achteraf wel heel zenuwachtig over t resultaat.. Ondertussen heb ik een foto digitaal binnen..
T valt mee pfoei.. de foto zelf is eigenlijk wel heel mooi.. kvind alleen mezelf niet zo mooi.. maar niet heel lelijk. zegmaar.. ehm..
Nouja goed. Zenuwachtig dus..
Nu lekker weekend, eindelijk. Morgen werken en viert Sera dr verjaardag. Vanavond zijn ze allemaal kijken naar hoe de film van wintersport geworden is. Ik was ook uitgenodigd.. maar kijken naar iets waar je buitengesloten van bent... nee..
dus ik voel me best wel klote daaronder. bovendien gaat de rest van de avond waarschijnlijk toch alleen maar over aankomende wintersport, en afgelopen keer..
leuk voor ze, maar zoveel geld heb ik niet..
En het voelt gewoon kloterig genoeg dat al je vrienden telkens met zijn allen weggaan op bijzondere dagen en weten dat je niet meegaat. En zeker als ze dat doen zonder erbij na te denken ofzo..
Hoe lullig ik het ook vind om te zeggen.. gelukkig blijven sera en boyfriend thuis met kerst... Ik haat het dat ze allemaal weg zijn.. En nu is zij er iig nog...
Kweetniet. t voelt gewoon zo overbodig. niet nodig, gehaat... niet gewenst.. dat soort dingen.
Nuttig dagje gehad vandaag. Stage was fijn. Kwas eerst wel nerveus, maar het ging gewoon goed enzo, ik kon er ook van genieten. Weetje, ik vergeet gewoon hoe leuk ik dit eigenlijk vind! Eerlijk gezegd vond ik dat ik het best goed doe met de kiddies enzo.
Maar pfff. Vannacht weinig geslapen. Tweede nacht al. Veel spoken in mn hoofd, veel herbelevingen. Mn gedachten draaien enzo. Kom er ook niet echt goed uit dan.
Ik ben op zich wel wakker ,en weet dat ik dan misschien iets anders moet gaan doen, maar ja, ik moest vroeg op.. Was bang dat als ik niet in bed zou blijven liggen en zou blijven proberen om te slapen, dat ik dan morgen helemaal verrot was omdat ik 'te lang' opgebleven was.
Naja, eind van het verhaal was dat ik toen de wekker ging net sliep geloof ik ;). Maar op zich viel het mee met hoe moe ik me voelde, meer onwerkelijk enzo. En wat ik zei, het ging dus goed met de kids, dat was fijn.
Tussen de middag had ik afgesproken met Sera om te gaan bellen voor mn eventuele nieuwe behandeling. Dus dat heb ik gedaan. Moest ik natuurlijk teruggebeld worden door iemand die daar meer van wist, dus ik in de zenuwen. Uiteindelijk belde die man om 4 uur terug, en had ie eigenlijk niet veel meer te melden dan dat iemand anders me volgende week weer terug zou bellen om een afspraak te maken voor een informatie/kennismakingsgesprek. Pfoei.. dus.. dat zit eraan te komen...
Doooodeng... errrrrug eng.. maar goed.. bibber. beloofd enzo...
En vanmiddag had ik voor het eerst sinds tijden weer een afspraak met een bevriend fotograaf... ook spannend en eng. Ik wist niet wat ik aan moest.. toen keek ik in de spiegel.. wilde echt afbellen... :(
Na het schminken ging het wel ietsje beter, maar voelde me zoooooo lelijk.. was echt zo bang dat iedereen het zou zien.. me uit zou lachen enzo..
Dush.. eenmaal bezig ging het wel okee, had ik er wel weer lol in.
Maar achteraf wel heel zenuwachtig over t resultaat.. Ondertussen heb ik een foto digitaal binnen..
T valt mee pfoei.. de foto zelf is eigenlijk wel heel mooi.. kvind alleen mezelf niet zo mooi.. maar niet heel lelijk. zegmaar.. ehm..
Nouja goed. Zenuwachtig dus..
Nu lekker weekend, eindelijk. Morgen werken en viert Sera dr verjaardag. Vanavond zijn ze allemaal kijken naar hoe de film van wintersport geworden is. Ik was ook uitgenodigd.. maar kijken naar iets waar je buitengesloten van bent... nee..
dus ik voel me best wel klote daaronder. bovendien gaat de rest van de avond waarschijnlijk toch alleen maar over aankomende wintersport, en afgelopen keer..
leuk voor ze, maar zoveel geld heb ik niet..
