'Nou, jij hebt het ook goed voor elkaar!'
'Dat heb je goed gereld, dat zou ik ook wel willen!'
Ik wordt er gek, en momenteel letterlijk wanhopig van. Die stomme zinnen van mensen die vinden dat ik 'het allemaal maar even mooi geregeld heb'
Maar 9 uur per week werken? O, dat heb je goed geregeld! Dat zou ik ook wel willen!
Dòè dat dan, maar zit niet tegen mij te zeuren. Ik kàn niet anders, en voel me continue lui door dat commentaar.
Maar 9 uur per week werken en toch genoeg geld? Jeetje, dat heb je goed geregeld!
Nòù, goed joh! Als je je rot genoeg voelt kan je er zelfs je geld mee verdienen? Is dat geen leuke carriere voor je dan? He?
Is vriendje weer mee? Fijn hoor, dat zou ik ook wel willen!
Wààr wacht je op? He? Zoek een vriend, en manipuleer hem. Gewoon flink zielig doen. Paar keer bijna jezelf overhoop rijden enzo. Succes gegarandeerd joh!
Ohwja, dat schuldgeveol, daar moet je je niet teveel van aantrekken hoor! En ook niet dat iedereen denkt dat je lui bent en anderen gebruikt. Welnee.
Wat bòf ik toch he. Ik werk parttime, (waar ik me overigens, volgens dezelfde sprekers snel voor moet gaan schamen. Zo'n jonge meid. Nou al zo lui.) verdien genoeg daarmee (waar diezelfde sprekers overigens niets van (kunnen) snappen, maar wel even snel oordelen dat dat ook makkelijk is natuurlijk met een vriend die wel fulltime werkt. Waar ik me òòk per direct voor moet gaan schamen trouwens) èn mijn vriend speelt voor taxi zodat ik niet alleen naar therapie hoef (waar ik ook ècht mee bof! de lieverd).
Jeetje.
Nou, al deze sprekers, en bij deze ook alle mensen die het denken, mogen al deze bof gratis hebben. Kom het maar halen.
Nina is er klaar mee.
Nina is het zàt om parttime te werken en het toch niet klaar te kunnen spelen om het huishouden 'goed en netjes' te kunnen doen. Maar zatter nog is ze van de (voor) oordelen die bij het parttime werk horen. De schaamte die ze hèus al wel voelt hoor. Al voordat hij haar nog eens opgelegd werd door de sprekers.
Nina is het zàt om vriendje te belasten. Om zich schuldig te voelen dat hij zich verplicht voelt zijn tijd te verdoen met heen en weer rijden. Omdat zij zich anders misschien te pletter rijd, of met therapie stopt. En nog zatter om zich te moeten schamen omdat ze zo lekker makkelijk is. Om zich te moeten schamen dat ze niet alleen naar de zware therapie gaat die ze doet omdat ANDEREN altijd gewild hebben dat ze blijft leven. Om hulp te krijgen omdat Anderen bang zijn dat ze zich te pletter rijd. En dan elke weer weer, zich dinsdag en woensdag al schuldig voelen omdat vriendje zijn tijd opoffert. Omdat hij haar wil redden. Heeft Nina erom gevraagd gered te worden? Justem, dat dacht ik ook niet!
Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik ben vriendje (en schoonmoeder) heul dankbaar dat ze een tijd getaxied hebben voor me. Het maakte de toch al zware therapie wat draagbaarder. En de reis terug stukken veiliger.
Maar bij deze schaf ik het per direct af. Vanaf heden ga ik zèlf heen en terug.
Zodat ik me niet extra hoef te schamen voor mijn gemakzucht. Me niet schuldig hoef te voelen voor het gebruik van vriendje. En niet verplicht superduberdankbaar moet zijn voor ongevraagde reddingsacties. (waar ik overigens wel dankbaar voor ben..)
Het parttime werken en de wajong houd ik overigens nog wel maar even aan.
Maar voor een ieder die 'dat ook wel zou willen':
Wordt gek! Als je gek genoeg bent kan je er vanzelf je brood mee verdienen.
En hoe rotter je je voelt, hoe minder je hoeft te werken.
Houd je lekekr veel tijd over voor andere dingen. Het huishouden, leuke dingen.
Moet je daar natuurlijk wel aantoe komen he.
En lukt dat niet, dan heb je in ieder geval tijd genoeg om je schuldig te voelen en je te schamen.
Ik wel in ieder geval.
En tot overmaat van ramp lijkt Peuter ook maar te vinden dat Nina het allemaal goed geregeld heeft. Daarom moet Nina maar éven voor zichzelf gaan zorgen.
Maar, not to worrie, we beginnen simpel.
Elke dag jezelf insmeren. Van top tot teen, en dan goed kijken en voelen. Lief doen voor jezelf.
Hoezo we beginnen makkelijk? Ik hààt insmeren.