En het voelt gewoon kloterig genoeg dat al je vrienden telkens met zijn allen weggaan op bijzondere dagen en weten dat je niet meegaat. En zeker als ze dat doen zonder erbij na te denken ofzo..
Hoe lullig ik het ook vind om te zeggen.. gelukkig blijven sera en boyfriend thuis met kerst... Ik haat het dat ze allemaal weg zijn.. En nu is zij er iig nog...
Kweetniet. t voelt gewoon zo overbodig. niet nodig, gehaat... niet gewenst.. dat soort dingen.
donderdag 21 september 2006
donderdag
Vanochtend eerste ochtendje stage.
ik ging er eigenlijk vrij relaxed heen.. Ook omdat de eerste stagedag nooit iets verwacht wordt. Gewoon beetje zitten en rondkijken in de gymzaal, met de kids. Heerlijk. Had dus wel leuke ochtend, hoewel ook wel vermoeiend.
Maar was ook eigen schuld. Met mn domme kop gisteravond tot half 11 in den haag blijven hangen... tegen 12en uit, toen nog even de chat op.. Ja, toen was de ochtend die ik toch altijd al haat niet echt fijn... En dan kon ik nog kwart voor 8 op omdat ik alleen maar mn huis uit hoef te rollen (ik houd van stages dichtbij, en van alleen maar kijken en dus geen voorbereidingen).
Achteraf was ik dus wel echt kapot.
En ik met mijn stomme kop vroeg meteen: zal ik morgen ook wat doen.. Ja graag.. En ik wilde dat ook wel.. ik wil zo graag mn begeleidster ontlasten. Ik vind haar enorm aardig, en ze heeft het lichamelijk flink zwaar.. dus wil haar graag helpen!!!
En ik vind het ook leuk om met de kids aan de slag te gaan.. Maar toen ze zei: nou doe jij de laatste drie lessen dacht ik wel 'shit, dat wil ik eigenlijk nog niet'.
Gelukkig kan ik voor een gedeelte haar lessen van vandaag ervoor gebruiken en zijn het waarschijnlijk leuke groepen.
Heb de hele middag geslapen en voelde me daarw el heel schuldig over. (nadat ik een kwart appeltaart voor lunch weggewerkt had) Daarna ging het wel, (van 4 naar 2) maar was ik nog wel erg moe en geen zin in morgen. Kmoest nog trainen. t idee daaraan was al erg 3, dus toch maar thuis gebleven om een 4 te voorkomen.
Heb zelfs even zitten denken over BOR, gewoon om even rust te hebben.. maar ja.. morgen kwart over 8 in de zaal zijn he... Dan is het nog niet echt relaxes want moet ik me soggies de kolere gaan haasten...
Dush.. verder is vandaag mn broemie jarig.. En ik heb haar nog niet gezien en wil graag even langs.. Ik mis haar en wil graag bij haar zijn enzo..
Ik mis haar sowieso onwijs laatste tijd..
helaas, het gaat zo onwijs goed met haar dat ze helemaal een druk leven heeft :). Nee, ik ben zo blij voor haar, en zo trots op haar... Echt, wie had dit ooit gedacht.. maar ik ben ook wel alleen zo... ik mis haar gewoon..
genoeg gezanikt. Morgen weer vroeg dag... hellup.. :(
ik ging er eigenlijk vrij relaxed heen.. Ook omdat de eerste stagedag nooit iets verwacht wordt. Gewoon beetje zitten en rondkijken in de gymzaal, met de kids. Heerlijk. Had dus wel leuke ochtend, hoewel ook wel vermoeiend.
Maar was ook eigen schuld. Met mn domme kop gisteravond tot half 11 in den haag blijven hangen... tegen 12en uit, toen nog even de chat op.. Ja, toen was de ochtend die ik toch altijd al haat niet echt fijn... En dan kon ik nog kwart voor 8 op omdat ik alleen maar mn huis uit hoef te rollen (ik houd van stages dichtbij, en van alleen maar kijken en dus geen voorbereidingen).
Achteraf was ik dus wel echt kapot.
En ik met mijn stomme kop vroeg meteen: zal ik morgen ook wat doen.. Ja graag.. En ik wilde dat ook wel.. ik wil zo graag mn begeleidster ontlasten. Ik vind haar enorm aardig, en ze heeft het lichamelijk flink zwaar.. dus wil haar graag helpen!!!
En ik vind het ook leuk om met de kids aan de slag te gaan.. Maar toen ze zei: nou doe jij de laatste drie lessen dacht ik wel 'shit, dat wil ik eigenlijk nog niet'.
Gelukkig kan ik voor een gedeelte haar lessen van vandaag ervoor gebruiken en zijn het waarschijnlijk leuke groepen.
Heb de hele middag geslapen en voelde me daarw el heel schuldig over. (nadat ik een kwart appeltaart voor lunch weggewerkt had) Daarna ging het wel, (van 4 naar 2) maar was ik nog wel erg moe en geen zin in morgen. Kmoest nog trainen. t idee daaraan was al erg 3, dus toch maar thuis gebleven om een 4 te voorkomen.
Heb zelfs even zitten denken over BOR, gewoon om even rust te hebben.. maar ja.. morgen kwart over 8 in de zaal zijn he... Dan is het nog niet echt relaxes want moet ik me soggies de kolere gaan haasten...
Dush.. verder is vandaag mn broemie jarig.. En ik heb haar nog niet gezien en wil graag even langs.. Ik mis haar en wil graag bij haar zijn enzo..
Ik mis haar sowieso onwijs laatste tijd..
helaas, het gaat zo onwijs goed met haar dat ze helemaal een druk leven heeft :). Nee, ik ben zo blij voor haar, en zo trots op haar... Echt, wie had dit ooit gedacht.. maar ik ben ook wel alleen zo... ik mis haar gewoon..
genoeg gezanikt. Morgen weer vroeg dag... hellup.. :(
maandag 11 september 2006
Alweer maandag
En toen was het alweer maandag....
Vrijdag: geen idee meer van. Zaterdag drukdrukdruk, 's avonds oppassen en paniek moment: kwas echt op. Zondag werken, en was nog steeds op. Wilde helemaal niets.
Vriendje heeft me meegesleurd naar het strand, waar de rest van de vrienden zat.
Was fijn. Zon, vrienden, beetje klaverjassen, beetje stoeien in het zand...
Kvond het jammer om weer naar huis te gaan en voelde me wel stuk beter.
Toch werd het weer veel te laat met naar bed gaan omdat ik de lamp maar niet uit wilde doen..
Vanochtend na een paar uurtjes slaap wakker gebeld door pleegmoeder. of ik vrijdag de jongste hier wil hebben, en smiddags de oudste uit school halen. Ja hoor, leuk! (en tegelijkertijd *bibber bibber, wat als ie het niet leuk vind.. *)
Ze wilde ook nog naar de bieb een paar dorpen verderop fietsen, maar kon geen zin maken. Toevallig moet ik die route ook fietsen voor de kliniek, dus we stappen nu half 1 samen op de fiets. Dat is wel fijn.
Zat wel meteen in de stress da tik het hele huis nog schoon moest maken enzo.. Maar ik laat dat toch maar even zitten: gerationaliseerd dat ik haar huis geloof ik nog nooit echt schoon gezien heb, en dat ze me vast ook nog wel life vind als ik Niet gestofzuigd heb.
Maar natuurlijk baal ik ervan dat het niet netjes aan kant is...
Hoe ik me voel weet ik niet zo goed. Gisteravond eerst wel okee, toen gefrustreerd... nu wel energiek, maar tegelijkertijd doodmoe. Snap je t nog?
Honderd plannen, maar het liefst gaan liggen.
Dalijk PMT. Fijn, maar ook niet. Mn maatje in de groep is nog steeds met vakantie, en ik mis haar erg. En ook de veiligheid die zij bied mis ik verschrikkelijk. Maar ik merk dat ik wel ook steeds meer met de anderen die veiligheid ervaar. Nah, we zullen het wel zien.
Kga nog maar ff lekker lezen denk ik.
Vrijdag: geen idee meer van. Zaterdag drukdrukdruk, 's avonds oppassen en paniek moment: kwas echt op. Zondag werken, en was nog steeds op. Wilde helemaal niets.
Vriendje heeft me meegesleurd naar het strand, waar de rest van de vrienden zat.
Was fijn. Zon, vrienden, beetje klaverjassen, beetje stoeien in het zand...
Kvond het jammer om weer naar huis te gaan en voelde me wel stuk beter.
Toch werd het weer veel te laat met naar bed gaan omdat ik de lamp maar niet uit wilde doen..
Vanochtend na een paar uurtjes slaap wakker gebeld door pleegmoeder. of ik vrijdag de jongste hier wil hebben, en smiddags de oudste uit school halen. Ja hoor, leuk! (en tegelijkertijd *bibber bibber, wat als ie het niet leuk vind.. *)
Ze wilde ook nog naar de bieb een paar dorpen verderop fietsen, maar kon geen zin maken. Toevallig moet ik die route ook fietsen voor de kliniek, dus we stappen nu half 1 samen op de fiets. Dat is wel fijn.