Okee, heel soms in een enthousiaste 'nu ga ik goed voor mezelf zorgen en vertroetelen' bui doeik het weer eens. Als echt meisje meisje heb ik dan ook wel potjes en flesjes staan. Staan te bederven welliswaar.
Want eenmaal klaar met douchen heb ik al genoeg vna mijn eigen lijf gezien en gevoeld.
Een spray-lotion ofzo wil nog wel eens vaker dan eenmalig gebruikt worden. Dat is tenminste snel, makkelijk en je hoeft niet zo onwijs te zalven enzo.
Maar ik voel me zò naar als ik me insmeer.
Als het echt nodig is doe ik het wel. Net als kattenpoep opruimen.
Doekje pakken, snel wegvegen, niet teveel kijken of ruiken, hopla in de vullisbak, natte doek erover heen, en pas als het frisjes en fruitigjes is en geen kattenpoep meer is, dan is het klaar.
Mijn lichaam is als een soort van kattenpoep.
Tegen het stinken haal ik er soggies keurig een doekje overheen. Soppie erop. Dat is praktisch (ik stink niet, en loop niet voor lul met vet haar&huid), en dat soppen, dat kan ook erg fijn zijn. Alles boenen boenen boenen. Die vieze lucht weg, vieze lijf weg, weg met die kattenpoep.
Maar kijken, dank u feestelijk. Liever niet. Ik walg best wel een beetje van kijken naar mij.
Toch doe ik het wel hoor. Soms in z'n geheel in de spiegel.
Controleren wat een ander nou precies ziet.
En vaak ook heel bewust checken. Is het ècht zo erg als ik het vind, of is het misshien ietsje anders. Al beter? Minder goed?
Soms, in een goed humeur, kan ik dan wel pluspunten vinden.
Meestal eindig ik in een minder goed humeur, en mompel ik vergoeilijk: nouja we doen het er maar mee. Wetend dat ik òòk nog niet de dikste, lelijkste enz ben.
Er is viezere kattenpoep.
Nou is het heus niet zo dat ik niets aan mijn uiterlijk doe hoor. Peuter zei vanmiddag:maar volgens mij gaat het je best af. Jij lijkt me neit iemand die onverzorgd door het leven gaat.
En dat is ook zo.
Als het nodig is kam ik keurig mijn haartjes, verzorg mn gezicht, hars mn beentjes, enz. Je bent een meisje of je bent het niet.
Maarrrr en nu komt de maarrr, dat doe ik niet omdat ik het zo prettig vind om aan mijn lijfje te prutsen (ja of het moet met een mes zijn). Ik doe dat, zodat ik niet nog erger voor lul loop. Zodat ik me niet nog onzekerder hoef te voelen over mn lijf. Zodat ik ergens controle over heb.
Het toppunt van 'mezelf zijn' is dus als ik met langharige beentjes in korte broek train. Het durf om een keer niet te douchen sochtends, en dus geen zeer schoon haar en gezicht te hebben.
Dat vind ik zoo naar.
Laatste tijd kijk ik een hoop in de spiegel en pulk aan mn gezicht. En geloof me, das niet omdat ik het uitzicht zo leuk vind. Maar omdat ik me zo schaam voor die grove huid en al dat vuil.
Dat moeten anderen toch ook zien denk ik dan. En dan hooop ik maar dat het niet zo opvalt.
En dus probeer ik het goed schoon te houden, smeer er een laagje creme op, en maak me, als ik tijd heb en ècht iets ga doen, uitgebreid op. Heul verzorgd ja.
Maar niet omdat ik goed voor mezelf wil zorgen, nee, omdat ik niet voor gek wil lopen.
Ik laat rustig een baard tot op mn enkels staan als ik weet dat niemand me bloot zal zien. Mezelf insmeren zie je me bijna nooit doen. Niet als het geen praktische reden heeft: verbrand of bijna verbrand (zonnebrand). Teennagels knippen? Als het ècht nodig is ja..
En naar de kapper... een keer per jaar...
Ik voel me namelijk zo hopeloos verloren als ik 'mezelf verzorg' om het maar zo te zeggen. Als het nìet iets praktisch is.
Dan sta ik, en voel me zo genant. Hulpeloos ook. Zelfs als vriendje binnenkomt heb ik het gevoel dat ik me moet verantwoorden. want ik heb het niet nodig.
En ik vind het ook niet fijn.
Aan mijn zitten, en nog kijken ook. Bewust kijken en voelen naar mijn lijf.
Ik ben niet trots op mijn lijf. Dus dan hoeft het ook niet vertroeteld toch? Dat verdient het niet, ik niet, en het voelt vies daarna. Hoerig. Ofzo.
Ik kom er niet uit.
Ik doe het in ieder geval niet.
Peuter kan de pot op.
Ik doe het niet.
En ik snap zelf niet, waarom ik er zo van overstuur ben.
Waarom ik zò in paniek raak
van iets simpels als 'insmeren'.
Maar ik doe het niet.
zo.
Daar zijn we klaar mee.