Zat wel meteen in de stress da tik het hele huis nog schoon moest maken enzo.. Maar ik laat dat toch maar even zitten: gerationaliseerd dat ik haar huis geloof ik nog nooit echt schoon gezien heb, en dat ze me vast ook nog wel life vind als ik Niet gestofzuigd heb.
Maar natuurlijk baal ik ervan dat het niet netjes aan kant is...
Hoe ik me voel weet ik niet zo goed. Gisteravond eerst wel okee, toen gefrustreerd... nu wel energiek, maar tegelijkertijd doodmoe. Snap je t nog?
Honderd plannen, maar het liefst gaan liggen.
Dalijk PMT. Fijn, maar ook niet. Mn maatje in de groep is nog steeds met vakantie, en ik mis haar erg. En ook de veiligheid die zij bied mis ik verschrikkelijk. Maar ik merk dat ik wel ook steeds meer met de anderen die veiligheid ervaar. Nah, we zullen het wel zien.
Kga nog maar ff lekker lezen denk ik.
vrijdag 8 september 2006
Dodagaaf
Nou, gister peut uiteindelijk 3 keer aan de foon gehad :) Zij belde mij uiteindelijk 3 keer, dat werkte beter. Wel okee gesprekken. Echt wel okee.
Voorwaarden voor de Bor doorgesproken, niet helemaal mijn hulpvraag, maar ik weet dat een Bor daar niet aan kan beantwoorden. Dus op zich ook wel okee.
Daarna uit pure euforie knoertharde muziek, meezingen, en met een sopdoek door de woonkamer. Hoe nodig was dat ;). Eenmaal bezig ook maar weer eens alle dode planten weggegooid. Ik neem me iedere keer voor om daar niet meer aan te beginnen, maar kon de verleiding toch weer niet weerstaan. Dus we hebben weer levende plantjes haha. Ben zo benieuwd voor hoe lang...
Na het trainen savonds met Sera naar de Bor-afdeling gefietst. Spannend. Toen we daar aankwamen en de verpleging geen idee had waar het over ging hda ik echt zoiets van.. Neeee daar gaan we weer...
Toen hebben we ff 5 minuutjes in de woonkamer gezeten om te wachten, dat was ook wel okee. Was ik daar meteen geweest en de drempel dus ook minder hoog. Kvind de woonkamer minder veilig/aantrekkelijk dan op de Paaz, maar okee. Voordeel is wel dat hier een keukentje inzit.
Het meisje dat toen met ons kwam praten was erg okee. Soms ook erg lomp, maar in ieder geval eerlijk, en wel bereid om mee te denken. Zij had smiddags ook mijn peut aan de foon gehad, dus wist waar het over ging, dat scheelde.
Op zich goed gesprek gehad. Snap nu ook echt de gang van zaken enzo.
Daar zitten wel at dingen bij die mij vraagtekens geven (liefst sochtends al bellen dat het niet goed gaat? :S) en ik werd er weer op gedrukt hoeveel eigen verantwoordelijkheid het was. Het is dus echt bedoeld om crisis te voorkomen..
Nou ik ben benieuwd of zo'n time-out daarvoor kan zorgen! Ik hoop het wel.
Want ik ben bang dta als ik me echt al paniekerig voel enzo dat we al te laat zijn.. :S De weg naar de gesloten is vanuit daar net zo lang als vanuit huis, misschien nog wel omslachtiger. maar hopenlijk is dat dus niet nodig dan als ik op tijd daarheen ga.
En nu.. nu gaat t wel geloof ik. Weer veel te lang in bed gelegen (half 11), maar dat kwam ook door de poes die onwijs lekker bij me kwam liggen en knuffelen :). Ik was dus al wel eerder wakker! nu zit ik beetje te twijfelen of ik bij pleegmamma langs zal gaan of gewoon lekker gaan lezen ofzo. T is allebei aantrekkelijk.
Maar ik weet dat vriendjelief vrij is vanmiddag, dus ik verwacht hem zo ook thuis.
Misschien leuk om samen wat te gaan doen?
Voorwaarden voor de Bor doorgesproken, niet helemaal mijn hulpvraag, maar ik weet dat een Bor daar niet aan kan beantwoorden. Dus op zich ook wel okee.
Daarna uit pure euforie knoertharde muziek, meezingen, en met een sopdoek door de woonkamer. Hoe nodig was dat ;). Eenmaal bezig ook maar weer eens alle dode planten weggegooid. Ik neem me iedere keer voor om daar niet meer aan te beginnen, maar kon de verleiding toch weer niet weerstaan. Dus we hebben weer levende plantjes haha. Ben zo benieuwd voor hoe lang...
Na het trainen savonds met Sera naar de Bor-afdeling gefietst. Spannend. Toen we daar aankwamen en de verpleging geen idee had waar het over ging hda ik echt zoiets van.. Neeee daar gaan we weer...
Toen hebben we ff 5 minuutjes in de woonkamer gezeten om te wachten, dat was ook wel okee. Was ik daar meteen geweest en de drempel dus ook minder hoog. Kvind de woonkamer minder veilig/aantrekkelijk dan op de Paaz, maar okee. Voordeel is wel dat hier een keukentje inzit.
Het meisje dat toen met ons kwam praten was erg okee. Soms ook erg lomp, maar in ieder geval eerlijk, en wel bereid om mee te denken. Zij had smiddags ook mijn peut aan de foon gehad, dus wist waar het over ging, dat scheelde.
Op zich goed gesprek gehad. Snap nu ook echt de gang van zaken enzo.
Daar zitten wel at dingen bij die mij vraagtekens geven (liefst sochtends al bellen dat het niet goed gaat? :S) en ik werd er weer op gedrukt hoeveel eigen verantwoordelijkheid het was. Het is dus echt bedoeld om crisis te voorkomen..
Nou ik ben benieuwd of zo'n time-out daarvoor kan zorgen! Ik hoop het wel.
Want ik ben bang dta als ik me echt al paniekerig voel enzo dat we al te laat zijn.. :S De weg naar de gesloten is vanuit daar net zo lang als vanuit huis, misschien nog wel omslachtiger. maar hopenlijk is dat dus niet nodig dan als ik op tijd daarheen ga.
En nu.. nu gaat t wel geloof ik. Weer veel te lang in bed gelegen (half 11), maar dat kwam ook door de poes die onwijs lekker bij me kwam liggen en knuffelen :). Ik was dus al wel eerder wakker! nu zit ik beetje te twijfelen of ik bij pleegmamma langs zal gaan of gewoon lekker gaan lezen ofzo. T is allebei aantrekkelijk.
Maar ik weet dat vriendjelief vrij is vanmiddag, dus ik verwacht hem zo ook thuis.
Misschien leuk om samen wat te gaan doen?
donderdag 7 september 2006
Donderdag...
Niet meer naar school geweest gister... *schaam*
Nou moet ik eigenlijk morgen.. Dus... daar ga ik maar eens hard op mediteren dan :).
Met Sterretje was het fijn, gezellig... Hoe leg je dat uit. Als echte vrouwen hebben we schoenen geshopt, en zijn onwijs goed geslaagd!!! Allebei superrrkoele shoez gevonden! Ik natuurlijk in impuls, zij goed overdacht :D.
Was gewoon fijn om de middag en avond zo door te brengen. Ook heel fijn dat zij en vriendjelief goed samen kunnen... Echt, dat is zo fijn.. Niet de gemaaktheid enzo. Dan bof ik toch maar weer met vriendjelief. En met zo'n leuke vriendin natuurlijk haha.
Vanochtend kon ik echt mn bed niet uitkomen. Gister vonk t toch allemala wel moeilijk enzo dus 'mocht' ik nu wel ff verstoppen...
Toen ik opstond WEL meteen de kliniek gebeld, maar t lukt me steeds maar niet om peutje te bereiken om die Bor rond te krijgen grrr.
Daarna naar de gymzaal gegaan om bij een collega van vriendje te vragen of ze nog stagaire wilde.. Die sprong een gat in de lucht.. Dat was wel heerlijk! Ze was echt ontzettend enthousiast, en ik voel me gewoon okee bij haar. Dus nu ga ik daar lekker 2 ochtendjes in de week stagelopen! Fijn geregeld :)
Daarna met een vriendinnetje dat jarig was wezen wandelen met haar en haar oppasbaby. T is zo'n lief wurmpje, heerlijk, weer zo'n heel kleintje in de buurt.
En nu dan net thuis. Even gelunched met de left-over van mn ontbijt (chocotoffs), en zo misschien lekker lezen of naar een ander vriendinnetje. Ja zo is het wel te doen.
Hoewel ik er wel van baal dat die bor nog niet rond is. Ik zou vanavond met Sera daar langs gaan namelijk...
Nou moet ik eigenlijk morgen.. Dus... daar ga ik maar eens hard op mediteren dan :).
Met Sterretje was het fijn, gezellig... Hoe leg je dat uit. Als echte vrouwen hebben we schoenen geshopt, en zijn onwijs goed geslaagd!!! Allebei superrrkoele shoez gevonden! Ik natuurlijk in impuls, zij goed overdacht :D.
Was gewoon fijn om de middag en avond zo door te brengen. Ook heel fijn dat zij en vriendjelief goed samen kunnen... Echt, dat is zo fijn.. Niet de gemaaktheid enzo. Dan bof ik toch maar weer met vriendjelief. En met zo'n leuke vriendin natuurlijk haha.
Vanochtend kon ik echt mn bed niet uitkomen. Gister vonk t toch allemala wel moeilijk enzo dus 'mocht' ik nu wel ff verstoppen...
Toen ik opstond WEL meteen de kliniek gebeld, maar t lukt me steeds maar niet om peutje te bereiken om die Bor rond te krijgen grrr.
Daarna naar de gymzaal gegaan om bij een collega van vriendje te vragen of ze nog stagaire wilde.. Die sprong een gat in de lucht.. Dat was wel heerlijk! Ze was echt ontzettend enthousiast, en ik voel me gewoon okee bij haar. Dus nu ga ik daar lekker 2 ochtendjes in de week stagelopen! Fijn geregeld :)
Daarna met een vriendinnetje dat jarig was wezen wandelen met haar en haar oppasbaby. T is zo'n lief wurmpje, heerlijk, weer zo'n heel kleintje in de buurt.
En nu dan net thuis. Even gelunched met de left-over van mn ontbijt (chocotoffs), en zo misschien lekker lezen of naar een ander vriendinnetje. Ja zo is het wel te doen.
Hoewel ik er wel van baal dat die bor nog niet rond is. Ik zou vanavond met Sera daar langs gaan namelijk...
woensdag 6 september 2006
Begin van de woensdag
Dus. Vooruitziende blik ofzo dat ik opzag tegen deze dag...
Kwam er vanochtend echt niet uit, dus kwas aan de late kant voor peut, start die rotauto niet. En ik had nog tegen vriendjelief gezegd dat ie niet goed startte, maar die zei dat het aan mij lag, en dat het normaal was voor een oudere auto om niet in een keer te startten. Ik zei nog: ja maar hij hoest wel heel flink hoor, bij het startten. maar dat hoorde erbij zei hij. En Hij had er nooit last van.
Nee, nou daar stond ik lekker.
Na een 10 minuten paniek uiteindelijk de fiets gepakt en als een gek naar de kliniek gesjeesd. Ik geloof dat ik het in minder dan een kwartier gereden heb, wat best knap is...
Gesprek was moeiijk, superheftig. Gaf aan dat ik niet voor mezelf instond, BOR wilde regelen, liefst op gesloten. maar dat kan niet en daar moest heel lang over gepraat worden, het hoe en waarom, en waarom die enorme stap.
Uiteindelijk zei ze dat als t echt zo erg was dat ik nu maar naar de gesloten moest. Ja daaag, ik had ook nog een dagplanning!!! (en in mij gilde ook een stem.. Ja... ja.. alsjeblieft.. doe dat.. neem me mee)
T was het hele gesprek moeilijk kiezen tussen de waarheid spreken, eerlijk zijn, en liegen. Veel geswitcht en dus ook tussen die twee geswitched. maar denk dat ze wel een aardig beeld heeft toch van hoe het gaat.. Niet goed dus.
Ze snapte er niets van, want we hadden vorige week smiddags nog zo goed zitten praten en daar was het helemaal niet aan bod geweest... nee. Dus. Welkom in mijn leven. zo gaat het goed, en zo niet meer.
Dat kon volgens haar niet.
Weetje, met alles wat volgens haar niet kan of juist wel kan en wat ik dan weer niet kan zou ik een soort mythisch wezen moeten zijn. Mij gebeuren dingen die niet kunnen, en wat ik zou moeten kunnen dat beweer ik niet te kunnen. Dus.
Nu zit ik te balen, twijfelen en rillen.
Moet om 13.00 op school zijn. Als de auto nu eindelijk wel start (zonnetje staat er al tijdje op, dus hij zal nu minder vochtig zijn) kan ik het redden.. Wil ik dat. En wat als ie niet start... Ga ik dan halsoverkop met de bus, en hoe moet dat dan eme tde afspraak met Sterretje vanmiddag..
En ik voel me al zo klote...
Nouja, ik ga nu eerst kijken of de auto start, dan weet ik dat... En dan zie ik daarna vanzelf wel.. Vanochtend heb ik het ook opgelost. het komt goed.
Kwam er vanochtend echt niet uit, dus kwas aan de late kant voor peut, start die rotauto niet. En ik had nog tegen vriendjelief gezegd dat ie niet goed startte, maar die zei dat het aan mij lag, en dat het normaal was voor een oudere auto om niet in een keer te startten. Ik zei nog: ja maar hij hoest wel heel flink hoor, bij het startten. maar dat hoorde erbij zei hij. En Hij had er nooit last van.
Nee, nou daar stond ik lekker.
Na een 10 minuten paniek uiteindelijk de fiets gepakt en als een gek naar de kliniek gesjeesd. Ik geloof dat ik het in minder dan een kwartier gereden heb, wat best knap is...
Gesprek was moeiijk, superheftig. Gaf aan dat ik niet voor mezelf instond, BOR wilde regelen, liefst op gesloten. maar dat kan niet en daar moest heel lang over gepraat worden, het hoe en waarom, en waarom die enorme stap.
Uiteindelijk zei ze dat als t echt zo erg was dat ik nu maar naar de gesloten moest. Ja daaag, ik had ook nog een dagplanning!!! (en in mij gilde ook een stem.. Ja... ja.. alsjeblieft.. doe dat.. neem me mee)
T was het hele gesprek moeilijk kiezen tussen de waarheid spreken, eerlijk zijn, en liegen. Veel geswitcht en dus ook tussen die twee geswitched. maar denk dat ze wel een aardig beeld heeft toch van hoe het gaat.. Niet goed dus.
Ze snapte er niets van, want we hadden vorige week smiddags nog zo goed zitten praten en daar was het helemaal niet aan bod geweest... nee. Dus. Welkom in mijn leven. zo gaat het goed, en zo niet meer.
Dat kon volgens haar niet.
Weetje, met alles wat volgens haar niet kan of juist wel kan en wat ik dan weer niet kan zou ik een soort mythisch wezen moeten zijn. Mij gebeuren dingen die niet kunnen, en wat ik zou moeten kunnen dat beweer ik niet te kunnen. Dus.
Nu zit ik te balen, twijfelen en rillen.
Moet om 13.00 op school zijn. Als de auto nu eindelijk wel start (zonnetje staat er al tijdje op, dus hij zal nu minder vochtig zijn) kan ik het redden.. Wil ik dat. En wat als ie niet start... Ga ik dan halsoverkop met de bus, en hoe moet dat dan eme tde afspraak met Sterretje vanmiddag..
En ik voel me al zo klote...
Nouja, ik ga nu eerst kijken of de auto start, dan weet ik dat... En dan zie ik daarna vanzelf wel.. Vanochtend heb ik het ook opgelost. het komt goed.
dinsdag 5 september 2006
vandaag...
Vandaag... Vanochtend om 9 uur afspraak op school. Zag er super tegen op.
T was een afspraak met degene die 5e jaars helpt met afstuderen... Ik was echt bang voor de minachting enzo (en het vroege opstaan haha), maar het viel heel erg mee.
Rustige, aardige man. Heeft me nu al gruwelijk geholpen. Wat onzekerheden opgelost, gaat wat dingetjes navragen en regelen die voor mij een hoop gedoe zouden zijn.
Het maakte het weer wat overzichtelijker.
Kweet nog dat ik echt bijna de school uitdanste.. Met weer wat hoop en goede moed om dit jaar nog af te studeren. Ja het is nu dus al weer wat afgezwakt ja..
Maar goed, ben daar wel tevreden over. Veel duidelijkheid gekregen, nog wat afspraken gemaakt enzo. Ja, dat was okee.
Thuis voelde ik me op een of andere manier niet meer zo. Boek, chocolade en bed. Baal van mezelf maar okee :S. Na de middag was gedaan, gestofzuigd (alleen boven :S) en daarna met een kennis en haar oppasbaby gaan wandelen. Dat was wel lekker afleiding. Toen boodschapjes, eten en trainen.
Had niet zo zin in, maar was wel okee. Kmerk dat ik wel meer bij mn eigen grenzen kan blijven, maar ook niet meer zo heel neurotisch ben om iets 'nieuws' te proberen.
Maar goed, maar 1 toestel meegedaan, dus eigenlijk maar halve training gedaan. Baal ik wel van, maar t was wsl wel slim.
Nu thuis. Onwerkelijk, niet goed, niet slecht. Weet alleen dat ik onwijze behoefte heb aan snoep. Dush. Dat is weer niet goed dan.
Morgen peuten. Ik Moet met haar praten over de BOR. Er moet iets gebeuren. Liefst een bor op de gesloten... bedachten Sera en ik. maar goed. dat is morgen.
En dan meteen met de auto naar school om een vak te volgen met een vreemde klas :S Bibber. En dan komt een vriendinnejte :) Leuk. dus. I'll live denk ik...
T was een afspraak met degene die 5e jaars helpt met afstuderen... Ik was echt bang voor de minachting enzo (en het vroege opstaan haha), maar het viel heel erg mee.
Rustige, aardige man. Heeft me nu al gruwelijk geholpen. Wat onzekerheden opgelost, gaat wat dingetjes navragen en regelen die voor mij een hoop gedoe zouden zijn.
Het maakte het weer wat overzichtelijker.
Kweet nog dat ik echt bijna de school uitdanste.. Met weer wat hoop en goede moed om dit jaar nog af te studeren. Ja het is nu dus al weer wat afgezwakt ja..
Maar goed, ben daar wel tevreden over. Veel duidelijkheid gekregen, nog wat afspraken gemaakt enzo. Ja, dat was okee.
Thuis voelde ik me op een of andere manier niet meer zo. Boek, chocolade en bed. Baal van mezelf maar okee :S. Na de middag was gedaan, gestofzuigd (alleen boven :S) en daarna met een kennis en haar oppasbaby gaan wandelen. Dat was wel lekker afleiding. Toen boodschapjes, eten en trainen.
Had niet zo zin in, maar was wel okee. Kmerk dat ik wel meer bij mn eigen grenzen kan blijven, maar ook niet meer zo heel neurotisch ben om iets 'nieuws' te proberen.
Maar goed, maar 1 toestel meegedaan, dus eigenlijk maar halve training gedaan. Baal ik wel van, maar t was wsl wel slim.
Nu thuis. Onwerkelijk, niet goed, niet slecht. Weet alleen dat ik onwijze behoefte heb aan snoep. Dush. Dat is weer niet goed dan.
Morgen peuten. Ik Moet met haar praten over de BOR. Er moet iets gebeuren. Liefst een bor op de gesloten... bedachten Sera en ik. maar goed. dat is morgen.
En dan meteen met de auto naar school om een vak te volgen met een vreemde klas :S Bibber. En dan komt een vriendinnejte :) Leuk. dus. I'll live denk ik...
nieuw begin
Kwil eigenlijk toch wel weer gaan proberen dagelijks te schrijven..
Gewoon dingen van me af schrijven weer, hardop denken.
Ik heb ook geen zin in updates ofzo, of om het voor en ander te doen.. kwil gewoon weer mn ei kwijt kunnen. Denk ik.
Haha, ik neem het me al meer dan een week voor, maar dr komt niets van..
Gister was superzwaar op een of andere manier.
Opstaan lukte niet echt. Had keurig negen uur ingesteld, maar na drie keer verzetten gewoon tot 11 uur gelegen. Jammer begin ;)
Daarna lekker heel veel kaartjes verstuurd naar iedereen aan wie ik dat nog wilde, en toen op de fiets naar de kliniek. Dat was wel okee.
Gezien ik me Altijd voorneem om op de fiets te gaan en het Te Vaak niet doe.
Achteraf was ik ook heel blij met het fietsen, want kvond het erg heftig, blij dat ik op de terugweg lekker kon fietsen en alles wegbewegen.
Thema was zelfbeeld en nu vooral hoe je daaraan gekomen bent.. Duus. Zag er heel erg tegenop om te gaan vertellen, maar wel gedaan uiteindelijk.
Eenmaal weer thuis was ik volgens mij strontsacherijnig en moe enzo, maar goed, de dag zat erop :)
Gewoon dingen van me af schrijven weer, hardop denken.
Ik heb ook geen zin in updates ofzo, of om het voor en ander te doen.. kwil gewoon weer mn ei kwijt kunnen. Denk ik.
Haha, ik neem het me al meer dan een week voor, maar dr komt niets van..
Gister was superzwaar op een of andere manier.
Opstaan lukte niet echt. Had keurig negen uur ingesteld, maar na drie keer verzetten gewoon tot 11 uur gelegen. Jammer begin ;)
Daarna lekker heel veel kaartjes verstuurd naar iedereen aan wie ik dat nog wilde, en toen op de fiets naar de kliniek. Dat was wel okee.
Gezien ik me Altijd voorneem om op de fiets te gaan en het Te Vaak niet doe.
Achteraf was ik ook heel blij met het fietsen, want kvond het erg heftig, blij dat ik op de terugweg lekker kon fietsen en alles wegbewegen.
Thema was zelfbeeld en nu vooral hoe je daaraan gekomen bent.. Duus. Zag er heel erg tegenop om te gaan vertellen, maar wel gedaan uiteindelijk.
Eenmaal weer thuis was ik volgens mij strontsacherijnig en moe enzo, maar goed, de dag zat erop :)
Abonneren op:
Posts (Atom)